"วันแม่" ขอเขียนถึงแม่อันเป็นที่รักยิ่ง

วันแม่ 母亲节

您是世上最好的妈妈 เธอคือแม่ที่ดีที่สุดในโลกของลูกทุกๆคน

อาอึ้มของแม่นันจากไปเป็นปีที่ 26 แล้ว โชคดีของแม่น้นที่ตัดสินใจแต่งงานและมีหลานทันให้ท่านได้กอดลาก่อนจากพวกเราไป คลิปนี้เป็นคลิปสุดประทับใจและดีใจที่สุด

26 ปีที่แล้วอาอึ้มเริ่มป่วยหนัก ในวันที่แม่นันเดินทางไปคลอดอาตั่วตี๋ อาอึ้มดีใจมาก ขณะนั้นท่านลุกเดินไม่ค่อยไหวแล้ว ขอให้ลูกสะใภ้ต่อสายไปหาแม่นันที่โรงพยาบาล คำแรกที่ถามลูกสาวคนนี้คือ "เล็กอ่า อาตือเกี้ยชุกสี่บ่วย" (เล็ก..เจ้าลูกหมูเกิดมารึยัง) แม่นันเป็นลูกคนเล็ก ทุกคนจึงเรียกว่า "เล็ก/น้องเล็ก"

พอทราบว่าหลานเกิดแล้วก็ดีใจมาก เรียกอาตั่วตี๋ว่า "อาตือเกี้ย อาตือเกี้ย" (เจ้าลูกหมู) ตั้งแต่วินาทีนั้นมา

คนจีนมีความเชื่อว่าเด็กที่เพิ่งคลอดจะต้องรอให้ครบสามเดือนก่อนจึงจะพาออกนอกบ้านได้ หลังคลอดแม่นันจึงไม่ได้เจออาอึ้มเลย ได้แต่โทรถามไถ่อาการ อาอึ้มสายตาเริ่มฝ้าฟางมองไม่ค่อยเห็นแล้ว แม่นันทนคิดถึงท่านไม่ไหว ไม่สามารถรอให้อาตั่วตี๋ครบสามเดือนได้ จึงตัดสินใจพาไปหาท่านตอนลูกอายุได้สองเดือน

อาอึ้มพอรู้ว่าแม่นันพาหลานมาเยี่ยม ดีใจรีบเรียกให้ลูกชายและลูกสะใภ้ประคองให้นั่ง มือไขว่คว้าหาหลาน ปากก็ร้องเรียกอย่างดีใจ "อาตือเกี้ย อาตือเกี้ยไล้เหลี่ยว" เจ้าลูกหมูมาแล้ว เจ้าลูกหมูมาแล้ว ทำให้แม่นันอดน้ำตาซึมไม่ได้ แม่นันถามอาเฮียว่าอาอึ้มลุกเดินไหวมั้ย อาเฮียตอบว่านั่งพอได้ แต่ยืนเดินไม่ไหวแล้ว แม่นันอยากให้อาอึ้มเดินได้ จึงลองใจท่านด้วยการให้อาเฮียและอาซ่อประคองให้ลุกขึ้นยืนให้ค่อยๆก้าวมาหาหลานตัวน้อย

พออาอึ้มทำได้ก้าวที่หนึ่ง แม่นันก็ก้าวถอยหลังเพื่อให้ท่านก้าวมาข้างหน้าต่อ อาอึ้มพยายามก้าวต่อ เอื้อมมือมาจับขาหลานจนได้ ปากก็พร่ำพูดว่า "อาตือเกี้ย อาตือเกี้ยเหยียะชู้บี๊" (เจ้าลูกหมู เจ้าลูกหมูน่ารักจังเลย) ทั้งๆที่สายตามองไม่ค่อยเห็น มันเป็นภาพที่สุดประทับใจมาก

โชคดีเหลือเกินที่พ่อตู่ (สามี) ติดกล้องวีดีโอไปอัดได้ช้อตสุดประทับใจมาให้อาตั่วตี๋ได้เห็น "ความรักของอาม่าที่มีต่อหลาน"

เสวี่ยเตียะอาอึ้ม... คิดถึงแม่อีกแล้ว