เรากับแฟนอยู่กันมาสี่ปี รู้จักกันในวันที่เราไม่เหลือใคร เขาเหมือนขอนน้ำลอยน้ำมาให้เราเกาะ และเราก็ฝ่าฟันจนกระทั่งมีความมั่นคงด้วยตัวเอง ปีแรกอยู่ด้วยกัน ต่อมาเขาขอเลิกด้วยเหตุผลอยากใช้ชีวิตคนเดียว เราจึงไปหาบ้านอยู่เองแต่ยังอยู่ทะเบียนบ้านเดียวกัน เเต่เขายังไปๆมาๆจนเราทั้งสองกลับมาใช้สถานะคู่กันอีก เมื่อวานเขาขอเลิกอีกเหตุผลเดิมอยากอยู่คนเดียว และครั้งนี้ให้ย้ายชื่ออกไปด้วย
ตลอดเวลาที่ใช้สถานะคู่เขาคอยช่วยเหลือเราในสิ่งที่เราช่วยตัวเองไม่ได้ คือเราไม่มีรถ เราก็รักเขามากทำทุกอย่างเพื่อเขา เป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี ญาติพี่น้องมาเราให้การต้อนรับอย่างดี อะไรที่ดีเราสรรหามาให้ และที่สำคัญเราไปได้ดีเรื่องบนเตียง
คำถามคือเราไม่ดีตรงไหน เราผิดอะไร หรือเรายอมเขามากเกินไปจนไม่เหลืออะไรให้ค้นหา มีโอกาสที่เราจะกลับมาเหมือนครั้งก่อนมั้ย นึกถึงวันแรกๆที่เราพบกันแล้วมันปวดใจทุกที
แฟนบอกเลิก
ตลอดเวลาที่ใช้สถานะคู่เขาคอยช่วยเหลือเราในสิ่งที่เราช่วยตัวเองไม่ได้ คือเราไม่มีรถ เราก็รักเขามากทำทุกอย่างเพื่อเขา เป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี ญาติพี่น้องมาเราให้การต้อนรับอย่างดี อะไรที่ดีเราสรรหามาให้ และที่สำคัญเราไปได้ดีเรื่องบนเตียง
คำถามคือเราไม่ดีตรงไหน เราผิดอะไร หรือเรายอมเขามากเกินไปจนไม่เหลืออะไรให้ค้นหา มีโอกาสที่เราจะกลับมาเหมือนครั้งก่อนมั้ย นึกถึงวันแรกๆที่เราพบกันแล้วมันปวดใจทุกที