ผมเป็นคนที่ชอบในสิ่งที่เป็นไปได้ยากทำในสิ่งที่คนอื่นๆเขาคิดว่าเเปลกพยามในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เเต่ผมเชื่อว่าทุกอย่างมันต้องมีเส้นชัยเเค่ว่าเราจะวิ่งทางสายไหนก็เเค่นั้นครับ ต้องเกริ่นก่อนว่าผมเป้นคนที่ขี้เกียจมากไม่ว่าจะทำอะไร ผมจะมีความมุ้งมั้นที่จะทำในสิ่งทีชอบเเละสิ่งที่ทำเเล้วคนอื่นสนใจเป็นอย่างมาก ผมไม่เคยคิดที่จะตั้งเป้าหมายกับอะไรไว้มากเนื่องจากผมคิดว่าตัวเองคงไม่มีความสามารถพอที่จะทำไห้เป้าหมายสำเร็จได้อย่างที่หวังไว้นั้นเเหละครับผมเป็นคนที่ไม่เคยคาดหวังกับอะไรเลย เเต่เมื่อถึงเวลาที่จะต้องตั้งเป้าหมายกับอะไรสักสิ่งเเละสิ่งนั้นจะต้องเป็นสิ่งที่สามารถทำไห้ผมไปถึงฝันได้อย่างเเน่นอน ในกรณีนี้ผมขอยกตัวอย่างเรื่องการเรื่องการสอบเข้าในมหาลัยที่ฝันนะครับ สำหรับผมนะครับการที่ตัวเองได้เข้าในมหาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝันมานานนั้นเป็นสิ่งที่ทำไห้รู้สึกดีจนพูดไม่ออกเลยครับ เเต่ก่อนที่จะมาถึงจุดนี้ดิครับในช่วงที่เตรียมสอบบ้างเรียนบ้างบ้างคนก็ต้องทำงานเสริมบ้างซึ่งรู้ๆกันอยู่เเล้วว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากสำหรับหลายๆคนเเต่มันก็จะมีสิ่งที่กวนใจอยู่มากมายไม่ว่าเรื่องอะไร ผมว่าในช่วงเวลานั้นเราควรโฟกัสกับสิ่งที่อยู่ในด้วยหน้าของเราอย่างใจจดใจจ่อเลยเเหละครับ เพราะเนื่องจากส่วนตัวผมเป็นคนที่สมาธิสั้นมากมันจะทำไห้ไขว้เขวง่ายมากเเต่ยิ่งกว่าสิ่งใดคือการตั้งสติของตัวเองนี้เเหละครับตัวดีเลย ในบางช่วงเวลาเราเเค่ต้องการเเสงเพื่อที่จะทำไห้เราสามารถทำสิ่งที่อยุ่ตรงหน้านั้นอน่างมีจุดมุ่งหมาย ผมเองก็มีคติตนเองมักที่จะพูดอยู่เสมอครับนั้นคือ“ถ้ามืดมากก็เเค่เปิดไฟ” มืดในที่นี้สำหรับผมนะครับมันคือช่วงที่ย้ำเเย่มากๆในชีวิตไม่มีทีพึ่งทั้งทางกายเเละทางใจมันเหลือเเค่ตัวเราเองนี่เเหละที่สามารถลุกขึ้นไปเปิดไฟเเละก็มีเเค่ตัวเราเองนี่เเหละที่สามารถทำสิ่งที่หวังไว้ไห้เป็นจริงได้ไม่ว่าช้าหรือเร็วขอเเค่อย่าสายเกินไปก็พอ.
ถ้าชีวิตมืดมาก ก็เเค่ลุกขึ้นไปเปิดไฟ