เอ ทำไมวันนี้ขี้เกียจจัง ขี้เกียจติ่น ขี้เกียจลุก ขี้เกียจกิน ขี้เกียจไปเที่ยว ฯลฯ อ้อ วันนี้เป็นวันขี้เกียจสากลนี่เอง

ไปเที่ยวไหนดี ขี้เกียจไป

ไปเที่ยวไหนดี ขี้เกียจขับรถ

ไปเที่ยวไหนดี ฉันขับรถเองก็ได้... ขี้เกียจนั่งรถ

ขี้เกียจไปซะทุกสิ่งอัน

วันขี้เกียจสากล ปล่อยใจไม่ต้องทำอะไรเลยสักวัน

รู้หรือไม่ วันที่ ๑๐ ส.ค. ของทุกปี ตรงกับ “วันขี้เกียจสากล” วันที่เข้าร่วมเฉลิมฉลองได้โดยพักกาย พักสมอง ให้จิตใจได้พักผ่อน ได้หนึ่งวัน โดยไม่ต้องรู้สึกผิดมากนัก ก่อนเดินหน้าทำกิจวัตรอันเหน็ดเหนื่อยได้ต่อไป

ต้นกำเนิดของวันขี้เกียจสากลอาจไม่เป็นที่แน่ชัด บางทีผู้สร้างวันหยุดนี้อาจขี้เกียจเกินไปที่จะเขียนถึงแรงบันดาลใจที่อยู่เบื้องหลังนี้ แต่สิ่งเดียวที่เรารู้คือวันขี้เกียจสากล ได้ถูกกำหนดให้ตรงกับวันที่ที่ ๑๐ สิงหาคม ของทุกปี โดยประเพณีวันขี้เกียจอาจไม่มีกิจกรรมมากมายนัก เนื่องจากผู้คนขี้เกียจเกินไปที่จะคิดกิจกรรมใดๆ ที่สามารถทำเป็นประเพณีได้ เพียงแต่ พักกาย พักสมอง ให้จิตใจได้พักผ่อน ใช้เวลาในการไตร่ตรองและคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ 

ทั้งนี้ วันขี้เกียจสากล ยังมีส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับความเกียจคร้านคือคุณมีแนวโน้มที่จะรู้สึกเหนื่อยหน่ายน้อยลง ความขี้เกียจทำให้ร่างกายสามารถฟื้นฟูและฟื้นฟูสมดุลและพลังงานได้ ความเหนื่อยหน่ายอาจนำไปสู่การนอนไม่หลับ ภาวะซึมเศร้า และความเหนื่อยล้าเรื้อรัง เพื่อเติมไปในการทำกิจวัตรอันเหน็ดเหนื่อยได้ต่อไป