อยากได้คำปรึกษา แนะนำ

รู้สึกน้อยใจพ่อแม่ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงดี รู้สึกเหมือนเขาไม่ค่อยถามไถ่เรื่องเรียน เริ่มจากที่ตอนนี้ใกล้ขึ้นมอปลายแล้วค่ะ มีโรงเรียนที่อยากเข้าอยากไปลองสอบ สายที่อยากเข้าเกี่ยวกับศิลปะ ครั้งแรกที่บอกเขาว่าถ้าอยากไปสอบคือตอนมอสอง ถามดูว่าจะให้ไปหรือเปล่า เขาก็พูดว่าลองดู เดือนสองเดือนต่อมาเลยขอเรียนพิเศษ เขาบอกค่อยเรียนก่อนดีมั้ย เราเลยโอเคไป คิดว่าค่อยเรียนตอนมอสามก็ได้ เราเลยรอจนโอเพนเฮ้าส์มา สุดท้ายก็ได้ไป วันงานพ่อแม่ก็ไปดูอยู่นิดนึงบอก เขาไม่ได้พูดอะไร แต่เขาบอกโรงเรียนก็ดีนะ สุดท้ายแล้วเขาก็กลับกัน แต่เราขออยู่ต่อ ถามพี่ๆเรื่องแนวข้อสอบ ปกติเราไม่ค่อยคุยสัพเพเหระ หรือเรื่องเรียนกับพ่อแม่มากเท่าไหร่ แต่วันนั้นเราก็เล่านู่นนี่ให้หมดเลย เพราะอยากเรียนที่นั่น แต่เขาก็เหมือนจะให้นะคะ ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้พูดว่าได้ เราก็เลยไม่มั่นใจ ไม่กล้าขอเรียนพิเศษ ปกติเวลาเราจะขออะไรพ่อแม่ทำใจนานมาก เพราะไม่กล้าขอ ต้องเตรียมเหตุผลเยอะ ๆ ในใจเราก็หวังอยากให้เขาถามบ้าง จะได้รู้ว่าเขาสนับสนุนเรา เวลาขออะไร เรารู้สึกไปเองว่าเขาก็ตามใจไปก่อน เดี๋ยวเราก็ถอดใจไปเอง ช่วงแรก ๆ เราต้องบอกเขาว่าที่เราไม่ไปกินข้าว หรือเที่ยวกับเพื่อนเพราะเพื่อนไปติวไปเรียนพิเศษกัน เขาจะได้ถามเราว่าเราไม่เรียนบ้างเหรอ จนตอนนี้ได้เรียนแล้วนะคะ แต่วันก่อนเขาถามเราว่าต้องเรียนไปจนถึงตอนไหน เขานึกว่าเราเรียนเพราะชอบเฉย ๆ งานอดิเรก เราเลยคิดมากไปกว่าเดิม ว่าเขาไม่อยากให้เราไป

พ่อแม่เราเคยบอกว่าให้ลูกเรียนอะไรก็ได้ พี่สาวก็เรียนสายนี้ ตอนนี้เราไม่ค่อยแน่ใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราขอไปสอบ คือครั้งแรกที่เราบอกว่าอยากเรียนอะไร พอมันเริ่มเป็นแบบนี้ เราก็เริ่มไม่กล้าพูด ไม่กล้าขอ ไม่กล้าถามจริง ๆ จัง ๆ ว่าอยากให้เราไปจริงมั้ย ถ้าไม่อยากเราก็ไม่ไปก็ได้ ตอนนี้พอมันเริ่มใกล้สอบเข้า เราก็ดันหมดไฟอีก รู้สึกว่าที่ทำ ที่เรียนที่ติวอยู่มันเหนื่อยสำหรับเรา แล้วก็ไม่รู้ว่าถ้าสอบได้ไปจะได้เรียนจริงหรือเปล่า ถอดใจยังทัน เริ่มคิดว่าเราอยากไปจริงมั้ย

อีกอย่างคือเราอยากไปแลกเปลี่ยน แต่ถ้าเราเลือกสอบรรใหม่ เราก็กลัวค่าใช้จ่ายเยอะ เพราะต้องอยู่หอ แต่ถ้าไม่ไปลองใช้ชีวิตคนเดียวก่อน แล้วอยู่รรเดิมก็กลัวเขาไม่ให้ไปตปทอีก แต่ก็ไม่รู้จะได้ไปสอบรรใหม่จริงหรือเปล่า คือมันหลาอย่างปนกันมาก ๆ จนพูดไม่ถูก กลายเป็นว่าตอนนี้เหมือนจะไม่ได้ทำให้สำเร็จสักอย่างเลย เรามีความรู้สึกแค่ว่าอยากให้เขาถามเรา ว่าเราอยากทำอะไร อยากเอายังไงกับอนาคต เพราะถ้าเราขอ เช่น เราไปขอสอบ เขาก็ให้ไปก่อน เราก็อ่านหนังสือ แต่สุดท้ายแล้วพอสอบก็ไม่รู้จะได้ไปไหม จนเราไม่อยากทำอะไรเลย

เนื้อหาอาจจะมั่ว ลำดับไม่ค่อยดีนิดนึงนะคะ มันอธิบายยากมากเลย อยากได้วิธีจัดการความรู้สึกตัวเองค่ะ อยากหาทางออก เรากำลังเตรียมใจเพื่อถามตรง ๆ แนะนำได้นะคะ ยังไงก็รบกวนใช้คำพูดสุภาพด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ 🙏🏻