เปลี่ยนสังคมใหม่ดีจริงมากจากตัวฉันเอง

เเฮร่เราเอง ปกติมาในกระทุ้ที่มีเเต่คำถามเเต่วันนี้อยากมาเล่าเรื่อง คือกระทู้ก่อนหน้านี้มีเเต่ความเครียดเรื่องกลัวไม่มีที่เรียนต่อม.4 ตอนนี้มีละ คือนึกย้อนไปเเล้วไม่รู้เราจะพยายามเข้าโรงเรียนใหม่ทำไมขนาดนั่นการศึกษาดีจริง ชื่อเสียงดังในจังหวัด เเต่โรงเรียนเก่าเราก็ไม่ได้เเย่เลยสังคมค่อนข้างเเคบเพราะเด็กมีพันกว่าเองเเต่โรงเรียนใหญ่มากกกก เป็นโรงเรียนก่อตั้งได้30กว่าปีเอง เราเเค่เคยมีปัญหาความทรงจำทั้งดีเเละไม่ดีในโรงเรียนใช่ว่ามันจะไม่ดีสะทุกอย่างเเค่ตอนนั้นรู้สึกว่าอยากได้สังคมใหม่โรงเรียนใหม่คงสอนดีกว่านี้ไม่อยากอยู่นี่เเล้วมันต้องไม่มีอนาคตน่าเบื่อมากเเน่ๆเเต่พอย้ายมาเเล้วโครตคิดถึง คิดถึงถ้ารู้อนาคตได้เชื่อว่าหลายคนคงไม่พลาดเหมือนเรา เราในโรงเรียนใหม่ครูค่อนข้างดีมากๆ สอนดี เเต่เอาเข้าเเล้วโรงเรียนเก่าก็มีครูดีไม่เเพ้กัน เเต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกไม่อยากอยู่โรงเรียนใหม่ เพราะเพื่อนค่ะ เรามีเพื่อน8คน เเต่เรากลับรู้สึกโดดเดี่ยวเราโดนใช้บ่อยมากโดนลืมโดนปล่อนให้นั่งคนเดียวเหมือนตัวเศษในกลุ่มซึ่งเราไม่เคยโดนงี้มาก่อน ตั้งเเต่เด็กจนมาถึงตอนนี้พึ่งเคยเราเจ็บปวดมากสุดก็คือวันที่เขาถ่ายรูปกันเเต่กลับไม่ทีเราในเฟรมเพราะเราคือคนถ่ายให้ตอนเเรกเขาก็ถามกันว่าเอ้าละจะให้ใครถ่ายละ ก็มรคนพูดขึ้นมาว่าก็นับหนึ่งไง วินาทีนั้นเรากงั้นน่ำตาเเทบไม่อยู่พอถ่ายเสร็จเดินอแกมาคนเดียวสักพักก็นั่งเรียนไปน้ำตาไหลไป เขาอาจจะไม่คิดไรมากเเต่เราคิดค่ะอยากออกกลุ่มก็ออกไม่ได้เพราะไม่อยากมีปีญหาเลยจริงๆ เเต่เราก็ไม่ไคว่เควกับการเรียนถึงจะโดนทิ้งก็ตั้งใจเสมอ กลับกันคอนอยู่โรงเรียนเก่าถึงจะมีปัญหากับคนนู้นนี้เรากลับไม่เคยรู้สึกโดเดี่ยวไม่เคยรู้สึกไม่อยากไปโรงเรียนเพราะเรามีเพื่อนๆเคยปกป้องคอยทำให้สนุก ไม่รู้เพราะว่าเพื่อนสนิทไม่ได้เรียนด้สยกันรึป่าวเพราะเรามีเพื่อนสนิทเป็รมี่ยึดเหนี่ยวจิตใจเขาเป็นเพื่อนกะเราม่8ปีเเล้วค่ะรักมาก