ช่วยถอดคำประพันธ์หน่อยค่ะ

สององค์ลงจากอาชา เสนาแวดล้อมแน่นนันต์ ครั้นถึงจึงแจ้งกิจจา เราผู้น้องระตูผู้บรรลัย บัดนั้น พาระตูพีน้องทั้งสององค์ วันทาทูลแถลงแจ้งคดี น้องระตูผู้ม้วยชีวัน เมื่อนั้น จ้านอยทั้งสองเป็นไหลไป จงโปรดปรานป

ครั้นมาถึงท้ายค่ายมั่น ท้าวประหมันปาหยังเป็นใหญ่ จึงหยุดปรึกษากันทันใด อันเราจะหนีไปเห็นไม่พ้น ครั้นจะคืนเข้าค่ายรายรับ ไม่ทันทีกองทัพยังสับสน จะซ้ำเสียเสนีรี้พล จำจะผ่อนให้พ้นมรณา มาเราจะเข้าบังค

ครั้นมาถึงท้ายค่ายมั่น จึงหยุดปรึกษากันทันใด ท้าวประหมันปาหยังเป็นใหญ่ ครั้นจะคืนเข้าค่ายรายรับ อันเราจะหนีไปเห็นไม่พัน จะซ้ำเสียเสนีรี้พล ไม่ทันทีกองทัพยังสับตน จำจ

ถอดเองแล้วงงๆค่ะขอเป็นบทๆนะคะ•ครั้นถึงนิเวศน์วังใน ลงจากมโนมัยผายผันยุรยาตรนาดกรจรจรัล เข้าพระโรงสุวรรณทันใด •บัดนั้น ดะหมังกุเรปันกรุงใหญ่จึงรีบไปหาเสนาใน แถลงไขข้อความตามคดี •บัดนั้น

ลำดับนั้น ท่านพระมหาโมคคัลลานะชื่นชมยินดีภาษิตของท้าวติสสพรหม แล้ว หายจากพรหมโลกไปปรากฏที่เขาคิชฌกูฏ เหมือนบุรุษผู้มีกำลังเหยียดแขน ที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด ฉะนั้น แล้ว

เมื่อนั้น สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว ก้มกราบบาทมูลแล้วทูลไป ภูวไนยได้ทรงพระเมตตา ข้าน้อยทั้งสองเป็นไพรี โทษผิดครั้งนี้หนักหนา จงโปรดปรานประทานชีวา ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์ ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า ตราบเท้า

แปลที่ละบทครับ ช่วยที! เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวาอัชฌาสัย สุดที่จะบิดเบือนเลื่อนวันไป ด้วยเกรงในบิตุเรศตัดมา ความกลัวความรักสลักทรวง ให้เป็นห่วงหนหลังกังวลหน้า แต่เรรวนหวนนึกตรึกตรา พระราชาสะท้อนถอ

ครั้นถึงนิเวศน์วังใน ลงจากมโนมัยผายผัน ยุรยาตรนาดกรจรจรัล เข้าพระโรงสุวรรณทันใด ฯ ๑๒ คำ ฯ เสมอ บัดนั้น ดะหมังกุเรปันกรุงใหญ่ จึงรีบไปหาเสนาใน แถลงไขข้อความตามคดี ฯ ๒ คำ ฯ บัดนั้น อำมาตย์หมันหยากรุศร