1. เปิดเรื่อง/เกริ่นนำ
เรื่องมันเกิดขึ้นที่หมู่บ้านน้อย ๆ ทางยโสธร พุ่นล่ะ ประมาณสี่สิบปีมาแล้ว สมัยนั้นคนยังอยู่กันแบบง่าย ๆ บ่ได้มีหยังหลายดอก อ้ายคูน นี่กะเป็นเด็กน้อยคนนึง อยู่กับพ่อกับแม่ แล้วกะน้องสาวอีกสองคนในกระท่อมหลังน้อย ๆ กลางท่งนา ชีวิตกะดีอยู่เด้อ ถึงสิเริ่มแล้ง ๆ แน่ แต่กะยังพอได้กินได้อยู่ตามประสาคนบ้านเฮา
2. การผูกปม/ปมปัญหา
พอถึงยามแล้งใหญ่ ฝนบ่ยอมตก จักเป็นหยังดอกพี่น้อง ดินที่เคยปลูกข้าวได้ดี ๆ กะแตกเป็นร่องเลย บ่อน้ำ บ่อน้อยตามท่งนากะแห้งหมด อาหารที่เคยมีในป่าในท่งมันกะเริ่มหายากเข้าไปทุกที คนในหมู่บ้านบางส่วนกะต้องพากันหนีไปหาบ่อนอยู่บ่อนกินใหม่ แต่ครอบครัวของคูนบ่ได้หนีไปไส กะเลยต้องหาทางเอาชีวิตรอดเอาเองด้วยการ หาของป่าหาล่าสัตว์ ตามฤดูกาลเอา
3. จุดสุดยอด/จุดไคลแมกซ์/จุดวิกฤติ
ทีนี้พอความแล้งมันคักหลาย ๆ อาหารกะบ่พอปานใด่แล้ว แม่ของคูนกะดันมาป่วยอีก พ่อนี่ใจสิบ่ดีเลยเด้อ! เพราะบ่มีเงินซื้อข้าวซื้อยาให้แม่แล้ว พ่อเลยต้องตัดสินใจเฮ็ดในสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต นั่นกะคือ ขายควาย โตสุดท้ายที่เฮาเลี้ยงมากับมือ เพื่อเอาเงินไปซื้อข้าวสารซื้อยามาเบิ่งแยงแม่ หลังจากที่ได้ข้าวมาประทังชีวิตแล้ว ครอบครัวของคูนกะเลยตัดสินใจพากัน เดินทางไปแม่น้ำชี เพื่อหาแหล่งอาหารใหม่
4. การคลี่คลายเรื่อง
พอไปฮอดแม่น้ำชี ทุกคนกะพากันดีใจคักหลาย ได้เห็นน้ำแล้วมันสดชื่นในหัวใจเด้! ทุกคนกะพากันลงไปหาปลา หาหอย มีปลาหลายโพดจนกินบ่เบิด พวกผู้หญิงกะพากันเฮ็ดปลาแดก ปลาแห้งไว้กินได้หลายปีเลย ทุกคนมีกินอิ่มท้องแล้วกะมีความสุขกันดี
5. การปิดเรื่อง
หลังจากได้อาหารพอแล้วกะพากันเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางผ่านมาหมู่บ้านใด๋ กะเอาปลาไปแลกเปลี่ยนกับคนบ้านนั้น พอมาถึงบ้านกะบ่ลืม แบ่งปันอาหาร ให้เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียง หลังจากนั้นอีกบ่กี่มื้อ กะมีงานหมอลำที่วัด เป็นปกติของคนอีสานที่ชอบม่วน ชอบซื่น เป็นสิ่งที่อยู่คู่กันมาแต่โดนแล้ว และความเป็น "ลูกอีสาน" กะยังคงอยู่ในสายเลือดของพวกเขาจวบจนถึงปัจจุบัน
คนไทยช่วยด้วยยย เราได้เลือกนวนิยายอีสานมา สรุปเป็นภาษาอิสานแต่เรารู้สึกว่ายังไม่สุด วอนพี่ๆทุกคนช่วยเราที
เรื่องมันเกิดขึ้นที่หมู่บ้านน้อย ๆ ทางยโสธร พุ่นล่ะ ประมาณสี่สิบปีมาแล้ว สมัยนั้นคนยังอยู่กันแบบง่าย ๆ บ่ได้มีหยังหลายดอก อ้ายคูน นี่กะเป็นเด็กน้อยคนนึง อยู่กับพ่อกับแม่ แล้วกะน้องสาวอีกสองคนในกระท่อมหลังน้อย ๆ กลางท่งนา ชีวิตกะดีอยู่เด้อ ถึงสิเริ่มแล้ง ๆ แน่ แต่กะยังพอได้กินได้อยู่ตามประสาคนบ้านเฮา
2. การผูกปม/ปมปัญหา
พอถึงยามแล้งใหญ่ ฝนบ่ยอมตก จักเป็นหยังดอกพี่น้อง ดินที่เคยปลูกข้าวได้ดี ๆ กะแตกเป็นร่องเลย บ่อน้ำ บ่อน้อยตามท่งนากะแห้งหมด อาหารที่เคยมีในป่าในท่งมันกะเริ่มหายากเข้าไปทุกที คนในหมู่บ้านบางส่วนกะต้องพากันหนีไปหาบ่อนอยู่บ่อนกินใหม่ แต่ครอบครัวของคูนบ่ได้หนีไปไส กะเลยต้องหาทางเอาชีวิตรอดเอาเองด้วยการ หาของป่าหาล่าสัตว์ ตามฤดูกาลเอา
3. จุดสุดยอด/จุดไคลแมกซ์/จุดวิกฤติ
ทีนี้พอความแล้งมันคักหลาย ๆ อาหารกะบ่พอปานใด่แล้ว แม่ของคูนกะดันมาป่วยอีก พ่อนี่ใจสิบ่ดีเลยเด้อ! เพราะบ่มีเงินซื้อข้าวซื้อยาให้แม่แล้ว พ่อเลยต้องตัดสินใจเฮ็ดในสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต นั่นกะคือ ขายควาย โตสุดท้ายที่เฮาเลี้ยงมากับมือ เพื่อเอาเงินไปซื้อข้าวสารซื้อยามาเบิ่งแยงแม่ หลังจากที่ได้ข้าวมาประทังชีวิตแล้ว ครอบครัวของคูนกะเลยตัดสินใจพากัน เดินทางไปแม่น้ำชี เพื่อหาแหล่งอาหารใหม่
4. การคลี่คลายเรื่อง
พอไปฮอดแม่น้ำชี ทุกคนกะพากันดีใจคักหลาย ได้เห็นน้ำแล้วมันสดชื่นในหัวใจเด้! ทุกคนกะพากันลงไปหาปลา หาหอย มีปลาหลายโพดจนกินบ่เบิด พวกผู้หญิงกะพากันเฮ็ดปลาแดก ปลาแห้งไว้กินได้หลายปีเลย ทุกคนมีกินอิ่มท้องแล้วกะมีความสุขกันดี
5. การปิดเรื่อง
หลังจากได้อาหารพอแล้วกะพากันเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางผ่านมาหมู่บ้านใด๋ กะเอาปลาไปแลกเปลี่ยนกับคนบ้านนั้น พอมาถึงบ้านกะบ่ลืม แบ่งปันอาหาร ให้เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียง หลังจากนั้นอีกบ่กี่มื้อ กะมีงานหมอลำที่วัด เป็นปกติของคนอีสานที่ชอบม่วน ชอบซื่น เป็นสิ่งที่อยู่คู่กันมาแต่โดนแล้ว และความเป็น "ลูกอีสาน" กะยังคงอยู่ในสายเลือดของพวกเขาจวบจนถึงปัจจุบัน