เราแต่งงานมาได้ 4 ปีกว่า ก่อนแต่งคบได้ 1 ปี ตอนนี้อายุ 38 ปี สามีอายุเท่ากัน ผ่านการทำ Icsi หรือเด็กหลอดแก้วมา และแท้งมา 2 ครั้ง ใน 2 ปีที่ผ่านมา เราและสามีอยากมีลูกกันมาก
แต่เราแท้งมา 2 รอบ ก็ท้อแท้ เจ็บทั้งกาย และใจ (ล่าสุดแท้งเมื่อต้นปี) จึงบอกสามีว่าขอพักใจ และร่างกายอีก 1 ปีกว่านะ ขอเริ่มใส่ตัวอ่อนลูกอีกทีต้นปี 70 (มีตัวอ่อนที่ปฏิสนธิแล้วแช่แข็งไว้ 3 ตัวอ่อน)
วันนี้สามีคุยแบบจริงจัง ว่าขอร้องให้ใส่ตัวอ่อนเลยต้นปี 69 ซึ่งเราไม่พร้อม เพราะสามีกลัวว่ายิ่งช้า ร่างกายจะเริ่มแก่ แต่เราอยากขอพัก และเราก็ไม่คาดหวังแล้วว่าถ้าใส่อีก 3 ครั้ง หากไม่สำเร็จก็จะปล่อยจอยละ ไม่ทำ icsi อีกแล้ว ทั้งเจ็บตัว เสียใจ เสียเงิน
แต่ครั้งนี้แปลกไปกว่าทุกครั้ง แฟนเราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ว่าถ้าไม่มีลูก ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ ถ้าอยู่กัน 2 คน สามีภรรยา เขาจะไม่สามารถมีความสุขได้เลย เพราะสามีบอกว่าไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน ถ้าหากมีลูกสามีจะได้ทำกิจกรรมกับลูก (สิ่งที่สามีชอบ คือการดูซีรีย์ที่ สามีอยากให้เราดูด้วยทุกเรื่อง แต่เราไม่ค่อยชอบ เพราะไม่ชอบติดตามที่มีหลายๆ ตอน เราก็จะนั่งเล่นมือถือข้างๆ ถ้าเราจะดูต้องบทดี ถูกจริตเราเท่านั้นถึงจะดู สามีบอร์ดเกมส์ แต่เราไม่ชอบเลย ซึ่งเราก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนแต่ง) ส่วนกิจกรรมที่ทำแล้วมีความสุขทั้ง 2 คือไปกินของอร่อย ดูหนังที่ชอบด้วยกัน
เราเลยถามย้ำว่าถ้าเค้าทำเต็มที่แล้ว ถ้าใส่อีก 3 ครั้งแล้วไม่สำเร็จ และเค้าก็จะไม่ทำต่อแล้วนะ ตัวเองจะทำยังไง สามีตอบว่าเค้าก็ไม่สามารถมีความสุขได้เลยตลอดชีวิต
เราก็เลยอึ้ง และช็อค ไม่คิดว่าสามีจะพูดขนาดนี้ เราก็ใจดีสู้เสือ พยายามพูดให้สามีเห็นภาพ ว่าถ้ามีลูก ลูกก็อยู่กับเราได้แค่ 10 กว่าปี ลูกก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เรา 2 คนต่างหากที่ต้องอยู่ดูแลกันไปตลอดชีวิต สามีแย้งว่า อยู่ที่การปลูกฝัง การเลี้ยง เขาจะเลี้ยงแบบให้ลูกรักพ่อแม่มากๆ เหมือนที่สามีรักแม่ของตัวเองมาก (แม่สามีอยู่ อีกจังหวัด แต่ก็มาเจอกัน 3 เดือนครั้ง)
เราซึ่งยังติดใจคำพูดว่าของสามี ที่ไม่สามารถมีความสุขกันได้ 2 คน ก็ถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกรอบ จนเราตัดสินใจว่าถ้างั้นก็จบกันเถอะ เลิกกันตั้งแต่วันนี้ ดีกว่า เพราะถ้าเค้าทำ icsi ไม่สำเร็จ ตัวเองคงทิ้งเค้าไปในอนาคตแน่นอน ซึ่งสามีมีตอบตกลงที่เราขอเลิก โดยไม่มีการยื้อ และสามีรีบพูดจัดแจงแบ่งทรัพย์สิน (ซึ่งเรายังไม่ทันคิดเรื่องทรัพย์สินด้วยซ้ำ เพราะยังช็อค และเสียใจอยู่) สามีคงรอวันที่เราเป็นฝ่ายพูดก่อนมานานแล้วซินะ เราเสียใจ และเจ็บปวดมาก ตอนนี้เราเก็บกระเป๋าสิ่งที่จำเป็น เพื่อจะออกไปเช่าคอนโดอยู่ตอนเช้า ซึ่งสามีบอกจะไปส่ง เราไม่ต้องการ เราไม่อยากมองหน้าสามีอีกต่อไป และเราเป็นคนนัดหย่าเช้านี้ ซึ่งสามีตกลง เราเสียใจ และเจ็บปวดมาก แต่ชีวิตต้องสู้ต่อ แม้สภาพจิตใจจะแย่ และรู้สึกเคว้งมาก เราเคยเป็นโรคซึมเศร้า แต่มาหาย และไม่ต้องกินยาแล้วตั้งแต่ตอนคบกับสามี เพราะเรามีความสุข สบายใจมาก เป็นตัวของตัวเอง คิดว่าสามีคงมีความสุขเช่นเดียวกับเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
ขออภัยที่พิมพ์ยาว และอาจพิมพ์ตกไปบ้างเพราะพิมพ์จากมือถือค่ะ ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ ร้องไห้ตาบวมคนเดียวตั้งแต่ 3 ทุ่ม จนถึงตอนนี้ค่ะ
สามีบอกว่าไม่สามารถมีความสุขกัน 2 คนได้ ถ้าไม่มีลูกมาเติมเต็ม
แต่เราแท้งมา 2 รอบ ก็ท้อแท้ เจ็บทั้งกาย และใจ (ล่าสุดแท้งเมื่อต้นปี) จึงบอกสามีว่าขอพักใจ และร่างกายอีก 1 ปีกว่านะ ขอเริ่มใส่ตัวอ่อนลูกอีกทีต้นปี 70 (มีตัวอ่อนที่ปฏิสนธิแล้วแช่แข็งไว้ 3 ตัวอ่อน)
วันนี้สามีคุยแบบจริงจัง ว่าขอร้องให้ใส่ตัวอ่อนเลยต้นปี 69 ซึ่งเราไม่พร้อม เพราะสามีกลัวว่ายิ่งช้า ร่างกายจะเริ่มแก่ แต่เราอยากขอพัก และเราก็ไม่คาดหวังแล้วว่าถ้าใส่อีก 3 ครั้ง หากไม่สำเร็จก็จะปล่อยจอยละ ไม่ทำ icsi อีกแล้ว ทั้งเจ็บตัว เสียใจ เสียเงิน
แต่ครั้งนี้แปลกไปกว่าทุกครั้ง แฟนเราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ว่าถ้าไม่มีลูก ครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ ถ้าอยู่กัน 2 คน สามีภรรยา เขาจะไม่สามารถมีความสุขได้เลย เพราะสามีบอกว่าไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน ถ้าหากมีลูกสามีจะได้ทำกิจกรรมกับลูก (สิ่งที่สามีชอบ คือการดูซีรีย์ที่ สามีอยากให้เราดูด้วยทุกเรื่อง แต่เราไม่ค่อยชอบ เพราะไม่ชอบติดตามที่มีหลายๆ ตอน เราก็จะนั่งเล่นมือถือข้างๆ ถ้าเราจะดูต้องบทดี ถูกจริตเราเท่านั้นถึงจะดู สามีบอร์ดเกมส์ แต่เราไม่ชอบเลย ซึ่งเราก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนแต่ง) ส่วนกิจกรรมที่ทำแล้วมีความสุขทั้ง 2 คือไปกินของอร่อย ดูหนังที่ชอบด้วยกัน
เราเลยถามย้ำว่าถ้าเค้าทำเต็มที่แล้ว ถ้าใส่อีก 3 ครั้งแล้วไม่สำเร็จ และเค้าก็จะไม่ทำต่อแล้วนะ ตัวเองจะทำยังไง สามีตอบว่าเค้าก็ไม่สามารถมีความสุขได้เลยตลอดชีวิต
เราก็เลยอึ้ง และช็อค ไม่คิดว่าสามีจะพูดขนาดนี้ เราก็ใจดีสู้เสือ พยายามพูดให้สามีเห็นภาพ ว่าถ้ามีลูก ลูกก็อยู่กับเราได้แค่ 10 กว่าปี ลูกก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เรา 2 คนต่างหากที่ต้องอยู่ดูแลกันไปตลอดชีวิต สามีแย้งว่า อยู่ที่การปลูกฝัง การเลี้ยง เขาจะเลี้ยงแบบให้ลูกรักพ่อแม่มากๆ เหมือนที่สามีรักแม่ของตัวเองมาก (แม่สามีอยู่ อีกจังหวัด แต่ก็มาเจอกัน 3 เดือนครั้ง)
เราซึ่งยังติดใจคำพูดว่าของสามี ที่ไม่สามารถมีความสุขกันได้ 2 คน ก็ถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกรอบ จนเราตัดสินใจว่าถ้างั้นก็จบกันเถอะ เลิกกันตั้งแต่วันนี้ ดีกว่า เพราะถ้าเค้าทำ icsi ไม่สำเร็จ ตัวเองคงทิ้งเค้าไปในอนาคตแน่นอน ซึ่งสามีมีตอบตกลงที่เราขอเลิก โดยไม่มีการยื้อ และสามีรีบพูดจัดแจงแบ่งทรัพย์สิน (ซึ่งเรายังไม่ทันคิดเรื่องทรัพย์สินด้วยซ้ำ เพราะยังช็อค และเสียใจอยู่) สามีคงรอวันที่เราเป็นฝ่ายพูดก่อนมานานแล้วซินะ เราเสียใจ และเจ็บปวดมาก ตอนนี้เราเก็บกระเป๋าสิ่งที่จำเป็น เพื่อจะออกไปเช่าคอนโดอยู่ตอนเช้า ซึ่งสามีบอกจะไปส่ง เราไม่ต้องการ เราไม่อยากมองหน้าสามีอีกต่อไป และเราเป็นคนนัดหย่าเช้านี้ ซึ่งสามีตกลง เราเสียใจ และเจ็บปวดมาก แต่ชีวิตต้องสู้ต่อ แม้สภาพจิตใจจะแย่ และรู้สึกเคว้งมาก เราเคยเป็นโรคซึมเศร้า แต่มาหาย และไม่ต้องกินยาแล้วตั้งแต่ตอนคบกับสามี เพราะเรามีความสุข สบายใจมาก เป็นตัวของตัวเอง คิดว่าสามีคงมีความสุขเช่นเดียวกับเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
ขออภัยที่พิมพ์ยาว และอาจพิมพ์ตกไปบ้างเพราะพิมพ์จากมือถือค่ะ ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ ร้องไห้ตาบวมคนเดียวตั้งแต่ 3 ทุ่ม จนถึงตอนนี้ค่ะ