รู้สึกว่าตัวเองเเตกต่างจากคนอื่นมาก

ผมขอทำความเข้าใจคำว่าเเตกต่างของผมหน่อยนะครับ คำว่าเเตกต่างของผมไม่ใช่ว่าผมมีปมด้อย หรือว่าคิดมากอะไรหรอกนะครับ เเต่คือเหมือนมันจะเป็นเพราะตัวตนผมเลย ไม่ว่าจะเรื่องนิสัย ความคิด คำพูด ท่าทาง จนผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นบ้าหรือป่าว หรือใกล้ที่จะบ้าไรงี้เลยเเหละครับ ยอมรับว่าตอนนี้ก็เเอบคิดมากเยอะอยู่ ถึงเเม้จะมีหลายคนที่เขาอยู่กับผมได้ ยอมรับในตัวผมได้ เเต่สำหรับผมคือพวกเขาเหล่านั้นคือคนส่วนน้อย ส่วนคนส่วนใหญ่เขาออกเเนวเเบบ คุยเล่นได้ เเต่ไม่ได้สนิทขนาดนั้นไรงี้อะครับ บางคนเข้ามาสนิทกับผม เเต่สุดท้ายก็เหมือนตีตัวออกห่างไป จนบางทีผมก็ไม่เข้าใจว่า ตอนนี้ มันเป็นเพราะเราเป็นเรา คนอื่นเขาเลยไม่ค่อยโอเคร หรือเราคิดมากไปเพราะอาจจะเจอสังคมส่วนมากที่เขาเป็นอย่างนั้นอยู่เเล้ว
ผมคิดไม่ออกเลยครับ เพราะถ้าเป็นที่ตัวผม ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะเป็นยังไง ถ้าผมจะไม่เป็นตัวเอง คำถามมันอาจจะซับซ้อนนะครับ เเต่ลองตีภาพรวมเเล้วช่วยเเนะนำคำตอบอะไรดีๆให้หน่อยนะครับ (ผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรมาก มีดีมีเเย่ปะปนกันไปตามภาษานั่นเเหละครับ)