อาการแบบนี้ถือว่าปกติไหม? ควรไปพบจิตแพทย์หรือเปล่า

สวัสดีค่ะ อยากปรึกษาเรื่องอาการที่เราเป็นตอนนี้ ขอเท้าความก่อน ยาวหน่อยนะคะ ในช่วงปีก่อน ๆ เราเครียดมาก เราเสียยายที่รักมาก ๆ ไป เสียแมวที่เป็นเพื่อนเรามาครึ่งชีวิต ตามด้วยป้ากับตา เราเครียดหลายเรื่องมากในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาทั้งเรียนทั้งครอบครัวและต้องดูแลตาติดเตียงที่ด่าทอเราทุกวัน เราปวดหัวแบบปวดมาก ๆ ปวดทั้งวันเพราะเสียงเขาเลยค่ะ ( เตียงเขาอยู่หน้าห้องเรา เราจะได้ยินทุกอย่างที่เขาพูด ) ก่อนที่เขาจะเสีย เขาด่าทุกคนในบ้านไปหมดเลย แค่ไม่ยินเสียงเขาเราก็รู้สึกหงุดหงิดตลอด เขาไม่ยอมหลับเลยค่ะเราพูดอยู่ตลอด เรากับป้าที่อยู่บ้านก็ต้องมาผลัดกันตื่นมาดูเขาก่อนที่เขาจะเสียไปเมื่อต้นปีนี้เองค่ะ เราเคยทำร้ายตัวเองด้วยพวกจิกแขนจิกขาจิกหัวตัวเอง เป็นมาตั้งแต่ 14-18 ตอนนี้เราอายุ 19 อาการทำร้ายตัวเองไม่มีแล้วค่ะ แต่กลายเป็นว่าเรากลับรู้สึกสับสน งง และไม่เข้าใจตัวเองเลย ปกติเราเป็นคนพูดมากค่ะ เราพูดเก่ง อารมณ์ดี มีเสียงหัวเราะตลอด เพื่อน ๆ บอกว่าเราเข้าถึงง่าย แต่เดาอารมณ์ยากในบางครั้ง เพื่อนบอกว่าเขาไม่รู้เลยว่าเรากำลังรัสึกอะไรอยู่  หน้าเรายิ้มแต่มันมีบางอย่างที่ทำให้เพื่อนบอกว่าเหมือนเข้าไม่ถึง เราเป็นคนมีกำแพงค่ะ ทั้งกับเพื่อนสนิทและครอบครัว เราเคยคุยกับเพื่อนทุกคนเรื่องนี้ไปแล้ว เหมือนว่าเขาจะเข้าใจแต่เรายังรู้สึกไม่ใช่

เรามีอาการปวดท้องกระเพาะเพราะเครียดมาก ๆ จนต้องกินยาเกือบทั้งปีในช่วงปีก่อน ๆ เป็นระยะเวลาเกือบสองปีเลยค่ะ เป็น ๆ หาย ๆ บางครั้งเขา บางครั้งก็หนักจนเดินตัวตรงไม่ได้ กินข้าวไม่ลง จนตอนนี้ก็ยังมีอยู่ แต่น้อยลงมาก ๆ จากถี่เป็นนาน ๆ ครั้ง ส่วนเรื่องอารมณ์ อย่างที่บอกเราเป็นคนอารมณ์ดีค่ะ บางครั้งก็ดีดมาก บางครั้งก็อารมณ์บูดแบบที่งง ๆ เหมือนกันค่ะ จากที่เราเคยร้องไห้หนักมากจนเหนื่อย จู่ ๆ เราก็ไม่รู้สึกอะไร ตอนแรกมันเป็นแค่ช่วงที่ร้องไห้หนัก ๆ มา แต่ในปีนี้เราเริ่มรู้สึกกับเหตุการณ์อื่น ๆ ด้วย ทั้งเรื่องที่ควรดีใจมากแต่กลับเฉย ๆ หรือไม่ว่าจะปัญหารูปแบบไหนเราจะคิดหนักในช่วงแรกและผ่านไปไม่กี่นาทีหรือชั่วโมงเราก็จะเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราลังเล และค่อนข้างกังวลกับสิ่งรอบข้างมาก แต่เราในอีกเวลาต่อมาก็คิดแบบว่า ช่างมันดิ ใครจะทำไรก็เรื่องของเขา เรางงมากเลยค่ะ  เรามีปัญหาหลายเรื่องมากเหมือนมีตัวเองตีกันในหัวตลอดเวลา ตอนถึงตอนนี้ที่เรากำลังเขียนอยู่เราก็กำลังสับสนค่ะ ว่าตัวเองกำลังเขียนอะไรอยู่ เพราะเราก็อธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน มันซับซ้อนและชวนสับสนมาก

เราไม่อยากบอกแม่เรา เพราะเขาก็มีปัญหาหลายอย่างมากแล้ว เขาเพิ่งไปรพ.มาเขาก็เป็นโรคแพนิค ทำให้การพูดอ่ะไกับเขาในตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับเราค่ะ เรากลัวว่าเขาจะเป็นอะไรอีกหรือเปล่า แม่เราแยกกันอยู่กับป้าที่เป็นพี่สาว แล้วเราก็อยู่ที่อื่นเพราะเราเรียนที่มหาลัยต้องไปอยู่หอ

อาการแบบนี้ควรพบจิตแพทย์ไหมคะ หรือมีวิธีแนะนำอะไร คำปรึกษาอะไร บอกกันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่