อุทาหรณ์ สอนใจหญิง

อุทาหรณ์สอนหญิง


วันนี้ มีโอกาสได้พบกับภรรยาของรุ่นพี่คนหนึ่ง  
รุ่นพี่ที่ทำงานมาด้วยกัน
จนรุ่นพี่คนนั้นเกษียณอายุ ระยะเวลาที่รู้จักกันก็ห้าหกปี

ท้าวความนิดนึง รุ่นพี่คนนี้ เป็นคนที่ทำงานคนเดียว
ในครอบครัว
เพราะภรรยาต้องดูแลลูกแฝด ทั้งทำงานบ้าน
รับส่งลูกและสามี
ทั้งไปและกลับ

พวกเราที่ทำงานกับรุ่นพี่ จะเจอภรรยาเขาบ่อยๆ เพราะเจอ
ตอนภรรยารุ่นพี่ขับรถส่ง
และเห็นเขาทานข้าวด้วยกันในบางวัน
เจอตอนมารับ โดยภรรยา
ของรุ่นพี่เขาจะไปรับลูกสาวมาจากโรงเรียนก่อน
และมานั่งรอที่ทำงาน หรือร้านกาแฟใกล้ๆ
เพื่อรับรุ่นพี่กลับบ้าน ทำแบบนี้เป็นกิจวัตรทุกวัน
จนชินตากับคนที่ทำงานที่นี่

ทุกครั้งที่บังเอิญได้กินข้าวโต๊ะเดียวกับรุ่นพี่
ก็จะได้ยินเขาบ่นเสมอว่า
เขาเหนื่อยเหลือเกิน เขาหาเงินคนเดียวในครอบครัว
เขาแบกหนักเหลือเกิน
และเขาก็เคยเล่าว่า ด้วยความที่เขากับภรรยา
มีภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัด
ทั้งคู่ ดังนั้น จึงไม่มีญาติจะช่วยเลี้ยงลูกได้
สองคนจึงตกลงกันว่า
ให้รุ่นพี่ทำงาน และภรรยาลาออกจากงานมาเลี้ยงลูก

ถึงวันที่รุ่นพี่อายุ 60 ภรรยาก็เกือบๆ 60 ภรรยาก็คงจะถึงขีดสุดเหมือนกัน
วันที่เจอกัน ภรรยารุ่นพี่เล่าว่า เบื่อเขาบ่น เบื่อมาก แม้จะยอมรับว่า
เขาดูแลครอบครัวได้ไม่ตกหล่น ไม่เคยนอกลู่นอกทาง แต่การจะต้อง
ฟังเขาพูดเหมือนทวงบุญคุณทุกครั้งเวลากินข้าว เวลาทำกิจกรรม
ต่างๆ ในครอบครัว มันก็เหลือจะทน

ตอนนี้ลูกๆ ก็โตแล้ว ภรรยาของรุ่นพี่จึงทำงาน
เพื่อหาเงินใช้เอง
ซึ่งก็เป็นงานฝีมือ ที่พอจะทำได้ เพราะ
วัยนี้จะไปหางานบริษัทก็ไม่มี
ใครรับแล้ว

เลยบอกกับภรรยารุ่นพี่ว่า
อยากจะเอาเรื่องมาเล่าต่อได้ไหม
จะได้เป็นอุทาหรณ์
ภรรยารุ่นพี่บอกว่า เอาสิ เอาเลย
เพราะจริงๆ อยากจะบอกผู้หญิงทุกคนว่า
การทำงานบ้าน เลี้ยงลูก
อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ใครๆ ชื่นชมหรอก
มันลดทอนความภาคภูมิใจในตัวเองอย่างแรง

สำหรับเคสภรรยารุ่นพี่ยังโชคดีที่สามีเป็นคนดี
ไม่ได้เอาเงินไปใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ไม่ได้นอกใจ
เอาเงินทุกบาทที่ทำได้ มาใช้ในครอบครัว
แต่การบ่นของเขา ก็ทำให้ภรรยาอึดอัด และอยากจะ
ออกไปทำงานมาแล้วหลายรอบ แต่ติดตรงที่
พออายุมาก ก็หางานไม่ได้แล้วจริงๆ

เรื่องนี้ไม่มีอะไรค่ะ ก็ฝากเป็นอุทาหรณ์จริงๆ
เห็นด้วยค่ะ การเลี้ยงลูกเอง จะได้เด็กคุณภาพ
แต่คุณพ่อ ก็เข้าใจคนเลี้ยง คนทำงานบ้านด้วยนะคะ
ลดทอนความภาคภูมิใจของผู้หญิงก็ได้เหมือนกัน