เราเติบโตนอกบ้านมาโดยตลอด ตั้งแต่เรียน จนกระทั้งเริ่มทำงานก็อยู่นอกบ้าน แม้ว่างานจะต้องย้ายไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่ได้กลับเข้าบ้าน
จนพ่อกับแม่เริ่มแก่ลงทุกวัน เค้าก็อยากให้เราย้ายกลับมาทำงานที่บ้าน ซึ่งในใจก็คิดอยู่นาน เพราะรู้ว่าถ้าย้ายกลับมาปัญหารอบบ้าน ญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน และอีกหลายอย่าง แต่ก็ด้วยว่าพ่อเริ่มสุขภาพไม่ดี แม่ก็เข้า รพ.บ่อย เลยตัดสินใจเขียนขอย้ายกลับบ้าน แล้วก็ได้ย้าย
ข้อดี คือ ได้กลับมาดูแลพ่อ ก่อนพ่อเสียชีวิต ได้กลับบ้านอยู่เป็นเพื่อนแม่ (แต่เช้ามาก็ต้องออกไปทำงานทุกวัน) แต่ก็รู้สึกได้ว่าแม่สบายใจ และดีใจที่เราย้ายกลับมา
ข้อเสีย คือ จากที่เราเคยอยู่คนเดียว ไม่ค่อยได้วุ่นวายกับใคร เลิกงานกลับบ้านก็หากิจกรรมให้ตัวเองทำ โดยไม่ได้สนใจรอบข้าง และก็คิดว่าไม่ได้ทำให้ใครลำบากใจ แต่กลับกลายเป็นว่า เมื่อกลับมาอยู่บ้านกลับมีรอบบ้านมาพูดกับแม่ว่าเราหยิ่ง เราไม่ทักทาย เราไม่ค่อยพูด เราถือตัว (งง มาก) เราไม่ไปนั่งบ้านใคร ส่วนญาติแม่ก็คิดว่าทำไมไม่มีน้ำใจกับเค้าบ้าง ไม่ซื้ออะไรมาฝากเค้าบ้าง ไม่แสดงน้ำใจอะไรให้เค้าเลย (ทั้งที่ครอบครัวเค้านอกจากมาขอเงินแม่เราแล้ว เค้าไม่เคยแสดงน้ำใจอะไรให้ครอบครัวเราเลย ลูกเค้าก็ไม่เคยช่วยอะไรบ้านเราเลย ทุกครั้งที่มาช่วยงานต้องได้รับค่าจ้างเท่านั้น) เรายอมรับว่าเราไม่ชอบเค้า ดังนั้นบางทีเราก็ออกจะเฉยเมย แต่ไม่เคยไปพูดไปว่าอะไรเค้า
วันนึงแม่ก็พูดกับเราว่า ถ้าเราทำตัวแบบนี้ เราจะอยู๋ในสังคมยาก เพราะเราไม่เอาใคร เราต้องมีน้ำใจกับเค้า เราต้องยิ้มแย้มพูดคุยทักทายกับคน เค้ามาบ้านก็ต้องต้อนรับพูดคุย มีอะไรก็ชวนเค้ากิน เราถามแม่ไปว่า แล้วเค้าทำอะไรให้เราบ้างเหรอ เค้าแสดงน้ำใจอะไรให้เราบ้างเหรอ แม่บอกว่าเราคิดแบบนั้นไม่ได้ เค้าจะทำอะไรกับเราก็ช่าง แต่เราอยู่ในสังคมบ้านๆ เราจะทำเหมือนสังคมในเมือง สังคมการทำงานไม่ได้
เราบอกเลยว่า เราอึดอัดจัง เราทำแบบที่แม่อยากให้เราเป็นไม่ได้ ยอมรับว่าเราเป็นคนชัดเจน ใครดีมา เราดีตอบ แต่ใครไม่ดี เราก็คิดว่าก็ไม่รู้จะดีกับเค้าทำไม
บางทีเลยแอบคิดว่า นี่ถ้าเรายังอยู่นอกบ้าน เราอาจไม่เจอเหตุการณ์นี้ แต่เราเหลือแม่แค่คนเดียว เพราะพ่อเสียแล้ว อยากดูแลแม่ให้ดีที่สุด ไม่อยากทำให้แม่เสียใจหรือต้องทะเลาะกับแม่นะ... เราต้องทำไงเหรอ
ย้ายกลับมาทำงานที่บ้านเกิด ... ดีจริงมั้ย
จนพ่อกับแม่เริ่มแก่ลงทุกวัน เค้าก็อยากให้เราย้ายกลับมาทำงานที่บ้าน ซึ่งในใจก็คิดอยู่นาน เพราะรู้ว่าถ้าย้ายกลับมาปัญหารอบบ้าน ญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน และอีกหลายอย่าง แต่ก็ด้วยว่าพ่อเริ่มสุขภาพไม่ดี แม่ก็เข้า รพ.บ่อย เลยตัดสินใจเขียนขอย้ายกลับบ้าน แล้วก็ได้ย้าย
ข้อดี คือ ได้กลับมาดูแลพ่อ ก่อนพ่อเสียชีวิต ได้กลับบ้านอยู่เป็นเพื่อนแม่ (แต่เช้ามาก็ต้องออกไปทำงานทุกวัน) แต่ก็รู้สึกได้ว่าแม่สบายใจ และดีใจที่เราย้ายกลับมา
ข้อเสีย คือ จากที่เราเคยอยู่คนเดียว ไม่ค่อยได้วุ่นวายกับใคร เลิกงานกลับบ้านก็หากิจกรรมให้ตัวเองทำ โดยไม่ได้สนใจรอบข้าง และก็คิดว่าไม่ได้ทำให้ใครลำบากใจ แต่กลับกลายเป็นว่า เมื่อกลับมาอยู่บ้านกลับมีรอบบ้านมาพูดกับแม่ว่าเราหยิ่ง เราไม่ทักทาย เราไม่ค่อยพูด เราถือตัว (งง มาก) เราไม่ไปนั่งบ้านใคร ส่วนญาติแม่ก็คิดว่าทำไมไม่มีน้ำใจกับเค้าบ้าง ไม่ซื้ออะไรมาฝากเค้าบ้าง ไม่แสดงน้ำใจอะไรให้เค้าเลย (ทั้งที่ครอบครัวเค้านอกจากมาขอเงินแม่เราแล้ว เค้าไม่เคยแสดงน้ำใจอะไรให้ครอบครัวเราเลย ลูกเค้าก็ไม่เคยช่วยอะไรบ้านเราเลย ทุกครั้งที่มาช่วยงานต้องได้รับค่าจ้างเท่านั้น) เรายอมรับว่าเราไม่ชอบเค้า ดังนั้นบางทีเราก็ออกจะเฉยเมย แต่ไม่เคยไปพูดไปว่าอะไรเค้า
วันนึงแม่ก็พูดกับเราว่า ถ้าเราทำตัวแบบนี้ เราจะอยู๋ในสังคมยาก เพราะเราไม่เอาใคร เราต้องมีน้ำใจกับเค้า เราต้องยิ้มแย้มพูดคุยทักทายกับคน เค้ามาบ้านก็ต้องต้อนรับพูดคุย มีอะไรก็ชวนเค้ากิน เราถามแม่ไปว่า แล้วเค้าทำอะไรให้เราบ้างเหรอ เค้าแสดงน้ำใจอะไรให้เราบ้างเหรอ แม่บอกว่าเราคิดแบบนั้นไม่ได้ เค้าจะทำอะไรกับเราก็ช่าง แต่เราอยู่ในสังคมบ้านๆ เราจะทำเหมือนสังคมในเมือง สังคมการทำงานไม่ได้
เราบอกเลยว่า เราอึดอัดจัง เราทำแบบที่แม่อยากให้เราเป็นไม่ได้ ยอมรับว่าเราเป็นคนชัดเจน ใครดีมา เราดีตอบ แต่ใครไม่ดี เราก็คิดว่าก็ไม่รู้จะดีกับเค้าทำไม
บางทีเลยแอบคิดว่า นี่ถ้าเรายังอยู่นอกบ้าน เราอาจไม่เจอเหตุการณ์นี้ แต่เราเหลือแม่แค่คนเดียว เพราะพ่อเสียแล้ว อยากดูแลแม่ให้ดีที่สุด ไม่อยากทำให้แม่เสียใจหรือต้องทะเลาะกับแม่นะ... เราต้องทำไงเหรอ