เรื่องเขมรยื่นศาลโลกฝ่ายเดียว เขมรทำไม่ได้

ตัดเรื่องการเมืองทิ้ง จะได้ไม่ถูกปั่น กรณีเขมรยื่นศาลโลกให้สบายใจได้เพราะ

ปัจจุบันประเทศไทยได้ประกาศ ไม่ยอมรับอำนาจศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (International Court of Justice: ICJ) หรือศาลโลก ในการแก้ไขข้อพิพาทระหว่างรัฐ โดยเฉพาะในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเรื่องดินแดน

แม้จะไม่ยอมรับอำนาจศาลโลก แต่ไทยก็ยังคงยึดมั่นในหลักการแก้ปัญหาโดยสันติวิธีตามกฎบัตรสหประชาชาติ โดยเลือกใช้กลไกการเจรจาต่างๆ เช่น คณะกรรมาธิการเขตแดนร่วม (Joint Boundary Commission: JBC) หรือกลไกอื่นๆ ที่มีอยู่เพื่อพูดคุยกับประเทศคู่กรณีโดยตรง

ท่าทีนี้เป็นแนวทางที่หลายประเทศทั่วโลกเลือกใช้เช่นกัน ไม่ใช่เพียงแค่ประเทศไทยเท่านั้น เพราะการยอมรับหรือไม่ยอมรับอำนาจศาลโลกนั้นเป็นสิทธิของแต่ละประเทศ

"ความยินยอมของรัฐ" (State Consent) ตามกฎหมายระหว่างประเทศ หลักการนี้ระบุว่าศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ICJ) จะมีอำนาจพิจารณาคดีความขัดแย้งระหว่างประเทศได้ก็ต่อเมื่อ รัฐคู่กรณีทั้งสองฝ่ายได้ให้ความยินยอมที่จะอยู่ภายใต้อำนาจศาล เท่านั้น

หมายเหตุ สมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ไทยเราประกาศไม่ยอมรับศาลโลกหลังจากคำตัดสินในคดีปราสาทพระวิหารในปี พ.ศ. 2505

อนึ่งในปี พ.ศ. 2554 เป็นการยื่นให้ศาลตีความคำพิพากษาเดิม ซึ่งมีการตัดสินในปี พ.ศ. 2556