สวัสดีค่ะ จากที่เราเขียนกระทู้อันเก่าไป ถ้าใครยังไม่รับรู้ อยากให้กลับไปอ่านก่อน เราอยากขอคำปรึกษา เรายังอยู่ที่เดิมคือ เราพึ่งเลิกคุยกับคนเก่าเราค่ะ ซึ่งเขาบอกว่าเขาอยากอยู่คนเดียวแต่เขาพึ่งมาบอก ทั้งที่ เราบอกตลอดมีอะไรให้บอกกัน ครั้งที่แล้วเมื่อ 5-6 เดือน เราเลิกหายกันไป เพราะเขาไม่มีเวลา เรายังเคว้งคว้าง ส่วนเขาอยู่ได้ค่ะ เหมือนคิดถึงเลยคุยกับเรา ( มั้ง ) ยอมรับว่าดีมาก ๆ เลยนะ เหมือนเราสองคนรักกันมากแต่เราไม่เข้าใจว่าไม่รักแล้วจะกั๊กกันไว้ทำไม เขาบอกเขาอยู่คนเดียวได้แล้ว พึ่งจะมาสนิทกับตัวเอง แต่เราไม่สนิทเลยค่ะ หันมองไปทางไหนคือมืดไปหมด พยายามอยากอยู่ให้ถึงวันเกิด เราเกิด 12 กันยาค่ะ คือเดือนหน้า เรารู้สึกไม่ได้อยากตื่นขึ้นมามองท้องฟ้าแล้ว ไม่ได้อยากตื่นมาเจอใครเลย ทั้งปัญหาครอบครัว ทั้งปัญหาแบบนี้ ทำให้เราติดลบเข้าไปอีกเลย จิตแพทย์เราก็ไม่มีเวลาไปพบค่ะ เลยตั้งคำถามกระทู้ เมื่อสองปี เราเคยมีการกินยา และกรีดแขนค่ะ กินยา เรากินไม่ถึง กินพาราไป 10+ แต่ไม่ตายค่ะ ไม่ล้างท้อง เค้าหลับไปสักพัก แต่รู้ว่ามันทรมาน แต่เรารู้สึกว่า ทรมานไม่เท่าที่เราเจอตอนนี้เลยค่ะ ไม่รู้จะหาทางออกยังไง พรุ่งนี้ก็ไม่ได้อยากตื่นไปโรงเรียน โหว่งไปหมด คนที่เขาทำเขามีความสุขดีเลยค่ะ ทุกครั้ง เป็นแบบนั้นมาเสมอ ๆ ส่วนเรายังไม่เคยดีขึ้นเลยสักวัน เสียใจค่ะพูดตรง ๆ อยากขอโทษตัวเองที่พาตัวเองมาเสียใจอีกแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรเลยตอนนี้มันอาจจะแย่ แต่ก็คงดีขึ้น อยากขอคำปรึกษาทุกคนว่าจะผ่านจุดนี้ไปได้ยังไงคะ
ใครเคยกินยาเยอะ ๆ แล้วล้างท้องไหมคะ