เริ่มต้นเลยคือเราไปทำผมที่ร้านร้านหนึ่ง แล้วพอดีว่าเพื่อนที่เรียนด้วยกันทัก ตอนแรกก็ว่าอยู่ว่าคุ้นๆหน้า แล้วเพื่อนก็บอกว่ารู้ยังว่า A เรียนไม่จบ นี่ก็ถามว่าทำไม ก็คือหลังจากจบม.6 ไปทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำงานบ้าง เรียนต่อบ้าง เพื่อนก็บอกว่า A ท้อง นี่ก็อึ้ง คือแบบ A เป็นคนที่เรียนเก่งมาก สอบได้ที่ 1 ทุกปี เรียบร้อย เป็นที่รักของคุณครูแล้วก็เพื่อนๆ เป็นเด็กกิจกรรม แล้วคือนี่ก็พูดไปว่าท้องก็เรียนต่อได้ไม่ใช่หรอ เพื่อนก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน ในเสี้ยววินาทีนั้นทำให้เรานึกถึงตอนที่ A มาปรึกษาเราเรื่องคนคุย ก่อนคบกัน A เอาแชทที่ผู้ชายพิมพ์รายยาวมาให้เราอ่าน เพราะ A ไม่เข้าใจว่าผู้ชายต้องการอะไร เราก็อ่านแล้วบอกไปตามตรงว่าผู้ชายเขาอยากเป็นมากกว่าคนคุย เธอรู้สึกยังไงก็ตามนั้น คือกับคนนี้เขาสองคนคุยกันมาเป็นปีสองปีแล้ว แต่ตอนนั้นที่ A ชอบมาเล่าให้ฟัง เราคิดว่าเป็นรุ่นพี่ที่สนิท พึ่งมารู้ว่าเขาคุยกันก็ตอนได้อ่านแชทนี่แหละ หลังจากที่ปรึกษาเราเสร็จ เขาสองคนก็คบกัน
A เป็นเพื่อนที่ดีกับเรามาก ตั้งแต่เราย้ายมาเรียนที่นี่ เราเข้ากับเพื่อนในห้องไม่ได้เลย คือคุยปกติทั่วไปนะ แต่ถ้าถามว่าแบบเป็นเพื่อนไปนู่นนี่ เราไม่มี อยู่ที่โรงเรียนเราไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จะมีก็แค่บางครั้งคราวที่ไปกับเพื่อนกลุ่ม A ตอนเราป่วยอยู่โรงบาล A ก็มาเยี่ยมเรา เวลามีงานกลุ่ม A ก็ดึงเราเข้กลุ่มตลอด ตอนเราเกือบตายก็มีแค่ A ที่ไปหาเรา เอาตรงๆก็คือในห้องไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นหนักถึงขั้นนอนห้อง icu ใส่สายใส่ท่อหายใจระโยงระยางเต็มไปหมด ก่อนจะถึงโรงบาล คนแถวบ้านบอกดูยังไงก็ไม่รอด โรงบาลบอกไม่น่ารอด เลยส่งเข้าตัวเมือง หมอก็บอกว่าถ้า 2-3 วันไม่ฟื้นก็คือจบ อาการ 50-50 (สำหรับเราถือว่ามีโอกาสรอดสูงนะ) พอเราได้ออกจากห้อง icu A กับคุณครูก็มาเยี่ยมเรา เราอยู่โรงบาลน่าจะ 1 เดือนได้ ถึงได้ออกจากโรงบาล อยู่แผนกที่คนปกติเขาไม่อยู่กัน โดนจำกัดทุกอย่าง พอเราออกมาครูกับ A ก็เป็นคนพาเราไปเก็บของที่หอ แล้วครูแนให้เราเราลาออกจากวิลัย ให้เราเรียนแค่ที่โรงเรียนที่เดียว เราก็ยอม ครูเขาคงรู้อะ ถ้าฝืนเรียนต่อไป ยังไงก็ไม่รอด เราเข้าโรงบสลตลอดทั้งปี ไปโรงเรียนนับวันได้เลย พอเราออกจากโรงบาล ครูทั้งสายก็ต้องให้งานเราทำที่บ้าน ส่งในไลน์ ไม่ต้องไปโรงเรียน ซึ่งตรงนี้เรารู้ว่าหลายๆคนไม่โอเค แต่คือเราพยายามจะไปโรงเรียนให้ได้มากที่สุด สุดท้ายก็ไปจบที่โรงบาลเหมือนเดิม เวลาเราไปโรงเรียน ก็จะคอยมี A ที่อยู่ข้างๆเราตลอด เขาดีกับเรามาก แต่สิ่งที่เขาได้จากเราไปมคืออะไรไรอะ? นี่หรอคือสิ่งที่เขาควรได้รับ
ความรู้สึกผิดมันยังวนเวียนอยู่ในใจ ทำให้เราเป็นทุกข์ โทร 1323 ก็ดีขึ้นมาหน่อย วันนี้เลยตัดสินใจไปหาหมอ เพราะจะไปเอายาด้วย ยาหมดก่อนนัดเลยบอกพยาบาลว่าอยากคุยกับนักจิต มันเหมือนจะดีขึ้นแล้วนะ แต่พอพูดเรื่องของ A ขึ้นมา เราก็ร้องไห้น้ำตาแตกเหมือนเดิม ความรู้สึกผิดมันยังเกาะติดอยู่ในใจ ถ้าวันนั้น วันที่เขามาปรึกษาเราเรื่องคนคุย ถ้าเราบอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไร ชีวิตของ A คงไม่ต้องมาพังแบบนี้ ในความคิดเราตอนที่ยังเรียนอยู่คือภาพทเป็นเทำงานใส่ชุดสวยๆอยู่ที่ธนาคาร บริการลูกคด้วยวยรอยยิ้มที่จริงใจ แต่ในความเป็นจริง ณ ตอนนี้ มันกลับไม่ใช่ A ท้อง ถ้ไม่บอกว่คว่มามต้องการของผู้ชายไป A คงมีอนาคตที่ดีกว่านี้ นักจิตกับน้าเรา น้องเราก็บอกเหมือนกันเราเราไม่เกี่ยวอะไรกับเขาสองคนเลยเขามจะมีอะไรกันเราได้ไปบังคับไหม เขาจกับนเราไปไปบังคับเขาหรอ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องของเขาสองคน แต่ที่เราเอาออกจากหัวไม่ได้เลยคือจุดเริ่มต้นมันอยู่ที่เรา😥
ทำชีวิตเพื่อนพัง?😥
A เป็นเพื่อนที่ดีกับเรามาก ตั้งแต่เราย้ายมาเรียนที่นี่ เราเข้ากับเพื่อนในห้องไม่ได้เลย คือคุยปกติทั่วไปนะ แต่ถ้าถามว่าแบบเป็นเพื่อนไปนู่นนี่ เราไม่มี อยู่ที่โรงเรียนเราไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จะมีก็แค่บางครั้งคราวที่ไปกับเพื่อนกลุ่ม A ตอนเราป่วยอยู่โรงบาล A ก็มาเยี่ยมเรา เวลามีงานกลุ่ม A ก็ดึงเราเข้กลุ่มตลอด ตอนเราเกือบตายก็มีแค่ A ที่ไปหาเรา เอาตรงๆก็คือในห้องไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นหนักถึงขั้นนอนห้อง icu ใส่สายใส่ท่อหายใจระโยงระยางเต็มไปหมด ก่อนจะถึงโรงบาล คนแถวบ้านบอกดูยังไงก็ไม่รอด โรงบาลบอกไม่น่ารอด เลยส่งเข้าตัวเมือง หมอก็บอกว่าถ้า 2-3 วันไม่ฟื้นก็คือจบ อาการ 50-50 (สำหรับเราถือว่ามีโอกาสรอดสูงนะ) พอเราได้ออกจากห้อง icu A กับคุณครูก็มาเยี่ยมเรา เราอยู่โรงบาลน่าจะ 1 เดือนได้ ถึงได้ออกจากโรงบาล อยู่แผนกที่คนปกติเขาไม่อยู่กัน โดนจำกัดทุกอย่าง พอเราออกมาครูกับ A ก็เป็นคนพาเราไปเก็บของที่หอ แล้วครูแนให้เราเราลาออกจากวิลัย ให้เราเรียนแค่ที่โรงเรียนที่เดียว เราก็ยอม ครูเขาคงรู้อะ ถ้าฝืนเรียนต่อไป ยังไงก็ไม่รอด เราเข้าโรงบสลตลอดทั้งปี ไปโรงเรียนนับวันได้เลย พอเราออกจากโรงบาล ครูทั้งสายก็ต้องให้งานเราทำที่บ้าน ส่งในไลน์ ไม่ต้องไปโรงเรียน ซึ่งตรงนี้เรารู้ว่าหลายๆคนไม่โอเค แต่คือเราพยายามจะไปโรงเรียนให้ได้มากที่สุด สุดท้ายก็ไปจบที่โรงบาลเหมือนเดิม เวลาเราไปโรงเรียน ก็จะคอยมี A ที่อยู่ข้างๆเราตลอด เขาดีกับเรามาก แต่สิ่งที่เขาได้จากเราไปมคืออะไรไรอะ? นี่หรอคือสิ่งที่เขาควรได้รับ
ความรู้สึกผิดมันยังวนเวียนอยู่ในใจ ทำให้เราเป็นทุกข์ โทร 1323 ก็ดีขึ้นมาหน่อย วันนี้เลยตัดสินใจไปหาหมอ เพราะจะไปเอายาด้วย ยาหมดก่อนนัดเลยบอกพยาบาลว่าอยากคุยกับนักจิต มันเหมือนจะดีขึ้นแล้วนะ แต่พอพูดเรื่องของ A ขึ้นมา เราก็ร้องไห้น้ำตาแตกเหมือนเดิม ความรู้สึกผิดมันยังเกาะติดอยู่ในใจ ถ้าวันนั้น วันที่เขามาปรึกษาเราเรื่องคนคุย ถ้าเราบอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไร ชีวิตของ A คงไม่ต้องมาพังแบบนี้ ในความคิดเราตอนที่ยังเรียนอยู่คือภาพทเป็นเทำงานใส่ชุดสวยๆอยู่ที่ธนาคาร บริการลูกคด้วยวยรอยยิ้มที่จริงใจ แต่ในความเป็นจริง ณ ตอนนี้ มันกลับไม่ใช่ A ท้อง ถ้ไม่บอกว่คว่มามต้องการของผู้ชายไป A คงมีอนาคตที่ดีกว่านี้ นักจิตกับน้าเรา น้องเราก็บอกเหมือนกันเราเราไม่เกี่ยวอะไรกับเขาสองคนเลยเขามจะมีอะไรกันเราได้ไปบังคับไหม เขาจกับนเราไปไปบังคับเขาหรอ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องของเขาสองคน แต่ที่เราเอาออกจากหัวไม่ได้เลยคือจุดเริ่มต้นมันอยู่ที่เรา😥