ทำไมเรารู้สึกไม่โอเคกับสังคมรอบข้าง ปัญหา คือ เรา หรือ สังคม

ทำไมเรารู้สึกไม่โอเคกับสังคมรอบข้าง
คือ มันทำให้เราคิด
ปัญหา มันอยู่ที่ตัวเรา หรือ สังคม

คือ มัน ไม่โอเคเลยนะค่ะ
แต่ถ้าถามว่าเราทำงานได้ไหม
เราทำได้ เราไม่มีปัญหากับงาน
แต่เรามีปัญหากับการอยู่กับคนมากกว่า
จนเรารู้สึกว่า
เราอยากอยู่แต่เฉพาะกับครอบครัวเรามากกว่า
อยู่กับลูก กับสามี

พูดถึง สังคมในที่ทำงาน
จริง ๆ มีหลายประเด็นเล่าไม่หมด
ยกแค่ 1 ประเด็นค่ะ
คือ ก็จะเจอคนที่แบบ หวังดี พูดว่าหวังดี
"จริง ๆ ควรทำแบบนั้น ควรทำแบบนี้นะ"
อยากจะบอกว่า
ทุก ๆ คำแนะนำจากยายคนนี้
เราอึดอัดมาก
คือ ใช้ความคิดตัวเองตัดสิน
ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันดี มันถูก
แต่จริง ๆ จะทำแบบไหนก็ได้
แต่กลายเป็นเราเป็นคนผิดไปเลย
ที่ไม่ได้ทำตามความคิดเขา
นี่ก็อึดอัดแล้ว 1 เรื่อง
ทำให้เราเลี่ยงที่จะเจอคนนี้
เราเบื่อกับการวิจารณ์ของเขา
ที่พูดว่าทำไมเราไม่ทำแบบนั้น แบบนี้
เราไม่ได้ขอความเห็นเขาเลยนะ
เขาพูดของเขาเอง

ถามว่าผู้ร่วมงานดี ๆ มีไหม
มีค่ะ แต่มันน่าเบื่อกับการที่ต้องเจอผู้ร่วมงานที่น่าเบื่อ จนบางครั้งเรากลายเป็นคนนิ่ง ๆ ไปเลย
ไม่อยากพูดไม่อยากจา เพราะเราเบื่อ
-นินทา พูดบ้าพูดบออะไรไม่รู้ทั้ง ๆ ที่ไม่จริง
-คนพูดตรง แบบไม่มีมารยาท
คิดและพูดแบบแย่ ๆ  
จริงๆ คิดแล้วไม่ต้องพูดก็ได้
แต่ก็ให้นิยามว่าตัวเองเป็นคนตรงๆ
ฯลฯ

กับสังคมพ่อแม่ญาติพี่น้อง
บอกตรง ๆเราเบื่อนะ
กับการที่เราสามารถเอาตัวรอดได้
ไม่เป็นภาระให้พ่อแม่
หรือ ถ้าจะขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่
เขาก็คงไม่ช่วยหรอก
เพราะเขาห่วงพี่เรา

ความเป็นห่วงพี่เราของพ่อแม่
ทำให้เราเดือนร้อน
เช่น พ่อแม่จะให้เรากู้เงินให้พี่เรา
แล้วบอกว่าเดียวพี่ผ่อนเอง
คือ เราคิด มันเป็นหน้าที่เราเหรอ
เราไม่กู้
พ่อแม่ ก็ว่าเราไม่เอาญาติพี่น้อง เอาแต่ลูกกับผัว

ตามมาที่เรื่อง
พี่เรามีลูก 2 คน
ม.4 /1 คน และ ม.1/1 คน
ลูกพี่เรา ม.1 ลูกเราก็ ม.1
ช่วงที่ลูกเราจะเขา ม.1
แม่ส่งข้อความทาง facebook มาหาเรา
บอกว่า
หลาน 2 คน ไม่ได้เรียนต่อแล้วนะ
(ไม่ได้ต่อ ม.1 กับ ม.4)
เพราะว่าพี่เราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมให้ลูกเขา

เราเห็นข้อความขึ้นแจ้งเตือน
เราก็ไม่ได้กดเปิดเข้าไปแต่เราอ่านแล้ว
ผ่านไปสักพัก แม่เราก็โทรเข้ามา
กระหน่ำโทร ทั้งเฟส ทั้งไลน์ ทั้งเบอร์มือถือ
จุดประสงค์ คือ จะให้เราเห็นใจและช่วยจ่ายค่าเทอมให้พี่เรา
แต่ก็ทะเลาะกันไป เพราะเราไม่ช่วย


ลูกเราก็เขา ม.1 เราก็ต้องซัพพอร์ตดูแลลูกเรา
ทั้งค่าเทอม ค่าหนังสือ ค่าเสื้อผ้า ค่าอื่น ๆ อีกมากมาย

จากที่เราวางแผนชีวิตมา
จะมีลูก 1 คน
เพื่อซัพพอร์ตเขาได้เต็มที่
มันกลายเป็นเรา ต้องจ่าย 3 คน เหรอ
พี่เราไม่เคยวางแผนอะไร รายได้น้อย
แต่เน้นมีลูกเยอะ
(ประมาณมีลูกไว้ให้ลูกเลี้ยงยามแก่)
และเขาคิดจะมีเพิ่มกันอีกนะ

ฝั่งพ่อแม่สามี
แม่สามีโกรธเรา เคืองสามีเรา
เพราะพี่ของสามี จะให้สามีเราไปกู้ซื้อรถยนต์ให้เขา เพราะเครดิตเขาไม่ผ่าน
เราขอสามีว่าถ้าอนาคตเขาไม่ผ่อนเราแย่นะ
สามีเลยไม่กู้ซื้อรถให้
ฝั่งพ่อแม่ญาติพี่น้องสามีก็โกรธเคืองเราไป

เคสที่ืทำงาน
เคสที่บ้านเรา
เคสที่บ้านสามี
มันทำให้เราเบื่อ เบื่อมาก ๆ
วัน ๆ เราก็ทำงาน ต้องติดต่อประสานก็คุย
ทำงานเสร็จกลับบ้าน
ในหัวเราก็มีแต่เรื่องดูแลลูก
เรียนพิเศษที่ไหน เรียนอะไร
และก็ทำงานบ้านดูแลบ้าน
กับสามีเราก็ไม่เอาเรื่องที่ทำงานมาคุยกับเขา
คุยกันเรื่องอื่น ปิดสวิทซ์เรื่องงานไว้ที่ทำงาน


ที่ทำงานอยากมีเพื่อนนะ
แต่แบบมีแล้วปวดหัวมาก
ปวดประสาท บางครั้งอยู่คนเดียวรู้สึกดีกว่าค่ะ
กับญาติพี่น้อง คือ เราใจดำใจแคบเหรอ
แม่เรากับแม่สามีพูดประมาณว่า
วันที่เราต้องการความช่วยเหลือ
จะไม่มีใครเอาเราและครอบครอบครัวเรา
จะไม่มีใครช่วยเราช่วยครอบครัวเรา

จากเรื่องที่เล่ามาทั้งหมด
มันทำให้เรามานั่งคิดว่า
จริง ๆ เรา คือ ทำตัวมีปัญหา
เข้ากับสังคมไม่ได้
จริง ๆ สังคมมันก็เป็นแบบนี้แหละ
เราผิดปกติหรือยังไงค่ะ