ถึงรุ่นน้องท้องถิ่นอำเภอ จากรุ่นพี่ที่เคยผ่านจุดเดียวกันมา

สวัสดีน้อง ๆ ท้องถิ่นอำเภอทุกคน โดยเฉพาะคนที่เพิ่งเริ่มต้นงานในสายงานนี้ อาจจะเพิ่งบรรจุ ยังไม่รู้จักพื้นที่ ยังไม่รู้จักใคร บางคนอาจจะลงอำเภอวันแรกแล้วต้องลงพื้นที่จริงเลย ไม่มีใครมาจูงมือสอน ไม่มีเวลาค่อย ๆ ปรับตัว นั่นแหละ คือความจริงของงาน “ท้องถิ่นอำเภอ” งานของเราในทางทฤษฎีอาจดูเหมือนแค่ “ประสานงาน” แต่ในทางปฏิบัติ กลับมีหน้าที่ครอบจักรวาล เพราะเราคือตัวกลางระหว่างอำเภอกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เราคือผู้ที่นายอำเภอเรียกหาเมื่อมีคำสั่งด่วน เราคือคนที่ อปท. คาดหวังว่าจะตอบคำถามให้ได้ทุกเรื่องเกี่ยวกับระเบียบ ข้อกฎหมาย และกระบวนการต่าง ๆ ทั้งที่บางเรื่องไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของเราเลย แต่เพราะ “เราอยู่ตรงกลาง” เราจึงกลายเป็นเหมือนคนกลางที่ไม่มีใครมองเห็นภาระที่แท้จริง หลายคนที่เริ่มต้นมาแบบไม่มีคนสอน หรือโดนส่งลงพื้นที่เลย ก็คงเคยรู้สึกโดดเดี่ยว บางทีก็ถูกตำหนิ ทั้งที่ไม่ได้มีเจตนาผิด บางครั้งก็โดนดูถูกจาก อปท. ว่ายังไม่รู้เรื่อง โยนเอกสารมาให้แบบไม่มีคำอธิบาย แล้วก็หวังให้เราตอบกลับภายในไม่กี่ชั่วโมง แต่ขอให้น้องรู้ไว้ว่า พี่เองเคยอยู่ในจุดนั้น และเข้าใจดีว่า มันยาก มันท้อ มันเหนื่อย แต่ในความเหนื่อยนั้น มีสิ่งหนึ่งที่เราได้มากกว่าคนอื่น คือ “ประสบการณ์” และ “ความเข้าใจระบบราชการจากมุมล่างสุด” เพราะเราเป็นทั้งผู้รับคำสั่งและผู้ประสานงาน เราจึงเรียนรู้ได้ไว เติบโตไว และเข้าใจปัญหาจริงในพื้นที่ได้ลึกกว่าหลายคนในระบบราชการที่อยู่แต่บนโต๊ะเอกสาร สิ่งที่อยากฝากคือ อย่ากลัวที่จะถาม อย่ากลัวที่จะผิดพลาด และอย่ารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า เพราะแม้งานของเราจะไม่ถูกจดไว้ในแผนงานใหญ่โต แต่งานของเราก็ทำให้การประสานระหว่างอำเภอกับ อปท. เดินไปได้ ไม่ว่าคุณจะรู้สึกว่าเป็นแค่ “ฟันเฟืองเล็ก ๆ” แต่ขอให้เชื่อมั่นว่า ถ้าไม่มีฟันเฟืองนี้ เครื่องใหญ่ทั้งเครื่องก็ขับเคลื่อนไม่ได้ ในช่วงแรก อาจมีคำถามว่า “ทำไมต้องเป็นเรา?” “ทำไมต้องมอบงานนี้ให้เรา?” โดยเฉพาะเวลาที่นายอำเภอมอบหมายงานที่ไม่ใช่ภาระงานของเราโดยตรง หรือฝ่ายอื่นโยนงานมาให้เพราะเราดูเหมือน “ว่าง” แต่หากเรามองลึกลงไปอีกนิด ทุกครั้งที่คุณทำงานแม้ไม่ใช่หน้าที่ตรง คุณกำลังเก็บแต้มความเข้าใจและความไว้ใจจากทั้งสองฝั่ง
หากวันหนึ่งคุณรู้สึกเหนื่อย อยากยอมแพ้ หรือคิดว่าเราทำดีแค่ไหนแต่ไม่เคยมีใครเห็น อยากให้คุณนึกถึงคนที่ยังไม่มีรุ่นพี่ ไม่มีคนคอยให้คำแนะนำ ไม่มีพื้นที่ให้ซักถามคำตอบเหมือนที่คุณอาจเคยมี เพราะนั่นคือโอกาสที่คุณจะได้เป็น “รุ่นพี่” ที่คอยประคองพวกเขา เหมือนที่มีใครสักคนเคยประคองคุณ
งานท้องถิ่นอำเภอไม่ใช่งานที่ฉูดฉาด ไม่ได้มีเวทีให้แสดงผลงานบ่อย ๆ แต่มันเป็นงานที่ได้ลงมือทำจริง เข้าใจพื้นที่จริง และช่วยให้ราชการในพื้นที่เดินหน้าไปได้จริง ขอแค่คุณอย่าทิ้งความเป็นตัวเอง อย่าทิ้งใจรักบริการ และอย่าลืมดูแลใจตัวเองไปพร้อมกัน
สุดท้าย พี่อยากให้รู้ว่า คุณไม่ได้อยู่คนเดียวในเส้นทางนี้ และพี่ทุกคนที่ผ่านจุดนั้นมาแล้ว พร้อมอยู่ตรงนี้เสมอ ถ้าคุณต้องการที่พึ่ง ที่ปรึกษา หรือแค่ใครสักคนที่จะรับฟังโดยไม่ตัดสิน

ขอต้อนรับสู่โลกของ “ท้องถิ่นอำเภอ” อย่างเป็นทางการ ที่ซึ่งไม่มีใครเป็นพระเอก แต่ทุกคนคือ “หัวใจของงานประสานราชการระดับพื้นที่” จริง ๆ