สวัสดีครับ ผมอยากปรึกษาผู้ใหญ่ทุกท่านเกี่ยวกับปัญหาครอบครัวครับ…

แม่ของผมท่านเป็นคนสาย เฮฮา ปาร์ตี้ ครับ ชอบสนุกกับเพื่อน ชอบสังสรรค์ แต่พ่อผมนั่นกลับตรงกันข้ามครับ ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องปาร์ตี้ ไม่ค่อยจะดื่มซักเท่าไหร่นัก อย่างมากก็มีแค่ของที่ทำงานจัด กับ ดื่มอยู่บ้านนิดๆหน่อยๆเท่านั้น ด้วยความที่แม่ผมท่านชอบที่จะสังสรรค์ เมื่อก่อนในทุกๆวัน แม่ผมมักกะเลิกงานแล้วไปดื่มกับเพื่อนที่ทำงานอยู่เป็นประจำ บางวันกลับ 2 ทุ่ม บางวันกลับ3ทุ่ม พ่อผมนั้นก็ไม่ค่อยที่จะพอใจนะครับ จนกระทั่งมีช่วงนึงที่พ่อผมนั้นโกรธแม่หนักมาก ถึงขั้นไม่คุยกันกับแม่เกือบๆเดือนเลย เพราะเรื่องการกินเหล้าและกลับบ้านช้าของแม่ แล้วพ่อบอกผมตอนอยู่ด้วยกันว่า ถ้า “แม่ยังเป็นแบบนี้อีกต่อไปเรื่อยๆ  แม่มีพ่อ มีลูกแล้ว การที่แม่ทำตัวเหมือนตัวเองยังอยู่ในวัย 20 มันไม่ถูกต้อง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปอีกไม่นานพ่ออาจจะแยกทางกับแม่ก็ได้นะ” ผมถาม “แล้วพ่อไม่ลองบอกแม่ตรงๆหรอว่าพ่อไม่ชอบ” พ่อผมตอบ “แล้วคิดว่าพ่อไม่เคยบอกหรอ” ผมก็รู้สึกกังวลนะครับ แต่หลังจากนั้นไม่นานพ่อกับแม่ก็กลับมาคุยกันปกติ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะครับ ที่พ่อบอกผม พ่อบอกผมหลายครั้งเลยด้วย แล้วหลังจากนั้นมา แม่ผมก็กลับบ้านเร็วตลอดครับ ไม่ค่อยจะไปดื่มหลังเลิกงานกับเพื่อนแล้ว ผมก็ดีใจนะ แต่ก็ยังมีบ้างที่แม่ผมไปดื่มในนานๆทีจริงๆไปกับอีเว้นท์ที่ทำงานจัด ถึงจะไป แต่คราวนี้ไปแล้วกลับดึกมากๆ เที่ยงคืน เกือบตีหนึ่งแล้วพ่อผมก็ยังคงไม่พอใจเหมือนเดิม ทุกครั้งที่แม่ไป ผมก็พยายามปล่อยผ่าน พยายามไม่สนใจแล้วปล่อยมัน เพราะ ผมเห็นท่านก็ไม่ได้ไปดื่มทุกวัน กลับค่ำทุกวันเหมือนแต่ก่อนแล้ว จุดที่ตอนนี้ผมหนักใจที่สุดจริงๆก็คือวันนี้แหละครับ พ่อผมท่านไปทำงานต่างจังหวัด กลับบ้านอีกทีก็คงจะอีก2-3วัน แล้วแม่ผมก็บอกผมว่า “แม่จะไปกินหมูกระทะกับที่ทำงานแม่นะ ลูกอยากไปมั้ย” ยายผมที่รู้ดีว่าแม่ผมชอบที่จะกลับดึกแล้วก็กังวลอย่างมากว่าถ้าพ่อรู้ พ่อต้องโกรธอีกตามเคยแน่ๆ ก็เลยบอกให้ผมนั้น ไปกับแม่ด้วย เผื่อเวลามันล่วงเกินผมจะได้พาแม่กลับบ้านก่อนมันจะค่ำเกินไป ด้วยความที่ว่าผมไม่ได้คิดอะไรมาก และเชื่อใจแม่ ผมเลยบอกว่า “ไม่ไปครับ แม่ไปเลย” แล้วก็บอกทิ้งท้ายว่า “อย่ากินเหล้าจนเมานะ” หลังจากนั้น เวลาประมาณสี่ทุ่ม (9 สิงหาคม) แม่ผมก็ยังไม่กลับมา ผมก็เคยโทรตามแม่ แม่ไม่รับ แต่พิมพ์แชทมาบอกผมว่า “แม่กำลังกลับครับ” ผมก็โอเคที่แม่ยังรับ ถัดมาเวลาห้าทุ่ม แม่ผมก็ยังคงไม่กลับมา ผมโทรตามแม่หลายสาย ผมถึงย้ำแม่เลยว่า “ถ้าแม่ไม่มาจะโทรบอกพ่อนะ” แม่ก็ยังตอบแชทผมกลับมาว่า “กลับตอนนี้แล้วครับ”  จนเวลาเลยเถิดมา 00:30 น ผมทนไม่ไหวแล้วเลยหยิบกุญแจรถ ขี่ไปตามหาแม่ที่ร้านหมูกระทะที่แม่บอกว่าจะไป ปรากฏว่าร้านนั้นได้ปิดไปแล้ว ผมเลยขี่ตามหาร้านเหล้าแถวนั้นก็ไม่เจอ ผมขี่รถมอไซเข้าออกจากบ้าน2รอบ เพื่อจะไปตามแม่กลับบ้าน ก็ยังไม่เจอ ผมหมดความอดทนเลยปลุกยายที่นอนอยู่แล้วให้ยายช่วยโทรตามแม่อีกที ไม่เกินอึดใจเพื่อนของแม่ผมพาแม่กลับมาส่งที่บ้านด้วยสภาพที่เมา (แต่ไม่ถึงขั้นหมดสติ) ผมโมโหมาก กับการที่แม่บอกผมว่า “กลับตอนนี้ครับ” แล้วกลับจริงๆอีกทีก็หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นเลย ผมโมโห เลยบอกกับแม่ไป “ทำไมแม่กลับดึกจัง แม่ก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบแบบนี้ แม่ก็ยังทำ” ขึ้นเสียงแต่ไม่ถึงกับดัง แล้วผมก็ถามแม่อีกว่า “แล้วแม่ไปไหนมา ไหนว่าไปกินหมูกระทะไง” แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมติแม่เรื่องกลับดึก…. ผมถามแม่แล้วก็เพื่อนแม่ที่พามาส่ง แต่ทุกคนกลับเลี่ยงคำถามของผม ราวกับว่าปิดบังอะไรซักอย่างไว้ ยายผมก็โมโหไม่แพ้กัน แต่เลือกที่จะไม่แสดงออก ผมยืนบ่นแม่อยู่นาน จนยายผมบอก “พอเถอะลูก ไม่เป็นไรหรอก ให้อภัยแม่ตัวเองเถอะ” ผมเลยแยกเข้าห้องส่วนตัวแล้วบอกกับยายว่า “ถ้าพ่อกลับมา ผมจะบอกพ่อเรื่องที่แม่กลับดึก” สิ่งที่ยายตอบกลับมานี่แหละครับ….. ทำให้ผมลำบากใจ อึดอัด จนต้องมาเขียนโพสต์นี้ ยายบอกกับผมว่า “ลูก.. พ่อลูกไปทำงานต่างจังหวัดนะ ถ้าลูกบอกพ่อตอนนี้พ่อจะไม่สบายใจเอา แล้วถ้าพ่อรู้ว่าแม่ทำแบบนี้อีก ดีไม่ดี พ่ออาจจะไล่แม่หนีจริงๆก็ได้นะ แม่ก็คงจะต้องไปเช่าบ้านเขาอยู่ ต้องใช้หนีใช้สินอีก ยายก็จะไม่มีที่อยู่อีกนะลูก… ยายก็คงต้องไปอยู่บ้านเช่ากับแม่เอง.” ผมควรทำยังไงดีครับ
แม่ผมท่านเป็นคนที่ดีมากๆ คนนึง ถึงจะชอบวีน ชอบกลับดึกไปหน่อย แต่ถ้าไม่นับเรื่องพวกนี้ แม่ผมหน่ะ เป็นคนที่ดีมากๆคนนึงเลยนะ ผมไม่อยากให้พ่อแยกจากกับแม่ ยายผมก็คงจะลำบาก แม่ผมก็ต้องไปเช่าบ้านเขาอยู่ อีกทั้งยังต้องใช้หนี้อีก ผมควรจะทำยังไงต่อดีครับ… บอกพ่อทำเพื่อความถูกต้องแล้วยอมทุกข์ หรือ ไม่บอกพ่อแล้วปล่อยให้เรื่องมันเป็นไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ช่วยบอกผมทีครับ.

ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้ครับ…