พ่อเลี้ยงดูพึ่งพาอะไรไม่ได้ แล้วแม่เราก็ดันยอมเขาอีก

ก่อนอื่นผมต้องขอเกริ่นย้อนก่อนว่า พ่อแม่ผมเลิกกันแล้ววันนึงพ่อเลี้ยงเข้ามาจีบแม่ ตอนจีบดูมีเงิน มีงานมั่นคง รักแม่เรามากๆ จนแม่ตัดสินใจคบและชวนเขามาอยู่ร่วมบ้าน แต่พอเขามา เขามาแต่ตัวเลย และที่เปลี่ยนไปคือเหมือนหวังมาพึ่งพาทางเร่มากกว่าเราหวังพึ่ง ทุกวันแม่ต้องหาอาหารให้ ในขณะทีเรากับน้องบางทีอยากกินอะไรใหม่ๆแต่ก็โดนแม่บ่นและหลายครั้งที่พวกเราทำผิดแล้วโดนว่า แต่พอพ่อเลี้ยงทำผิดแม่กลับนิ่งเงียบทั้งที่อยู่บ้านเรา เวลาผ่านมาหลายปีจนเราแยกกันออกมาอยู่เองเพราะรำคาญ แต่รู้เลยว่าแม่คงคิดถึงพวกเรา เราก็มีแวะไปหาแม่บ้างแต่ไปได้แปปๆเพราะรำคาญพ่อเลี้ยง สมัยก่อนนางเองก็ไม่ได้น่ารักกับเรา เราเองก็ไม่ได้น่ารักกับนาง เวลาแม่ป่วยต้องไปหาหมอแล้วพวกเราไม่อยู่บ้าน หรือต้องไปไหนมาไหน แม่จะเป็นคนขับรถแล้วพ่อเลี้ยง นั่งข้างๆ คือเราไม่ได้คาดหวังว่าแม่ต้องจับคนรวยหรอกนะ แต่แกแก่แล้ว ไม่อยากให้แกต้องแบกผู้ชายที่พึ่งพาอะไรไม่ค่อยได้แบบนี้ พ่อเลี้ยงเราดูไม่ทำอะไรสักเท่าไรเลยในฐานะคู่ชีวิต และดูก็ต้องดูแลเหมือนมีลูกอีกคน