มาครับ อยากให้เป็นความทรงจำดีๆ เผื่อเธอคนนั้นอาจจะมาเห็น
เริ่มเรื่องเลย ผมกำลังจะ20 ปีนั้น วันที่3หรือ4 เดือนมกราคม 2020 นี่แหละครับ ประมาณช่วงเที่ยงหรือบ่าย ผมมาขึ้นรถทัวร์ หรือรถเมล์นี่แหละ ที่พะเยา จำไม่ได้ว่าอำเภอไร เพื่อต่อรถไปลง ขนส่งเชียงราย
พอผมขึ้นไป รถจะเป็นที่นั่งแบบฝั่งซ้าย2ที่ ฝั่งขวา2ที่ ผมได้นั่งฝั่งขวา แถบๆหลังสุด สมมติว่าคันนี้มี 12แถว นับจากหน้ารถ ถึงหลังสุด ผมได้นั่งแถว แถวที่10 ฝั่งขวา ผมก็มานั่งที่ แล้วผมเหลือบไปเห็นน้องเขา (น่าจะน้องนะ555) นั่งฝั่งซ้ายติดกระจก น่าจะอยู่แถวที่8 ตอนนั้นน้องเขานั่งคนเดียว ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไป รอคนขึ้น ผมก็นั่งคนเดียวนะตอนนั้น ละก็มีคนมานั่งกับน้องเขา น้องเขานั่งติดกระจกนะ เรื่องของเรื่องเลยคือ ตอนนั้นแถบฝั่งซ้าย แดดพระอาทิตย์แรงมาก ฝั่งซ้าย โดนน้องเขาเต็มๆ คนที่นั่งกับเขาก็โดนหน่อยนึง เพราะมีคนบังให้ด้วยแหละ ละผมเป็นอะไรไม่รู้ ปกติแล้วผมเป็นคนโครตขี้อาย ขี้เขิน สบตาผู้หญิงไปไม่เคยได้ ผมหลบตลอด เวลามีสาวจ้องมางี้ ละผมไม่เคยมีแฟนด้วย
ละตอนนั้น ก็มีคนมานั่งกับผมละ แต่เขานั่งด้านในติดกระจกฝั่งขวา ผมตอนนั้นมองน้องเขาแบบขยับตัวตลอดเพราะแดดส่องมาหาหมด ผ่านกระจก ผมดูละสงสาร แล้วร่างกายกับจิตใจก็ไม่นิ่ง ผมทนดูไม่ได้ ละอยู่ดีๆ ผมกล้าได้ไงไม่รู้ เดินไปขอสลับที่นั่ง กับผู้หญิงที่มาใหม่นั่งกับน้องเขานั่น ผมบอกเขาว่า 'พี่ครับสลับที่นั่งกับผมไหมครับ พอดีตรงที่พี่นั่งอยู่มันแดด เขาก็โอเคไปนั่งที่เก่าผม นั่งกับอีกคน พอผมมานั่งปุ๊บ น้องเขาก็งง ผมก็เขินอายอยู่ซักพัก ผมก็บอกน้องเขาว่าสลับที่นั่งกันมั้ย ตรงกระจกมันแดดแรงมาก เขาก็โอเค ก็สลับกัน ละรถก็ค่อยๆออก ตอนนั้นคนเริ่มเยอะละ มีทั้งคนยืนอยู่ข้างหลังผม ตรงบรรได 4-5คน ละตรงกลางทางเดืนอีก
ผมก็หาผ้าม่าน ซึ่งแถวผมผ้าม่านมันชำรุด แกะไม่ออก ผมก็ไม่อ่ะไร พยายามนั่งบังแดดให้น้องเขา น้องเขาก็ทำตัวไม่ถูก555 ตอนนั้นผมใส่เสื้อแขนยาว น้องเขาก็น่าจะแขนยาว ปล่อยผม น่าจะใส่รองเท้าผ้าใบ ซึ่งแดดออกตลอดทางเลยฝั่งผม ผมก็ถามน้องเขาว่าร้อนไหมตอนนี้ โดนแดดอยู่ไหม เขาก็ค่ะงี้ น่าจะทำตัวไม่ถูก เขินแหละผมว่า555 ละตอนนี้อีก ผมมานึกถึกทีไร
โครตอายตัวเองเลย ทำได้ไง นึกว่าอยู่ในซีรีย์้เกาหลีมั้ง เพราะผมชอบดู ซีรีย์เกาหลี กับเมะญี่ปุ่น """ผมถอดเสื้อแขนยาว ไปห้อยตรงที่ผ้าม่านอยู่ ให้มันบังแดด ก็ได้ผลหน่อย น้องเขาทำตัวไม่ถูกเลย อยู่ดีๆมีคนมาทำแบบนี้555 รถก็ไปเรื่อยๆ พอรถตกหลุม หรือข้ามเนิน เสื้อที่บังแดดก็จะขยับหน่อย ผมก็ชำเลืองดูน้องเขาว่าเสื้อมันบังให้น้องเขาไหม เป็นทีๆ ซักพักผมก็ไปขยับเสื้อให้มันบังให้น้องเขา แต่ผมโดนแดดนะ แต่ไม่เป็นไร(ผมก็งงตัวเอง ) ละคนที่อยู่อยู่ข้างหลังผม กับนั่งข้างหลังผม เห็นทุกอย่างที่ผมทำ โครตอายเลย ตอนยื่นแขนไปจัดระเบียบเสื้ออ่ะ แล้วก็อยู่อย่างนั้น ไปเรื่อยๆ ผมโดนแดด น้องเขาไม่โดน มีเสื้อบังไว้ (เออดีเนาะ นึกว่าพระเอกซีรีย์55) ละทุกครั้งที่ผมจัดระเบียบเสื้อ น้องเขาก็มองว่าผมทำอะไร ทุกครั้ง ละเขาทำตัวไม่ถูกตลอดเลย (ผมเข้าใจ555) 1ชั่วโมงผ่านไป เราก็นั่งโดยไม่คุยกันเลยนะ เพราะเป็นคนอายเขิน น่าจะน้องเขาด้วยแหละ ผมก็มีหน้าที่จัดระเบียบเสื้อ นั่งไปเรื่อยไป อยู่ดีๆน้องเขาก็เริ่มเปียผม2ข้างอะ (ก่อนหน้านั้นน้องเขาปล่อยผมยาว) ผมก็งง น้องเขาเปียผมเล่นรึยังไง อยู่ ดีๆก็เปียเฉย เริ่มเปียฝั่งซ้ายก่อน แต่ไม่กล้ามองเต็มๆหรอก แค่รู้ว่าน้องเขาทำอะไร ผมก็นั่งหันหน้าดูข้างนอกกระจกเรื่อยๆ ตอนนั้นเริ่มไม่ได้ขยับเสื้อละ มันคงที่ละ พอน้องเปียผมเสร็จ ก็นั่งกันยุแบบนั้นละ555 ไม่คุยกันเลย ผมก็ไม่กล้า พอเข้าชั่วโมงที่2หรือ3ที่นั่งบนรถ นี่แหละ แดดก็เริ่มไม่มีละ ผมก็มองกระจกตลอดทางเลย ละอยู่ดีๆ ผมเห็นน้องเขาหัวโยกไปมา หันไปดู น้องเค้าหลับเลย เพราะคนหลับอ่ะเนาะ หัวโยกไปมาๆ มีครั่งนึงน้องโยกไปฝั่งขวา ที่โล่งๆอะ เกือบหล่นไปฝั่งนู้น ก็กระตุกเป็นทีๆ ซักพักผมเลยตัดสินใจขยับไปหน่อยนึง ยื่นไหล่ไปหาน้องเขา ไปติดกันเลย น้องเขาก็ซบมาทางผมเลย (นึกว่าเป็นพระเอกในหนังมั้ง5555) ละอยู่แบบนั้นโครตนาน ผมมองนอกกระจกตลอดทาง น้องเขาก็หลับบนไหล่ผมไปเรื่อยๆ ละน่าจะ4โมงเย็นละ (ขึ้นรถเที่ยงหรือบ่าย) ผมก็ดูยูทูปฟังเพลง ใส่หูฟัง วางโทรศัพท์ไว้แขนขวา ที่มันจะติดกับแขนซ้ายน้องเขา ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนน้องเขาจะเริ่มตื่นบ้าง นอนต่อบ้าง แต่เขารู้ตัวนะ ว่าซบไหล่ผม แต่ก็อยู่แบบนั้นต่อไป ตื่นบ้าง หลับต่อบ้าง มีจังหวะนึง น้องเขาน่าจะละเมอหรือไรนี่แหละ เอามือมาแตะ แขนขวาผม คล้ายเหมือนเรากดแป้นพิมอะ แตะอยู่แบบนั้นละ ผมก็ไม่อ่ะไร ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ละจังหวะนึงผมชำเลืองดูขวา ก็เห็นน้องเขาตื่นละ ลืมตาอยู่ จ้องหน้าจอโทรศัพท์ผมที่เปิดยูทูป ขณะที่ซบไหล่ผม ผมก็รีบหันกลับ ซึ่งเราไม่กล้าคุยกันเลย555 น้องเขาก็ซบไหล่ไปเรื่อยๆ จนน่าจะ10นาทีก่อนจะถึงขนส่งเชียงราย น้องเขาก็ลุกขึ้นมา ทำตัวเขินอายๆ ทำตัวไม่ค่อยถูก เพราะซบไหล่อ่ะเนาะ ละนานมากนะ ผมก็พยายามมองกระจกตลอด เพื่อที่จะให้น้องเขาสบายตัวไม่กดดัน พอผมมองรอบๆก็รู้ละ จะถึงแล้วเชียงราย ผมก็นั่งคิดในใจตลอดเลยตอนนี้น ว่าจะคุยกับน้องยังไงดี ผมทั้งอายทั้งเขิน น้องเขาก็เล่นโทรศัพท์ไป เท่าที่ผมจำได้ ผมน่าจะถามว่าน้องเรียนที่ไหน น้องก็ตอบ แต่ผมไม่ค่อยได้ยิน ก็เออ ออตามนั้น ละก็ไม่รู้จักด้วย เหมือนผมจะถามว่า เล่นเฟส หรือไลน์อะไรมั้ย ผมก็จำไม่ได้ด้วยว่าน้องตอบว่าไง แต่ผมงงตัวเองมาก ทำไงไม่ถามว่า ขอเฟส หรือไลน์ได้มั้ย อะไรประมาณนี้โครตงงตัวเองเลย มีแค่นี้ที่คุยกัน555 ผมก็มองกระจกต่อไป เพราะจะถึงแล้ว น้องเขาก็เขินๆอายๆ ตอนผมถามอะนะ พอรถถึงแล้ว รถจอดปุป ผมก็รอน้องเขาลงไปก่อน พอน้องเขาลุกจากที่นั่ง น้องเขาเหมือนจะบอกผมว่า ไปแล้วนะคะ (ผมก็ปากแข็งมากตอนนั้น ไม่ขออะไรน้องเขาเลย ไม่กล้า🥹) ผมก็ตอบ ครับผม แค่เนี่ย น้องเขาก็เดินจากไป ผมก็เก็บเสื้อค่อยๆเดินไป น้องเขาก็ไปอีกฝั่ง ผมก็ไปอีกฝั่ง ก็หาทางต่อรถกลับบ้านอีกที ก็เลยจบแบบนี้เลย
*ผมเสียดายมากตอนนั้นไม่กล้าเปิดปากให้เยอะกว่านี้ เพราะผมขี้อายนี่แหละ พอผมนึกถึงทีไร ครั้งแรกที่มองน้องเขา พยายามหาผ้าม่านมาปิด เพราะร้อน กับอีกอันนึง อายที่สุดก็ตอนลุกไปจัดระเบียบเสื้อที่บังแดด น้องเขามองมา ทำตัวไม่ถูกทุกคนครั้ง ละคนที่ยืนอยู่มองมาหมด เห็นหมด โครตอายเลยยนึกถึงทีไร😂
*ก็อยากมาแชร์คนๆอื่นๆ เพื่อใครที่จะเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะได้กล้าพูดกล้านู่นนี่นั่น ไม่งั้นถ้าผ่านไปแล้ว จะกลับมาไม่ได้แล้วนะ เช่นผม ไม่รู้จะติดต่อน้องเขายังไงเลย เผื่อน้องคนนั้น เขามาเห็นก็อยากถามว่า สบายดีมั้ยยย ขอคอนแทคตอนนี้จะทันไหมนี่😅 เพราะน้องเป็นคนแรกและคนสุดท้ายตอนนี้ ที่ทำแบบนี้ เป็นความทรงจำดีๆที่ติดในหัวตลอด ทั้งอายทั้งเขินเลยย ไม่รู้ว่าน้องเขา เป็นคนพะเยาหรือเชียงราย แต่เขาขึ้นรถจากพะเยา มาลงเชียงราย ผมเป็นคนเชียงราย ไปละครับผมมมม
มาเล่าประสบการณ์ ให้ผู้หญิงนอนซบไหล่ตลอดทาง บนรถทัวร์ หรือรถเมล์นี่แหละ พะเยา-เชียงราย
เริ่มเรื่องเลย ผมกำลังจะ20 ปีนั้น วันที่3หรือ4 เดือนมกราคม 2020 นี่แหละครับ ประมาณช่วงเที่ยงหรือบ่าย ผมมาขึ้นรถทัวร์ หรือรถเมล์นี่แหละ ที่พะเยา จำไม่ได้ว่าอำเภอไร เพื่อต่อรถไปลง ขนส่งเชียงราย
พอผมขึ้นไป รถจะเป็นที่นั่งแบบฝั่งซ้าย2ที่ ฝั่งขวา2ที่ ผมได้นั่งฝั่งขวา แถบๆหลังสุด สมมติว่าคันนี้มี 12แถว นับจากหน้ารถ ถึงหลังสุด ผมได้นั่งแถว แถวที่10 ฝั่งขวา ผมก็มานั่งที่ แล้วผมเหลือบไปเห็นน้องเขา (น่าจะน้องนะ555) นั่งฝั่งซ้ายติดกระจก น่าจะอยู่แถวที่8 ตอนนั้นน้องเขานั่งคนเดียว ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไป รอคนขึ้น ผมก็นั่งคนเดียวนะตอนนั้น ละก็มีคนมานั่งกับน้องเขา น้องเขานั่งติดกระจกนะ เรื่องของเรื่องเลยคือ ตอนนั้นแถบฝั่งซ้าย แดดพระอาทิตย์แรงมาก ฝั่งซ้าย โดนน้องเขาเต็มๆ คนที่นั่งกับเขาก็โดนหน่อยนึง เพราะมีคนบังให้ด้วยแหละ ละผมเป็นอะไรไม่รู้ ปกติแล้วผมเป็นคนโครตขี้อาย ขี้เขิน สบตาผู้หญิงไปไม่เคยได้ ผมหลบตลอด เวลามีสาวจ้องมางี้ ละผมไม่เคยมีแฟนด้วย
ละตอนนั้น ก็มีคนมานั่งกับผมละ แต่เขานั่งด้านในติดกระจกฝั่งขวา ผมตอนนั้นมองน้องเขาแบบขยับตัวตลอดเพราะแดดส่องมาหาหมด ผ่านกระจก ผมดูละสงสาร แล้วร่างกายกับจิตใจก็ไม่นิ่ง ผมทนดูไม่ได้ ละอยู่ดีๆ ผมกล้าได้ไงไม่รู้ เดินไปขอสลับที่นั่ง กับผู้หญิงที่มาใหม่นั่งกับน้องเขานั่น ผมบอกเขาว่า 'พี่ครับสลับที่นั่งกับผมไหมครับ พอดีตรงที่พี่นั่งอยู่มันแดด เขาก็โอเคไปนั่งที่เก่าผม นั่งกับอีกคน พอผมมานั่งปุ๊บ น้องเขาก็งง ผมก็เขินอายอยู่ซักพัก ผมก็บอกน้องเขาว่าสลับที่นั่งกันมั้ย ตรงกระจกมันแดดแรงมาก เขาก็โอเค ก็สลับกัน ละรถก็ค่อยๆออก ตอนนั้นคนเริ่มเยอะละ มีทั้งคนยืนอยู่ข้างหลังผม ตรงบรรได 4-5คน ละตรงกลางทางเดืนอีก
ผมก็หาผ้าม่าน ซึ่งแถวผมผ้าม่านมันชำรุด แกะไม่ออก ผมก็ไม่อ่ะไร พยายามนั่งบังแดดให้น้องเขา น้องเขาก็ทำตัวไม่ถูก555 ตอนนั้นผมใส่เสื้อแขนยาว น้องเขาก็น่าจะแขนยาว ปล่อยผม น่าจะใส่รองเท้าผ้าใบ ซึ่งแดดออกตลอดทางเลยฝั่งผม ผมก็ถามน้องเขาว่าร้อนไหมตอนนี้ โดนแดดอยู่ไหม เขาก็ค่ะงี้ น่าจะทำตัวไม่ถูก เขินแหละผมว่า555 ละตอนนี้อีก ผมมานึกถึกทีไร
โครตอายตัวเองเลย ทำได้ไง นึกว่าอยู่ในซีรีย์้เกาหลีมั้ง เพราะผมชอบดู ซีรีย์เกาหลี กับเมะญี่ปุ่น """ผมถอดเสื้อแขนยาว ไปห้อยตรงที่ผ้าม่านอยู่ ให้มันบังแดด ก็ได้ผลหน่อย น้องเขาทำตัวไม่ถูกเลย อยู่ดีๆมีคนมาทำแบบนี้555 รถก็ไปเรื่อยๆ พอรถตกหลุม หรือข้ามเนิน เสื้อที่บังแดดก็จะขยับหน่อย ผมก็ชำเลืองดูน้องเขาว่าเสื้อมันบังให้น้องเขาไหม เป็นทีๆ ซักพักผมก็ไปขยับเสื้อให้มันบังให้น้องเขา แต่ผมโดนแดดนะ แต่ไม่เป็นไร(ผมก็งงตัวเอง ) ละคนที่อยู่อยู่ข้างหลังผม กับนั่งข้างหลังผม เห็นทุกอย่างที่ผมทำ โครตอายเลย ตอนยื่นแขนไปจัดระเบียบเสื้ออ่ะ แล้วก็อยู่อย่างนั้น ไปเรื่อยๆ ผมโดนแดด น้องเขาไม่โดน มีเสื้อบังไว้ (เออดีเนาะ นึกว่าพระเอกซีรีย์55) ละทุกครั้งที่ผมจัดระเบียบเสื้อ น้องเขาก็มองว่าผมทำอะไร ทุกครั้ง ละเขาทำตัวไม่ถูกตลอดเลย (ผมเข้าใจ555) 1ชั่วโมงผ่านไป เราก็นั่งโดยไม่คุยกันเลยนะ เพราะเป็นคนอายเขิน น่าจะน้องเขาด้วยแหละ ผมก็มีหน้าที่จัดระเบียบเสื้อ นั่งไปเรื่อยไป อยู่ดีๆน้องเขาก็เริ่มเปียผม2ข้างอะ (ก่อนหน้านั้นน้องเขาปล่อยผมยาว) ผมก็งง น้องเขาเปียผมเล่นรึยังไง อยู่ ดีๆก็เปียเฉย เริ่มเปียฝั่งซ้ายก่อน แต่ไม่กล้ามองเต็มๆหรอก แค่รู้ว่าน้องเขาทำอะไร ผมก็นั่งหันหน้าดูข้างนอกกระจกเรื่อยๆ ตอนนั้นเริ่มไม่ได้ขยับเสื้อละ มันคงที่ละ พอน้องเปียผมเสร็จ ก็นั่งกันยุแบบนั้นละ555 ไม่คุยกันเลย ผมก็ไม่กล้า พอเข้าชั่วโมงที่2หรือ3ที่นั่งบนรถ นี่แหละ แดดก็เริ่มไม่มีละ ผมก็มองกระจกตลอดทางเลย ละอยู่ดีๆ ผมเห็นน้องเขาหัวโยกไปมา หันไปดู น้องเค้าหลับเลย เพราะคนหลับอ่ะเนาะ หัวโยกไปมาๆ มีครั่งนึงน้องโยกไปฝั่งขวา ที่โล่งๆอะ เกือบหล่นไปฝั่งนู้น ก็กระตุกเป็นทีๆ ซักพักผมเลยตัดสินใจขยับไปหน่อยนึง ยื่นไหล่ไปหาน้องเขา ไปติดกันเลย น้องเขาก็ซบมาทางผมเลย (นึกว่าเป็นพระเอกในหนังมั้ง5555) ละอยู่แบบนั้นโครตนาน ผมมองนอกกระจกตลอดทาง น้องเขาก็หลับบนไหล่ผมไปเรื่อยๆ ละน่าจะ4โมงเย็นละ (ขึ้นรถเที่ยงหรือบ่าย) ผมก็ดูยูทูปฟังเพลง ใส่หูฟัง วางโทรศัพท์ไว้แขนขวา ที่มันจะติดกับแขนซ้ายน้องเขา ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนน้องเขาจะเริ่มตื่นบ้าง นอนต่อบ้าง แต่เขารู้ตัวนะ ว่าซบไหล่ผม แต่ก็อยู่แบบนั้นต่อไป ตื่นบ้าง หลับต่อบ้าง มีจังหวะนึง น้องเขาน่าจะละเมอหรือไรนี่แหละ เอามือมาแตะ แขนขวาผม คล้ายเหมือนเรากดแป้นพิมอะ แตะอยู่แบบนั้นละ ผมก็ไม่อ่ะไร ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ละจังหวะนึงผมชำเลืองดูขวา ก็เห็นน้องเขาตื่นละ ลืมตาอยู่ จ้องหน้าจอโทรศัพท์ผมที่เปิดยูทูป ขณะที่ซบไหล่ผม ผมก็รีบหันกลับ ซึ่งเราไม่กล้าคุยกันเลย555 น้องเขาก็ซบไหล่ไปเรื่อยๆ จนน่าจะ10นาทีก่อนจะถึงขนส่งเชียงราย น้องเขาก็ลุกขึ้นมา ทำตัวเขินอายๆ ทำตัวไม่ค่อยถูก เพราะซบไหล่อ่ะเนาะ ละนานมากนะ ผมก็พยายามมองกระจกตลอด เพื่อที่จะให้น้องเขาสบายตัวไม่กดดัน พอผมมองรอบๆก็รู้ละ จะถึงแล้วเชียงราย ผมก็นั่งคิดในใจตลอดเลยตอนนี้น ว่าจะคุยกับน้องยังไงดี ผมทั้งอายทั้งเขิน น้องเขาก็เล่นโทรศัพท์ไป เท่าที่ผมจำได้ ผมน่าจะถามว่าน้องเรียนที่ไหน น้องก็ตอบ แต่ผมไม่ค่อยได้ยิน ก็เออ ออตามนั้น ละก็ไม่รู้จักด้วย เหมือนผมจะถามว่า เล่นเฟส หรือไลน์อะไรมั้ย ผมก็จำไม่ได้ด้วยว่าน้องตอบว่าไง แต่ผมงงตัวเองมาก ทำไงไม่ถามว่า ขอเฟส หรือไลน์ได้มั้ย อะไรประมาณนี้โครตงงตัวเองเลย มีแค่นี้ที่คุยกัน555 ผมก็มองกระจกต่อไป เพราะจะถึงแล้ว น้องเขาก็เขินๆอายๆ ตอนผมถามอะนะ พอรถถึงแล้ว รถจอดปุป ผมก็รอน้องเขาลงไปก่อน พอน้องเขาลุกจากที่นั่ง น้องเขาเหมือนจะบอกผมว่า ไปแล้วนะคะ (ผมก็ปากแข็งมากตอนนั้น ไม่ขออะไรน้องเขาเลย ไม่กล้า🥹) ผมก็ตอบ ครับผม แค่เนี่ย น้องเขาก็เดินจากไป ผมก็เก็บเสื้อค่อยๆเดินไป น้องเขาก็ไปอีกฝั่ง ผมก็ไปอีกฝั่ง ก็หาทางต่อรถกลับบ้านอีกที ก็เลยจบแบบนี้เลย
*ผมเสียดายมากตอนนั้นไม่กล้าเปิดปากให้เยอะกว่านี้ เพราะผมขี้อายนี่แหละ พอผมนึกถึงทีไร ครั้งแรกที่มองน้องเขา พยายามหาผ้าม่านมาปิด เพราะร้อน กับอีกอันนึง อายที่สุดก็ตอนลุกไปจัดระเบียบเสื้อที่บังแดด น้องเขามองมา ทำตัวไม่ถูกทุกคนครั้ง ละคนที่ยืนอยู่มองมาหมด เห็นหมด โครตอายเลยยนึกถึงทีไร😂
*ก็อยากมาแชร์คนๆอื่นๆ เพื่อใครที่จะเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะได้กล้าพูดกล้านู่นนี่นั่น ไม่งั้นถ้าผ่านไปแล้ว จะกลับมาไม่ได้แล้วนะ เช่นผม ไม่รู้จะติดต่อน้องเขายังไงเลย เผื่อน้องคนนั้น เขามาเห็นก็อยากถามว่า สบายดีมั้ยยย ขอคอนแทคตอนนี้จะทันไหมนี่😅 เพราะน้องเป็นคนแรกและคนสุดท้ายตอนนี้ ที่ทำแบบนี้ เป็นความทรงจำดีๆที่ติดในหัวตลอด ทั้งอายทั้งเขินเลยย ไม่รู้ว่าน้องเขา เป็นคนพะเยาหรือเชียงราย แต่เขาขึ้นรถจากพะเยา มาลงเชียงราย ผมเป็นคนเชียงราย ไปละครับผมมมม