ประสบการณ์สมัครงานมินิมาร์ทแห่งหนึ่ง

ขอเล่าประสบการณ์สัมภาษณ์งานครั้งแรกค่ะ
         เราเป็นเด็กจบใหม่สายครูที่พ่อแม่กดดันให้เรารีบหางานทำให้เร็วที่สุด โดยที่เขาตั้งเงื่อนไขให้เราคือต้องใกล้บ้านมากที่สุด เราไม่มีทางเลือกเลยต้องไปสมัครงานที่ร้านแห่งหนึ่ง
         วันที่นัดสัมภาษณ์เราใส่กางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหุ้มขอสีดำ เสื้อคอปกสีขาว เขาเรียกเราไปหลังร้านนาทีแรกที่หัวหน้าเขตเห็นเราเขาบอกเราว่า "เราแต่งตัวไม่มีมารยาทเลย ถ้าเป็นบริษัทอื่นเขาไล่ไปนานแล้ว" เราก็ได้แต่เงียบ ในใจเราคือคิดแล้วว่าเราทำอะไรผิด จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า "น้องเนี้ยดำมากเลยนะ เกิดเป็นผู้หญิงมาเสียของไม่ดูแลตัวเองบ้าง" และที่เราอึ่งที่สุดคือเขาถามเราเรื่องที่บ้าน เราก็ตอบไปว่า "บ้านของหนูเป็นครอบครัวเกษตรกรปลูกผักส่งขาย" เขาก็พูดขึ้นมาตอนที่เรายังพูดไม่ทันจบประโยคว่า "ถ้ายังอยากมือเปื้อน สกปรก ตัวเหม็นดำแบบนี้ก็ทำอาชีพของพ่อแม่เธอต่อไปนะ" กับ"ลายมือยิ่งกว่าเด็กออทิสติกคิดว่าแบบนี้จะไปสอนใครได้ยังไง" ​คือแบบนี้มันได้หรอคะ
          ​เราไปตอนประมาณบ่ายโมง เรานั่งสัมภาษณ์อยู่ๆ เขาก็บอกเราว่าเขาอิ่มข้าว แล้วก็ถอดกระดุมกางเกงออกมาต่อหน้าเราเลย พร้อมกับนั่งไขว่ห้าง เขามาในชุดอยู่บ้านเลยค่ะ พอเราจะกลับเขาบอกให้เราติดต่อกลับมาแต่เบอร์ที่เขาให้มันเป็นเบอร์คนอื่น ก่อนไปเขาบอกเราว่า "ถ้าไม่อยากตัวสกปรก ตัวเหม็นดินก็มาทำงานได้ที่นี่ได้นะ"

          ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ ประสบการณ์ของเราถือว่าหนักไหมคะหรือว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา