อยากระบายครับ

ตอนนี้ผมประสบปัญหาชีวิตถึงขั้นวิกฤตในวัย43ปีครับ จากเมื่อก่อนผมเป็นหลักให้กับบ้าน ส่งน้องเรียน เลี้ยงแม่ที่ป่วยและคอยซัพพรอตทุกๆคนผมทำงานตั้งแต่อายุ19 ทำงานที่เดิมมาตลอดเกือบ 25ปี เงินเดือน38000 แต่ไม่มีเงินเก็บเพราะแม่ป่วยเป็นมะเร็งและอื่นๆมากมายใช้สิทธิแต่มีค่าใช้จ่ายพวกอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ และค่าใช้จ่ายในบ้านซึ้งก่อนน่านั้นก็ดูแลพ่อที่ป่วยและเสียไป จนวันที่รู้ว่าแม่จะอยู่กับเราอีกไม่เกิน 4เดือนจึงคุยกับที่ทำงานขอจ้างออกเพื่อเอาเงินมาดูแลแม่พาแม่ทำในสิ่งที่แก่อยากทำเพื่อเตรียมพร้อมการจากไปของแกเพื่อชดเชยปมใจที่ตอนพ่อไปเราไม่ได้อยู่มัวแต่ทำงานหาเงิน รีบขับรถกลับมาเพื่อพาแกไปโรงบาลจนแกเสียในรถผมเพราะไปส่งโรงบาล หัวใจล้มเหลว เลยอยากอยู่กับแม่ตอนแกไปอยู่ในห้วงอารมสุดท้ายของแก และวันที่แม่เสียก็ได้ทำจามที่ตั้งใจ หลังจากงานศพ เครียทุกอย่างจบ ผมกลับเคว้งในใจ เป้าหมายในชีวิตหายไป สิ่งที่ผมทำมาทั้งชีวิตคือการซัพพรอตมันหยุดลง น้องกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ผมกลับว่างเปล่า ไร้งานไร้เงิน ไร้ทุกสิ่ง ปล่อยบ้านโดนยึดเพราะไม่มีเงิน ปล่อยรถยึดเพราะไม่ได้ใช้พาแม่ไปโรงบาล เพราะเวลาที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นมาตลอด ไม่ชอบเที่ยวไม่ชอบกินเหล้าเพราะกลัวเกิดเรื่องฉุกเฉินกับพ่อและแม่แล้วไม่มีสติ แต่มาตอนนี้ ผมใช้ชีวิตในห้องเช่าเล็กๆทำงานในโรงงานเล็กๆเพื่อประทังชีวิต อยากระบายกับใครสักคนอยากร้องไห้ปรับทุกกับใครสักคน ก็ว่างเปล่า ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่ได้อยากอยู่ ไม่มีความสุขแต่ก็ไม่ถึงกับทุกสภาวะนี้ทรมานมากจริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง หรือใครมีอะไรแนะนำผมบอกได้เลยนะครับ หรืออยากให้ผมทำอะไรในสิ่งที่ตุณไม่อยากทำหรือไม่กล้าทำก็ยินดีช่วยครับ เพราะว่างเปล่าเหลือเกินครับ