สงสัยครับทำไม กษัตริย์สมัยยุคโบราณถึงใจถึง ใจกล้า ออกรบพุ่งกับเหล่าทหาร

ผมดูหนังแนวประวัติศาสตร์หลายเรื่อง และประวัติศาตร์ยุคโบราณ ทั้งของไทยเรา และของต่างประเทศ
สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือ ถ้ามีศึกสงคราม กษัตริย์จะเป็นผู้นำศึกออกรบเองตลอด
ซึ่งการรบพุ่งสมัยก่อน คือการวิ่งกรูเข้าไปตะลุมบอนใส่กันยับ ทั้งดาบ ทั้งหอก ทั้งธนู มารอบทิศทาง ถ้าโดนฟันโดนแทงทีนึงเป็นแผลฉกรรจ์ เจ็บปวดทรมานน่าดู ต่างจากสมัยนี้ ที่อยู่กันคนละฝั่งยิงกัน ไม่ใช่การต่อสู้ระยะประชิดเหมือนสมัยก่อน
เค้าบอกว่า กระสุนที่ผ่านร่างที่โดนยิง ยังไม่เจ็บเท่าโดนดาบฟัน เค้าบอกว่าโดนจะสุนยิงใส่ มันจะไม่เจ็บเลยทีเดียว มันจะชาๆ ก่อนครับ หรือโดนระเบิดตูม ตายก็แทบไม่ทันรู้สึก แต่การรบสมัยก่อนโดนฟันโดนแทงยังไม่ตาย คือเจ็บทรมานมาก
กษัตริย์สมัยยุคโบราณ ผมมองว่า จิดใจต้องกล้าหาญมาก ที่ออกรบพุ่งในสมรภูมิอย่างนั้น

สมัยก่อนเค้าว่า ถ้ากษัตริย์ไม่นำทัพเอง เหล่าทหารจะขวัญเสีย บางศึกไม่มีกษัตริย์นำทัพ ถึงแม้ไพร่พลเยอะกว่า แต่ก็แพ้โดนไล่ต้อนได้

คือถ้าปกติในปัจจุบัน ตัวบอสจริงๆ จะไม่ได้อยู่ในแนวหน้าเหมือนสมัยก่อนนะครับ
ไม่เคยเห็น โดโนล ทรัมป์ ขี่รถถังลุยแนวหน้าตะวันออกกลางเอง อ่อลิมไปครับ อเมริกาไม่นับเพราะในอดีตไม่ได้ปกครองระบอบ King มาตั้งแต่แรก มีแต่ฝั่งยุโรป
ไม่เคยเห็น ปูติน แบก RPG ลุยยูเครนเอง
อาจจะเป็นเพราะเทคโนโลยีทางทหารพพัฒนามากขึ้น ผู้นำจึงมีหน้าที่ในการตัดสินใจสำคัญกว่า เลยไม่จะเป็นต้องนำทัพออกรบเหมือนสมัยก่อน
แต่กษัตริย์สมัยก่อนทำหลายอย่างจริงๆ นะครับ บัญชาการรบ ตัดสินใจ บริหารจัดการกำลังพล และที่สำคัญนำทัพออกศึกเสี่ยงชีวิตอีก

เพื่อนๆ มีฟามคิดเห็นอย่างไร