แชร์ประสบการณ์ที่เกลียดที่สุดในชีวิต

เราเป็นเด็กอายุ16คนนึงที่อยู่ในยุคดิจิทัล ห่วงหล่อห่วงสวย และใช่วันนี้เราก็มีปัญหากับเรื่องความสวยนี่แหละ ย้อนความตั้งแต่ตอนป.3 เราเป็นคนหนึ่งที่ทรงจมูกดีมากแล้ว ไปเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องจมูกเลยเพราะชอบมาก คนมีวันหนึ่งที่เพื่อนชวนไปเล่นปลาเป็นปลาตาย(การละเล่นโดยการปิดตาแล้วหาผู้เล่น) เราได้เป็นคนหา และแน่นอนเราได้ปิดตา ซึ่งทำให้วิสัยทัศน์เรายิ่งไม่เห็นเลย และระหว่างการเล่น เราได้เกิดอุบัติเหตุ ล้มและฟันไปเฉาะกับเก้าอี้ ตอนนั้นมองเป็นเรื่องขำๆ จนกระทั่งช่วงเข้าป.6เทอม1 เรารู้สึกว่าฟันที่เราเคยไปเฉาะกับเก้าอี้มันเริ่มมีอาการปวดขึ้นมา ซึ่งก็คือการที่รากฟันอักเสบ ซึ่งฟันที่ปวดคือฟันหน้า และเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้น รากฟันที่อักเสบเล่มนั้นมันได้กนะจายตัวขึ้นไปอักเสบภายในโพรงจมูกเรา จนช่วงป.6เทอม1 แทบจะไม่ได้ไปเรียนเพราะตอนนั้นเราหายใจไม่ได้เลย ต้องหายใจทางปาก มันทรมารมากจนแม่ได้พาไปหาคลินิกหมอที่เกี่ยวกับจมูกภายในตัวเมือง หมอได้เอากล้องเข้าไปส่องในโพรงจมูกแต่ปรากฏว่าไม่เจออะไรเลยนอกจากก้อนเนื้ออะไรซักอย่างที่ปิดรูหายใจเราเอาไว้​ หมอจึงได้นัดเข้าโรงพยาบาลใหญ่เลยเพราะอุปกรณ์จะพร้อมกว่า เราได้นอนโรงพยาบาลอยู่2วัน ก่อนที่จะได้ผ่าตัด เราค่อนข้างแต่การที่คิดว่าจะได้กลับมาหายใจทางจมูกมันก็เลยทำให้เราคลายกังวลได้บ้าง และการผ่าตัดก็ผ่านพ้น ไปได้ด้วยดี​ แต่สิ่งที่เราไม่รู้เลยก็คือการผ่าตัดครั้งนี้จะทำให้เราไม่มีสันจมูกกระดูก เหลือไว้แค่ผิวหนังที่ห่อหุ้มไว้และรูไว้หายใจเท่านั้น เพราะก้อนเนื้อที่ว่านั้นมันคือหนองที่มันอักเสบมาพร้องกับฟัน มันกัดกินกระดูกอ่อนของเราจนไม่มีกระดูก เราไม่ได้สังเกตในตอนแรกจนนานๆไปเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองแทบจะไม่มีดั้งหรือกระดูกอ่อนเลย เราเสียเซลฟ์มากและคอยบีบจมูกเพื่อหวังว่ามันอาจจะทำให้ดีขึ้น เรารู้สึกอิจฉาตลอดเวลาเจอคนที่ดั้งโด่ง จมูกสวย เราชอบเปรียบเทียบว่าถ้าหากเรามีดั้งขึ้นมา ก็คงจะดี แต่ก็ได้แต่หวัง เพราะตอนนี้เรายังเป็นแค่เด็กอายุ16 ทำงานยังไม่ได้เลย แต่ก็หวังเสมอว่าจะไปทำให้ได้ เราศึกษาทุกวิธีการ และหวังว่าซักวันเราจะได้ทำบ้าง ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ❤️