O ครั้งนั้น .. O

0 กำแพงพังวังไหม้ด้วยไฟล้อม
หลังโค้งค้อมเยี่ยงเชลยก็เผยเห็น
ชีพสิ้นสูญเลือดใครนะไหลกระเซ็น
ปวงทุกข์เข็ญคลี่คลุมลงสุมซ้อน
0 ก้าวทุกก้าวย่างไปที่ไกลห่าง
มรรคาสร้างต่างเหล่าจากเก่าก่อน
หากบางก้าวยกย่างไปต่างตอน
ที่ที่ไฟสุมขอนไม่ร้อนระรุม
0 เปลี่ยนเป็นกรวด .. จากเพชรอเนจอนาถ
รองรับชาติแรงโลภเคยโอบอุ้ม
หยามเย้ยแทนหยอกเอินเผชิญผชุม
ม่านเฝ้าสุมแทรกหูให้รู้จำ
.
.
.