เอาเป็นว่ากระทู้นี้ตั้งมาเพื่อเล่าไว้เล่นๆไม่ซีเรียสนะคะ คือพอเริ่มบันทึกฝันหนังตื่นทุกครั้งในมือถือก็รู้สึกว่าทําไมมันถึงดูแปลกยังไงก็ไม่รู้(อาจจะไม่แปลกแค่คิดไปเอง) แต่ฝันส่วนใหญ่จะออกแนวสับสน เวิ้งว้าง ความรู้สึกแปลกๆ ไปจนถึงฝันที่รุนแรงมากๆจนพอตื่นมาก็รู้สึกพะอืดพะอมไปทั้งวันเลย
อันนี้จะเอามาเล่าที่บันทึกไว้ในnote2เรื่องที่ฝันไปนะคะ**อาจจะเขียนแปลกๆหรือเข้าใจยากหน่อยเพราะตอนนั้นจดเป็นภาษาตัวเองแล้วก็เขียนโดยเอาจากภาพในหัวที่จําได้มาเขียนเลยอาจจะต้องจินตนาการตอนอ่านด้วยเหมือนกันเหอะๆ
**
1.ฝันว่าไปเที่ยวที่ภูเขาบรรยากาศเหมือนแถวโซนอีสานหรือภาคเหนือ แล้วเสร็จทีนี้ตอนที่อาก็จอดรถที่แถวถนนตรงยอดภูเขา แล้วลงรถและล็อกรถให้อยู่ในนั้นคนเดียว แต่แล้วรถมันก็ไหลโดยที่ไม่มีใครรู้แต่ฉันรู้เพราะเป็นคนอยู่ในรถ แล้วเสร็จทีนี้รถก็สไลด์ลงไปไปถึงถนนใหญ่ที่รอบๆยังมีป่าล้อมรอบอยู่และพอพยายามเปิดประตูและทุบกระจกแต่ก็ไม่ออกและมันก็ไปไกลเรื่อยๆจนไปในที่ๆไม่มีใครเลยเป็นเหมือนบ้านหรืออะไรสักอย่างเหมือนเป็นศูนย์อุธยานในทะเลละมั้งที่ไม่มีใครอยู่ในนั้นหรือระแวกนั้นเลยและรถก็ไหลตกลงทะเลจากเนิน เหมือนเป็นที่ไว้ยืนดูทะเลและไม่มีราวอะไรเลยพอตกลงไปฉันก็ไม่ได้ทันคิดอะไรก็หลับไปเลย พอตื่นมาอีกทีก็เหมือนจะอยู่บนทรายข้างบนแถวๆข้างๆตึกเตี้ยๆคล้ายๆบ้านที่เป็นศูนย์อุธยานที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนั้นคือก็รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตัวเองได้ตายไปแล้วและเป็นวิญญาณ แต่ตอนไม่ได้กลัวหรือหวาดระแวงเลย ฉันเริ่มเช็คการแจ้งเตือนก็พบว่ามีข่าวเกี่ยวกับตัวเองที่จมนํ้าพร้อมรถไปสองวันและรร.ก็ไว้อาลัยแต่ก็ไม่กดเข้าไปเลยเพราะไม่อยากเห็นหน้าตัวเองในนั้น(ปกติในชีวิตจริงเป็นคนที่ปกปิดตัวเองจากโลกออนไลน์) แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้สึกกลัวอะไรแค่รู้สึกเซงหรือแย่นิดๆที่การตายของตัวเองคือการจมนํ้า เพราะนี้คือสิ่งที่ไม่อยากให้เป็นการตายของฉันมากที่สุดเพราะศพที่ออกมามันแย่มาก ยิ่ง2วันก็ไม่ต้องพูดเลย.. ฉันเดินไปรอบๆและเดินไปในพื้นที่ที่มีแผ่นพลาสติกบางปูๆไว้(ให้นึกถึงแผ่นพลาสติกถูกๆที่เป็นลายสีฟ้าสับเส้นกับขีดสีขาว ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร แต่บนแผ่นมีพวกคราบนํ้าเหลืองจากศพ) ตอนนั้นไม่รู้เลยว่าคราบนี้มาจากไหนแต่มันยังคงลื่นและเป็นนํ้า ฉันเดินไปรอบๆในบริเวณชาดหาดล้างนี่มันไม่ได้แย่นะเป็นเหมือนอุธยานล้างที่ไม่รก เงียบสงบไม่มีคนเลยมีผักบุ้งทะเลยเรื่อยอยู่เต็ม ฉันก็เริ่มรู้สึกเสียดายที่ยังไม่ได้สานฝันในการเห็นฝือมือวาดภาพที่เต็มที่ของตนหรืออ่านมังงะให้ครบที่ต้องการ เสียใจแค่นั้นเลยที่เหลือเหมือนจะไม่ได้สนอะไรมากแม้เรื่องครอบครัวเรื่องคนรอบข้างเพื่อนๆก็ไม่ได้สนใจแล้ว
2.ฝันว่าไปสอบกลางภาคที่รร.มัธยมปัจจุบันที่เรียนอยู่แต่สภาพรร.ข้างในเป็นรร.ประถมเก่า แล้วก็นึกว่าตัวต้องไปเข้าแถวเลยไปนั่งตรงโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงถนนหน้าห้องสมุดคนเดียว(เพื่อรอให้เพลงชาติขึ้น)ในขณะที่คนอื่นๆก็เดินอยู่ทั่วแต่สุดท้ายทุกคนก็ไปเข้าแถวที่อื่นหมด เหลือแค่เราที่นั่งงงๆคนเดียวที่โต๊ะนั้นอยุ่แล้วตอนนั้นคืออายมากและก็พอสอบช่วงเช้าเสร็จเราก็ไปพักเล่นที่ห้องสมุดแล้วก็ไปเปิดตู้เย็นที่ไม่รู้ไปอยู่ในนั้นได้ไง ก่อนจะปเจอเหมือนกล่องรูปบ้านอย่างที่แปะกระดาษทั่วกล่องเป็นภาษาอังกฤษเศร้าๆแล้วพอเปิดดูก็เจอรูปขี้ก้างเศร้าๆกับข้อความเศร้าๆเราเลยว่าจะเอาขนมใส่ไปในกล่องนั้นเผื่อเจ้าของกลับมาจะไปกินเลยหาขนมช็อคโกของคนอื่นในตู้เย็นมาใส่ พอใส่เสร็จก็นั่งจ้องไปที่กองขนมอย่างเหม่อลอยแล้วพอหันมาดูเวลาอีกที่มันก็เลยเวลาพักมาครึ่งชม.แล้ว!?!?!??ตอนนั้นคือตกใจมากกระวนกระวายมากๆ วิ่งไปรอบๆดูไปที่กระดาษตาราสอบแล้ววิ่งไปที่ห้องนํ้าใต้ตึกที่ตัวตึกติดกับห้องสมุด(ตึกในฝันเหมือนในความจริงแทบทุกอย่าง)แล้วก็ไปนั่งเครียดอยู่ตรงนั้นกระวรกระวายจนพอออกมาาจากห้องนํ้าไปหน้าตึกก็เจอพ่อ(มาได้ยังไง)แล้วเหมือนพ่อจะรู้ว่าไปสอบสายเลยบอกให้พาพ่อไปที่ห้องสอบและห้องสอบคืออยู่ตึก1แต่เราจําไม่ได้ว่าตึก1มันอยู่ไหนก็วิ่งไปทั่ววิ่งออกไปนอกรร.ด้วยจนสุดท้ายก็เจอแล้วพอพวกเราเข้าไปในห้องสอบเพื่อคุยกับคนคุมสอบ(สภาพเหมือนห้องครู+ห้องคอม) แล้วตอนนั้นคืออายมากกลัวด้วยเลยหลบข้างๆพ่อในฝั่งที่บังสายตาคนแล้วก็หลับตาสนิท แล้วพ่อก็คะโกนอะไรสักอย่างแล้วครูก็บอกว่าน้องคนนี้มาร่วมสนุกไม่ได้แล้วเพราะมาสายเกิน30นาทีแสดงว่าสละสิทธิ์ แล้วเราก็งงว่าร่วมสนุกในเวลาสอบหมายความว่ายังไง? เราเลยหันไปมองข้างๆก็พบว่าเด็กนักเรียนกําลังช่วยต่อตัวต่ออยู่เป็นกลุ่มๆ เราก็งงแล้วตอนนั้นพ่อก็หัวเราะขึ้นมาเหมือนจะไม่ซีเรียสเราก็โล่งใจแล้วก็ตื่นจากฝัน
กระทู้นี้ไม่รู้จะแท็กอะไรดีถ้าแท็กผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็เรื่องยาวไปหน่อยละมั้งตามจริงยังมีอีกเยอะแต่แค่นี้ก็ยาวมากแล้วเลยไม่อยากให้มันยาวไปมากกว่านี้555
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชอบฝันแปลกๆตลอด
อันนี้จะเอามาเล่าที่บันทึกไว้ในnote2เรื่องที่ฝันไปนะคะ**อาจจะเขียนแปลกๆหรือเข้าใจยากหน่อยเพราะตอนนั้นจดเป็นภาษาตัวเองแล้วก็เขียนโดยเอาจากภาพในหัวที่จําได้มาเขียนเลยอาจจะต้องจินตนาการตอนอ่านด้วยเหมือนกันเหอะๆ
1.ฝันว่าไปเที่ยวที่ภูเขาบรรยากาศเหมือนแถวโซนอีสานหรือภาคเหนือ แล้วเสร็จทีนี้ตอนที่อาก็จอดรถที่แถวถนนตรงยอดภูเขา แล้วลงรถและล็อกรถให้อยู่ในนั้นคนเดียว แต่แล้วรถมันก็ไหลโดยที่ไม่มีใครรู้แต่ฉันรู้เพราะเป็นคนอยู่ในรถ แล้วเสร็จทีนี้รถก็สไลด์ลงไปไปถึงถนนใหญ่ที่รอบๆยังมีป่าล้อมรอบอยู่และพอพยายามเปิดประตูและทุบกระจกแต่ก็ไม่ออกและมันก็ไปไกลเรื่อยๆจนไปในที่ๆไม่มีใครเลยเป็นเหมือนบ้านหรืออะไรสักอย่างเหมือนเป็นศูนย์อุธยานในทะเลละมั้งที่ไม่มีใครอยู่ในนั้นหรือระแวกนั้นเลยและรถก็ไหลตกลงทะเลจากเนิน เหมือนเป็นที่ไว้ยืนดูทะเลและไม่มีราวอะไรเลยพอตกลงไปฉันก็ไม่ได้ทันคิดอะไรก็หลับไปเลย พอตื่นมาอีกทีก็เหมือนจะอยู่บนทรายข้างบนแถวๆข้างๆตึกเตี้ยๆคล้ายๆบ้านที่เป็นศูนย์อุธยานที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนั้นคือก็รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตัวเองได้ตายไปแล้วและเป็นวิญญาณ แต่ตอนไม่ได้กลัวหรือหวาดระแวงเลย ฉันเริ่มเช็คการแจ้งเตือนก็พบว่ามีข่าวเกี่ยวกับตัวเองที่จมนํ้าพร้อมรถไปสองวันและรร.ก็ไว้อาลัยแต่ก็ไม่กดเข้าไปเลยเพราะไม่อยากเห็นหน้าตัวเองในนั้น(ปกติในชีวิตจริงเป็นคนที่ปกปิดตัวเองจากโลกออนไลน์) แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้สึกกลัวอะไรแค่รู้สึกเซงหรือแย่นิดๆที่การตายของตัวเองคือการจมนํ้า เพราะนี้คือสิ่งที่ไม่อยากให้เป็นการตายของฉันมากที่สุดเพราะศพที่ออกมามันแย่มาก ยิ่ง2วันก็ไม่ต้องพูดเลย.. ฉันเดินไปรอบๆและเดินไปในพื้นที่ที่มีแผ่นพลาสติกบางปูๆไว้(ให้นึกถึงแผ่นพลาสติกถูกๆที่เป็นลายสีฟ้าสับเส้นกับขีดสีขาว ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร แต่บนแผ่นมีพวกคราบนํ้าเหลืองจากศพ) ตอนนั้นไม่รู้เลยว่าคราบนี้มาจากไหนแต่มันยังคงลื่นและเป็นนํ้า ฉันเดินไปรอบๆในบริเวณชาดหาดล้างนี่มันไม่ได้แย่นะเป็นเหมือนอุธยานล้างที่ไม่รก เงียบสงบไม่มีคนเลยมีผักบุ้งทะเลยเรื่อยอยู่เต็ม ฉันก็เริ่มรู้สึกเสียดายที่ยังไม่ได้สานฝันในการเห็นฝือมือวาดภาพที่เต็มที่ของตนหรืออ่านมังงะให้ครบที่ต้องการ เสียใจแค่นั้นเลยที่เหลือเหมือนจะไม่ได้สนอะไรมากแม้เรื่องครอบครัวเรื่องคนรอบข้างเพื่อนๆก็ไม่ได้สนใจแล้ว
2.ฝันว่าไปสอบกลางภาคที่รร.มัธยมปัจจุบันที่เรียนอยู่แต่สภาพรร.ข้างในเป็นรร.ประถมเก่า แล้วก็นึกว่าตัวต้องไปเข้าแถวเลยไปนั่งตรงโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงถนนหน้าห้องสมุดคนเดียว(เพื่อรอให้เพลงชาติขึ้น)ในขณะที่คนอื่นๆก็เดินอยู่ทั่วแต่สุดท้ายทุกคนก็ไปเข้าแถวที่อื่นหมด เหลือแค่เราที่นั่งงงๆคนเดียวที่โต๊ะนั้นอยุ่แล้วตอนนั้นคืออายมากและก็พอสอบช่วงเช้าเสร็จเราก็ไปพักเล่นที่ห้องสมุดแล้วก็ไปเปิดตู้เย็นที่ไม่รู้ไปอยู่ในนั้นได้ไง ก่อนจะปเจอเหมือนกล่องรูปบ้านอย่างที่แปะกระดาษทั่วกล่องเป็นภาษาอังกฤษเศร้าๆแล้วพอเปิดดูก็เจอรูปขี้ก้างเศร้าๆกับข้อความเศร้าๆเราเลยว่าจะเอาขนมใส่ไปในกล่องนั้นเผื่อเจ้าของกลับมาจะไปกินเลยหาขนมช็อคโกของคนอื่นในตู้เย็นมาใส่ พอใส่เสร็จก็นั่งจ้องไปที่กองขนมอย่างเหม่อลอยแล้วพอหันมาดูเวลาอีกที่มันก็เลยเวลาพักมาครึ่งชม.แล้ว!?!?!??ตอนนั้นคือตกใจมากกระวนกระวายมากๆ วิ่งไปรอบๆดูไปที่กระดาษตาราสอบแล้ววิ่งไปที่ห้องนํ้าใต้ตึกที่ตัวตึกติดกับห้องสมุด(ตึกในฝันเหมือนในความจริงแทบทุกอย่าง)แล้วก็ไปนั่งเครียดอยู่ตรงนั้นกระวรกระวายจนพอออกมาาจากห้องนํ้าไปหน้าตึกก็เจอพ่อ(มาได้ยังไง)แล้วเหมือนพ่อจะรู้ว่าไปสอบสายเลยบอกให้พาพ่อไปที่ห้องสอบและห้องสอบคืออยู่ตึก1แต่เราจําไม่ได้ว่าตึก1มันอยู่ไหนก็วิ่งไปทั่ววิ่งออกไปนอกรร.ด้วยจนสุดท้ายก็เจอแล้วพอพวกเราเข้าไปในห้องสอบเพื่อคุยกับคนคุมสอบ(สภาพเหมือนห้องครู+ห้องคอม) แล้วตอนนั้นคืออายมากกลัวด้วยเลยหลบข้างๆพ่อในฝั่งที่บังสายตาคนแล้วก็หลับตาสนิท แล้วพ่อก็คะโกนอะไรสักอย่างแล้วครูก็บอกว่าน้องคนนี้มาร่วมสนุกไม่ได้แล้วเพราะมาสายเกิน30นาทีแสดงว่าสละสิทธิ์ แล้วเราก็งงว่าร่วมสนุกในเวลาสอบหมายความว่ายังไง? เราเลยหันไปมองข้างๆก็พบว่าเด็กนักเรียนกําลังช่วยต่อตัวต่ออยู่เป็นกลุ่มๆ เราก็งงแล้วตอนนั้นพ่อก็หัวเราะขึ้นมาเหมือนจะไม่ซีเรียสเราก็โล่งใจแล้วก็ตื่นจากฝัน
กระทู้นี้ไม่รู้จะแท็กอะไรดีถ้าแท็กผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็เรื่องยาวไปหน่อยละมั้งตามจริงยังมีอีกเยอะแต่แค่นี้ก็ยาวมากแล้วเลยไม่อยากให้มันยาวไปมากกว่านี้555