ช่วยถอดคำประพันธ์หน่อยค่ะ

ครั้นมาถึงท้ายค่ายมั่น ท้าวประหมันปาหยังเป็นใหญ่ จึงหยุดปรึกษากันทันใด อันเราจะหนีไปเห็นไม่พ้น ครั้นจะคืนเข้าค่ายรายรับ ไม่ทันทีกองทัพยังสับสน จะซ้ำเสียเสนีรี้พล จำจะผ่อนให้พ้นมรณา มาเราจะเข้าบังค

สององค์ลงจากอาชา เสนาแวดล้อมแน่นนันต์ ครั้นถึงจึงแจ้งกิจจา เราผู้น้องระตูผู้บรรลัย บัดนั้น พาระตูพีน้องทั้งสององค์ วันทาทูลแถลงแจ้งคดี น้องระตูผู้ม้วยชีวัน เมื่อนั้น จ้านอยทั้งสองเป็นไหลไป จงโปรดปรานป

เมื่อนั้น สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว ก้มกราบบาทมูลแล้วทูลไป ภูวไนยได้ทรงพระเมตตา ข้าน้อยทั้งสองเป็นไพรี โทษผิดครั้งนี้หนักหนา จงโปรดปรานประทานชีวา ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์ ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า ตราบเท้า

ครั้นมาถึงท้ายค่ายมั่น จึงหยุดปรึกษากันทันใด ท้าวประหมันปาหยังเป็นใหญ่ ครั้นจะคืนเข้าค่ายรายรับ อันเราจะหนีไปเห็นไม่พัน จะซ้ำเสียเสนีรี้พล ไม่ทันทีกองทัพยังสับตน จำจ

ถอดเองแล้วงงๆค่ะขอเป็นบทๆนะคะ•ครั้นถึงนิเวศน์วังใน ลงจากมโนมัยผายผันยุรยาตรนาดกรจรจรัล เข้าพระโรงสุวรรณทันใด •บัดนั้น ดะหมังกุเรปันกรุงใหญ่จึงรีบไปหาเสนาใน แถลงไขข้อความตามคดี •บัดนั้น

ลำดับนั้น ท่านพระมหาโมคคัลลานะชื่นชมยินดีภาษิตของท้าวติสสพรหม แล้ว หายจากพรหมโลกไปปรากฏที่เขาคิชฌกูฏ เหมือนบุรุษผู้มีกำลังเหยียดแขน ที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด ฉะนั้น แล้ว

ช่วยถอดคำประพันธ์ จากบทกลอนข้างต้นให้หน่อยยนะค่ะ ขอแบบสละสลวยค่ะ จะต้องมาพรีเซนวันพุธนี้แล้วค่ะ แม้นสิ้นสูญบุญนางในปางนี้ ไม่มีที่พึ่งพาจะอาศัย จะกอดศพซบหน้าโสกาลัย ระกำใจกว่าจะม้วยไปด้วยกัน นึกจะใคร

แปลที่ละบทครับ ช่วยที! เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวาอัชฌาสัย สุดที่จะบิดเบือนเลื่อนวันไป ด้วยเกรงในบิตุเรศตัดมา ความกลัวความรักสลักทรวง ให้เป็นห่วงหนหลังกังวลหน้า แต่เรรวนหวนนึกตรึกตรา พระราชาสะท้อนถอ

ถอดคำประพันธ์เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง วรรณคดีวิจักษ์ ม.4 หน้า 67 ต้องใช้ทำรายงานครับมีหลายบทมาากหาบทนี้ไม่เจอ ลบกวนด้วนครับผม ฯ๖คำฯกลอง เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีชาญสนาม พระกรกรายฉายกริชติดตาม

ครั้นถึงสิงหัดส่าหรี ก็ลงจากพาชีขมีขมัน ให้ยาสาพาไปเฝ้าพลัน บังคมคัลทูลแถลงแจ้งกิจจา เมื่อนั้น ท้าวสิงหัดส่าหรีนาถา ครั้นทราบดังนั้นจึงบัญชา เสนาเร่งกลับไปฉับไว ทูลพระเชษฐาสุริย์วงศ์ อย่าให้ทรงพระวิ