ครอบครัวมีปัญหา ไม่มีที่พึ่งแล้วครับ

มีใครที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ชอบรบกวนคนอื่นทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่พอพูดไปแล้วกลายเป็นว่าตัวเองผิดบ้างครับ แล้วถ้าคนนั้นเป็นแม่จะทำยังไงกัน

ผมทนมาตลอดผมก้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แค่บางทีอะไรที่มันมากเกินไป มันก้ต้องพูด 

ผมไม่มีห้องสวนตัว ใช้ชีวิตอยู่กลางบ้าน คนเดินผ่านไปผ่านมาผมก้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่เจ้าตัวเขาชอบทำอะไรเสียงดัง ทั้งๆที่รู้ว่านอนอยู่หรือทำอะไรอยู่ เดินผ่านมาก้จะพูดคนเดียว พ่นลมหายใจจากปาก บ่นพึมพำว่าเหนื่อย ทั้งตอนที่เดินเข้าบ้านและเดินออก ทั้งๆที่พูดไปถ้าผมหลับอยู่ผมก้ไม่ได้ยิน แต่วันนั้นผมตื่นเพราะเตียงดัง

เขายกน้ำเข้าบ้านหลายแพ็ค แล้วก้เสียงดังเพราะเจ็ยตัวหรืออะไรมา ผมก้ไม่ทราบ (แฟนผมอยู่ในเหตุการณ์)

ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่ก้หงุดหงิดนิดหน่อย ปกติของคนตื่นเพราะเสียงดัง  แต่ผมไม่ได้มีปัญหา ผมเลยถามไปว่า เสียงดังทำไม แต่เขาคิดว่าผมไปหาเรื่องเขา แล้วเขาก้สติแตก โวยวาย เตะประตูหน้าบ้าน แล้วบอกว่า กูไม่ได้เป็นอะไร กูแค่จะเดินออกไปข้างนอกแล้วเดี๋ยวจะกลับขึ้นบ้านแล้ว เป็น อะไร แล้วเขาจะต่อยอย่างเดียว พอมีคนในหมู่บ้านมาห้ามสักพักกว่าจะสงบ

พอเข้าบ้านมาใหม่ เขาก้เดินมาคุย ว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร เขาแค่อารมณ์ดี ทีหลังอย่าพูดแบบนี้อีก

ผมก้ยังยืนยันคำเดิมว่าผมแค่ถาม เพราะอยากเข้าใจว่าต้องการอะไร ผมจะได้เข้าใจ แต่เขาบอกว่าไม่ต้องช่วย แล้วเขาก้ทำเหมือนจะจบเรื่อง แต่พูดอีกกี่รอบเขาก้วนมาพูดว่า ทีหลังอย่าพูดแบบนี้อีก เขาใช้ความรุนเอง จะต่อบผมผมต้องห้ามไว้เอง จับแขนเขาไว้ทั้งสองข้าง 

ไม่ว่าผมจะให้เหตุผลไปอีกกี่รอบว่าผมแค่ถามว่าเสียงดังทำไม ทั้งหมดที่ผมพูดมีแค่ “เสียงดังทำไม” แล้วเหมือนพอเขารับไม่ได้ว่าตัวเองผิด เขาก้จะต่อย เป็นอยู่อย่างงี้หลายรอบ จนเขาเริ่มจิกหัวผมแรงมากๆ แล้วยังโวยวาย สติแตกบอกว่าเป็น อะไรเหมือนเดิม ผมทั้งกลัว ทั้งไม่เข้าใจว่าตัวเองผิดอะไร ผมยังห้ามเขาไว้อยู่ จับแขนทั้งสองข้างที่จะมาตีผม และเป็นครั้งแรกที่ผมพูดคำหยายใส่เขา ก่อนหน้านี้ผมยอมเขามาตลอด จนเร่างกายผมเริ่มป้องกันตัว จับเขาทุ่มลงบนโซฟาแล้วทุบท้องไปหนึ่งที

(ทั้งป้องกันตัว ทั้งโกรธเพราะคุยไม่รู้เรื่อง)

แล้วรู้ไหมเขาทำยังไง 

เขาร้องจะเป็นจะตาย บอกว่ามันตีกู มันตีกูๆๆๆๆ

ทั้งๆที่ผมโดนตีตั้งกี่รอบแล้วไม่รู้ ตีในที่นี้ไม่ใช่ตีแบบตีสั่งสอนลูก แต่ตีแบบทุบต่อย 

ขอบอกตรงนี้นะครับว่า ที่บ้านผม พ่อมีเมียน้อยตั้งแต่ผมเด็กๆ แยกกันอยู่ตั้งแต่เด็ก ไม่ได้ทิ้งลูก ผมเข้าใจทุกอย่างและใช้ชีวิตมาแบบไม่ได้โทษใครสักคน พ่อผมทำงานคนเดียวเลี้ยงทั้งบ้าน มีมีพี่สาว 1 คน ส่วนแม่ไม่ได้ทำงาน ทำแต่งานบ้าน

ปกติใช้ชีวิตในบ้านผมไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้าน แทบไม่ได้ทำเลย แต่ผมทำได้ ไม่ได้มีปัญหาอะไร ช่วงเด็กที่แม่เลี้ยงมาคนเดียว ตอนเด็กๆ แม่จะชอบด่าลูก พูดคำหยาบกับลูก เวลาจะช่วยทำงานบ้าน หรือแม้แต่จะคุยด้วย ถ้าเขาอารมณ์ดีอยู่ เขาจะด่ายับ เหมือนไปฆ่าใครตาย

เวลาไปโรงเรียนสาย เขาจะโวยวายเป็นบ้า ขับรถไปส่ง พี่ผมที่นั่งเบาะหน้ารถข้างคนขับ จะโดนทุบประจำ พร้อมโดนโวยวายใส่ แล้วชอบด่าลูกตัวเองว่า หน้าอุบาท ทุเรศ เนรคุณ 

ช่วงวันหยุด ก้จะพาไปร้านกาแฟ พาไปนั่งบ่อยๆ แล้วอยู่ๆก้จะพูดขึ้นมาว่า ลูกฟันเหลือง ต่อหน้าพนักงานที่สนิทกัน 

แต่ทุกอย่างที่พูดมาพ่อไม่เคยรู้ เวลาจะปรึกษาพ่อเรื่องแม่ พ่อก้จะเอาไปบอกแม่ แล้วแม่ก้จะมาด่าผม  ทั้งๆที่ผมคุยกับเจ้าตัวไม่ได้ ไปบอกพ่อ พ่อก้เอาไปบอกแม่ แล้วผมต้องแก้ปัญหานี้ยังไง

จนโตมาเรื่อยๆ นิสัยลูกก้เปลี่ยนไปตามสิ่งที่เจอมา 

เวลาที่ทะเลาะกัน เขาก้พูดเรื่อง พ่อที่ทิ้งไปมีเมียน้อย แล้วที่กูเป็นแบบนี้ ทำไมถึงไม่เข้าใจกู ทำไมถึงไม่พูดดีๆกับกู แล้วก้จะพูดถึงเรื่องที่วันๆนึง ผมไม่ทำอะไรสักอย่าง เขาทำกับข้าวให้กินทุกวัน กูทำเพื่อ เป็น อะไร ไม่สำนึกบุญคุณ แต่รู้ไหมกับข้าวที่เขาทำ กะเพรารสชาติที่ไม่มีที่ไหนเพราะไม่เหมือนกะเพรา ปีกไก่เล็กๆผัดที่ไม่เคยทำให้สุกดีๆ แต่เขาทำ เขาถึงพูดได้ อาหารที่เขาทำดีๆปกติมีเยอะกว่ามาก แต่อันนี้แค่พูดถึงเพื่อจะบอกว่า บางอย่างงานบ้านที่เขาทำ รวมถึงทำกับข้าว เขายังไม่ตั้งใจทำเลย ผมเข้าใจว่าเหนื่อย ไม่อยากทำ แต่ในเมื่อ คุณไม่มีหน้าที่อื่นแล้ว ทำไมถึงไม่สนุกกับการทำกับข้าวหรือทำงานบ้านที่ชอบทำลวกๆ แล้วบ่นว่าเหนื่อย

มีอีกที่ผมเคยเจอหลายครั้ง

เวลาผมนอนอยู่ อยู่ๆเขาจะคุยกับหมาที่เลี้ยงไว้หน้าบ้าน คุยพึมพำๆ ผมเคยลองพูดมาทุกวิธี พอพูดไปเขาก้ไม่หยุดแล้วที่ตลกคืออะไรรู้ไหมครับ ปกติเขาแทบไม่สนใจใยดีอะไรกับหมาด้วยซ้ำ มีหมาอยู่ 3 ตัว อีกตัวตายไปแล้ว ทุกวันที่เขากลับบ้านมาตอนเย็น บางวันก้จะมีเศษอาหารคน ถุงเดียวที่มีนิดเดียว สำหรับหมา 3 ตัว มันต้องแย่งกันกินตลอดจนกัดกันประจำเวลามีอาหารมา

แล้วทำไมเขาถึงคุยกับหมารู้ไหม เพราะเขาเศร้าอะไรมาไม่รู้ จะเป็นแบบนี้บ่อย ถ้าเขาเศร้า ร้องไห้ หรือเจออะไร จะไปคุยดีกับหมา เล่นกับหมา แต่วันไหนที่ตัวเองไม่ได้เป็นอะไร หมาเห่าลงมาเตะปากหมา ตีหมา เวลาจะเดินออกบ้าน ถ้าหมาบังทางก้เตะหมา อาหารหมาแทบจะไม่เคยได้กินดีๆ หิวแทบจะตลอดเวลา เอาของเสียในตู้เย็นให้หมากิน 

ก่อนหน้าหลายปีมีแมวตัวนึงที่เขาอยากได้มาก พอซื้อมาแล้ว ข่วงแรกเห่อ แล้วเป็นแบบนี้กับสัตว์ทุกตัวที่เลี้ยง พอเกินอาทิตย์นึงไป ไม่ซื้ออาหาร ไม่ดูแล แมวหิวจนแอบกระโดดไปกินอาหารคนประจำ แล้วแมวตัวนั้น แม่จับขังกรง ไม่ให้อาหาร ปล่อยให้เน่าตายอยู่ในกรง

เรื่องเหตุการณ์ที่เป็นประเด็นหลัก ของจริงมันมีอะไรเยอะกว่านั้นมาก เขาเหมือนคนบ้า อารมณ์รุนแรง สีหน้าออกแรงเหมือนในละคร ตอนที่ผมบอกว่าผมทุบไปทีนึง ที่เขาร้องว่า มันตีกูๆๆๆ เขาทำเหมือนพวกที่ แกล้งโดนรถชนเรียกค่าเสียหาย แบบนั้นเลย เขาชอบเรียกร้องความสนใจเป็นประจำ เวลาเจ็บตัว เขาจะทำเสียง ซีดๆๆ แสดงออกว่าเจ็บ แต่มันมากเกินไป ซีดไม่หยุด เดินสะดุดอะไรนิดหน่อยก้ล้มลงไปกับพื้นทำเป็นลุกไม่ไหว 

ซึ่งผมเข้าใจเขาทั้งหมด คนที่ได้อ่านไม่ได้อยู่เหตุการณ์จริง มันมีอะไรมากกว่าที่แสดงออกมา มันคือการเรียกร้องความสนใจ หลายอย่างที่เขาทำ เหมือนในละครน้ำเน่า 

ผมอยากตายมากๆ ผมหมดหนทาง คุยกับเจ้าตัวไม่ได้ บอกพ่อไม่ได้

แล้วที่มากๆเลยคือ พ่อเคยบอกไว้ว่า ถ้าที่บ้านมีปัญหาอีก เขาจะไม่เลี้ยงสักคน 

ตอนนี้ผมย้ายของที่จำเป็นออกมาอยู่ห้องแฟน แต่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ผมสามารถกลับบ้านได้ แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้ แต่ที่บ้านมันไม่ปลอดภัยแล้ว เขาเคยบอกว่าจะเอามีดมาแทงผม แล้วครั้งล่าสุดที่ผมหนีออกมา เขาก้สตาร์ทรถไปไหนไม่รู้ตั้งหลายรอบ จนก่อนรถจะมารับผมคิดว่าเขาตะขับมาชนผมกับแฟนด้วยซ้ำ 

แต่รู้ไหมผมคุยกับพี่ถามเกี่ยวกับแม่ เขายังกล้าพูดว่า กลัวผมแทงเขาถ้ามีปัญหา 

ทั้งๆที่ผมไม่ใช่คนสติแตก ผมไม่ใช่คนที่คุยไม่รู้เรื่อง แล้วพี่ผมยังบอกว่าเขาเอาแต่พูดว่าผมตีแม่

ขนาดพี่สาวผมยังไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใคร เขายังสับสนไม่รู้จะเชื่อใคร คิดว่าผมตีแม่ก่อน