สมัยเรียนหนังสือ ใครเคยท่องกลอนนี้บ้าง "บัดนั้น พระยาพิเภกยักษี. เห็นพระองค์ทรงโศกโศกี อสุรีกราบลงกับบาทา "

เชนยืนอยู่หน้าประตูไม้เก่าๆ ของร้านกาแฟเล็กๆ ในซอยลึกของเมือง ฝนเพิ่งหยุดตก ถนนเปียกชุ่มสะท้อนแสงไฟนีออนสีเหลืองจางๆ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก สะพายเป้ใบเก่าที่ขาดตรงมุม แล้วผลักประตูเข้าไป เสียงกระดิ่งดัง

 บัดนั้น หนุมานผู้ชาญชัยศรี กริ้วโกรธพิโรธดั่งอัคคี ขุนกระบี่รับระปะทะกร เคล่าคล่องว่องไวทั้งสองข้าง ต่างคนต่างหาญชาญสมร ถ้อยทีถ้อยมีฤทธิรอน ต่อกรไม่ละลดกัน        บัดนั้น มั