หนูควรจะทำยังไงต่อกับชีวิตดีคะ

มืดแปดด้านเลยค่ะ มืดที่แปลว่ามืดจริงๆ พ่อกับแม่หรือครอบครัวควรจะเป็นแสงสว่างให้หนูไม่ใช่หรอ ตอนนี้ชีวิตพังไปหมดเลย ตอนเด็กเคยคิดว่าพ่อกับแม่รักหนูมากๆแต่ตอนนี้ หนูอายุ19ปี หนูไม่มั่นใจในคำว่ารักของพ่อกับแม่เลย พ่อกับแม่เอาแต่ทะเลาะกันทุกวันมันเริ่มหนักขึ้นๆเลื่อยๆ จนถึงขั้นทำร้ายร่างกาย ตบตีกัน แม่ติดพนันติดขนาดที่เล่นได้ทั้งวันทั้งคืน ไม่เคยมีเงินในบัญชี ติดมานานมากๆจนตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว ที่ดิน รถ รวมถึงอนาคตหนู หนูมีความฝันอยากเป็นวิศกรที่เก่งๆ ได้เรียนม.ดีๆ ได้ใส่ช้อป ใส่เกียร์ แต่มันก็คงจะเป็นแค่ความฝันจริงๆ หนูไม่มีแม้กระทั่งเงินจะซื้อเสื้อผ้าหรือของดีๆใช้ ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ไม่มีแม้กระทั่งเงินจะยื่นพอร์ต ไม่มีแม้กระทั่งความหวัง555 ส่วนพ่อ พ่อเคยเป็นที่พึ่งของหนู หนูเคยคิดว่าหันไปกี่รอบก็ตะเจอพ่อนะ พ่อเป็นแสงสว่างนะแต่ตอนนี้ไม่ใช่เลย พ่อเอาแต่กินเหล้า ตบตี ทำร้ายแม่ ไม่เคยถามเลยว่าหนูอายรึป่าว รู้สึกยังไง ชีวิตอย่างกับพอร์ตนิยายเลยเนอะ ทำไมเป็นหนูล่ะที่ได้มาเจอเรื่องแบบนี้ คนรอบข้างเอาแต่บอกว่าหนูต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ต้องสู้ แต่ไม่เคยมีใครถามเลยว่าหนูเจออะไรมาบ้าง เหนื่อยรึป่าว หรือเป็นที่หนูเองที่ไม่เก่งพอ หนูไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิตห่วยๆนี้เลย ไม่รู้เลยจริงๆค่ะ ถ้าหนูจะไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไปแล้วจริงๆ สิ่งเดียวที่หนูต้องการเลนคือ พ่อกับแม่มีชีวิตที่ดี ไม่ต้องรักหนูก็ได้ แต่รักตัวเองให้มากๆ อย่าใช้ชีวิตแบบนี้อีกเลย