นอกใจแฟนมาแล้ว8ครั้ง

สวัสดีครับผมเป็นคู่รัก ชช ผมกัยแฟนคบกันมาทั้งหมด3ปีครับ เรามีบ้านเช่าหลังเล็กๆด้วยกันมีแมวที่เลี้ยงมาด้วยกัน2ตัว เราวางแผนอนาคตด้วยกันเร่เป็นห่วงกันเราดูแลกัน เราพากันไปเที่ยวหลายๆที่ด้วยกัน เราพาเขาไปรู้สึกพ่อแม่เราเขาพาเราไปรู้จักครอบครัวเขา ครอบครัวเขารักแลพเอ็นดูเรามาก ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมาผมได้มีการนอกใจเขาหลังครั้ง แอบคุยกับคนนั้นคนนี้บ้างและเขาก็จะจับได้ตลอด เราขอโอกาสเขาเสมอและเขาก็ให้โอกาสเราตลอดมา จนมาถึงครั้งสุดท้ายที่เรานอกใจแอบคุยกับคนอื่นเขาจับได้และให้โอกาสอีกครั้งหลังจากนั้นเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มคุยกับเราน้อยลงเย็นชาขึ้น แต่เราก็ยังดูแลกันอยู่ด้วยกันและรักกัน หลังจากจับได้ครั้งสุดท้าย1เดือนต่อมาเรามีแพลนจะไปเที่ยวด้วยกัน การเที้ยวในครั้งนี้เรารู้สึกมีความสุขและสนุกกว่าทุกครั้งมาก แต่พอหลังจากกลับมาจากการเที่ยวครั้งนี้เขาก็บอกขอเลิกเราและบอกว่าความรู่สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วเขาพร้อมเดินหน้าใหม่พร้อมเปิดใจให้คนใหม่ๆแล้ว และให้เราแยกกันนอนตอนแรกเขาให้เรานอนอยู่บ้านเดียวกันก่อน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยย้ายออก เราจึงเริ่มง้อเขาเพราะเรากลัวเสียเขาไป เรารู้สึกรักเขามากๆๆๆๆ ทรมานกันไม่ได้นอนไม่หลับ กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันมันแสนทรมารเขาไม่ได้บล็อกโซเซียลเราเขาแค่อ่านไม่ตอบหรือ่านคำตอบคำ หลังจากนั้นมีเหตุให้เขาต้องนอนโรงพยาบาลเราจึงพยายามหาเวบาเลิกงานและไปนั้งเฝ้าเขาทั้งวันเพื่อเขาจะได้รู้สึกว่ามีคนอยู่ข้าง แต่ตอนเฝ้าเขาก็พยายามไล่เราบ้าง บอกต้องการเวลาส่วนตัวเอง บ่เรารบกวนบ้างเราก็ดื้อจนถึงที่สุด จนเราแอบจับได้ว่าเขาเริ่มคุยกับคนใหม่แล้ว เราเสียใจมาก แต่เราก็พยายามบอกกับตัวเองว่าเขามีสิทธ์เพราะเราไม่ได้เป็รอะไรกัน เพราะเราทำให้เขาเสียใจ หลังจากเขาออกจากรพ.เขาก็เริ่มกลับมาดูแลตัวเองกลับมาอยู่บ้านแต่แยกห้องนอนเราก็ยังอยู่คอยดูแลเรื่องปัจจัยพื้นฐานให้เขา ซักผ้ารีดผ้าทำความสะอาดบ้านเหมือนตอนที่เรายังคบกันบางที่เขาก็เหมือนจะเป็นห่วงเราจะหวงเราแต่บางทีก็ทำเป็นเหมือนไม่สนใจเรา แต่ระว่างที่ง้อนี้เราก็เห็นเขาคุยกับคนใหม่ของเขาตลอด จนเราท้อ เราเห็นเขาเสียใจเราก็เป็นกำลังให้เขาแต่เขาไม่ได้ต้องการจากเรา เราง้อเขา1เดือน มันดูไม่มีความหวัง เราปรับความเข้าใจกันหลายครั้งแต่คำตอบของเขาก็ยังคงเป็นคำเดิมคือไม่รักแล้ว ไม่มีโอกาสแล้ว ทุกๆวันเราเอาแต่เก็ยเรื่องของเขากับคนคุยใหม่ของเขาคอยให้ของขวัญกันสนับสนุนกันคอบเป็นห่วงกัน มาคิดซ้ำๆอยู่ในหัว เรื่องที่เราทำให้เขาเรื่องที่เขาไม่สนใจเรา จนมันทำให้เราท้อ เศร้า เสียใจ แล้วเขาเริ่มให้เราออกจากบ้านเพื่อจะได้ใช้พื้นที่ของบ้าน เราจึงจำเป็นต้องออก เราเหมือนโดนมีดแทงลงกลางอก มันเจ็บมันจุกมันทรมานมากๆ เราพยายามถามเขาเดี่ยวกับคนใหม่เขาก็ไม่เคยให้คำตอบ จนในที่สุดวันที่เราเอาเรื่องของเขากับคนใหม่ของเขาออกจากหัวไม่ได้ มันดิ่งมากๆ เราเลยตัดสินใจยอมรับและออกมาอย่างโดยดี ตอนนี้เราก็ยังมูฟออนไม่ได้ มันยังคิดถึงลูกคิดถึงบ้าน คิดถึงเขา เราตัดสินใจถูกไหมหรือเราควรง้อต่อดีในเขามันจะคิดอยู่ตลอดว่าเราทำกับเขาตั้งมากมาย ทำไมเขาทำแค่นนี้ทำไมถึงทนไม่ไหว เราควรกลับไปง้อเขาดีไหม