เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาสักพักแล้วเพิ่งมีเวลาเล่า เรื่องมีอยู่ว่าเราไปเที่ยวตจว. กับคนคุยคนนึงโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราไปที่ไหนไม่ได้บอกใครเลย
ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งรีสอท หรือจังหวัดที่ไป และไม่มีแพลนแบบ ไปเรื่อยเปื่อยมากและไม่มีกำหนดวันกลับแต่คิดไว้ในคือ2 วัน แต่คนพาไป
อยากอยู่แบบไม่มีกำหนดกลับ รีสอทที่กว้างขวาง รอบข้างเต็มไปด้วยป่าทึบ
ตกเย็นของวันแรกที่เราพักเวลาประมาณ 5-6โมงเย็น เขาพาเราเดินเล่น แล้วอยู่ดีๆ นึกอยากเข้าไปในป่า
เราลังเล และถามเค้าว่าจะดีหรอ ไม่มีใครรู้ว่าเราจะเข้าไปในป่านะ แต่เขาก็เข้าไปเราเลย
เดินตามไปทางไม่ได้เป็นทางจริงๆ เป็นพงหญ้าสูงๆ พอจะเอาขาเดินแหวกไปได้ รอบข้างมีแต่ป่า และต้นไผ่
ไปไปไกล ระยะนึง สายตา ไปสะดุดเราเจอผู้ชายคนนึง หน้าตาดีเลยทีเดียวและดูวัยอายุไม่เกิน40 ใจนึงแอบคิดเล่นๆ แวปในหัวว่า
คนหาหน่อไม้ที่เราเข้าใจ ว่าต้องเป็น คุณป้า คุณลงไม่ใช่เลย วัยนี้ก็หาทำอะไรแบบนี้ได้เหมือนกันแหะ
ลักษณะเขาใส่กางเกงขาสั้นสีออกครีมๆ ใส่เสื้อยืดสีขาวๆ กำลังใช้มีด อีโต้ ตัดหน่อไม้อยู่ แต่ไม่มีตะกร้าใส่หน่อไม้
เห็นไกล ๆ ข้างล่าง ที่ลึกลงไป
แล้วพอเราเดินไปเรื่อยๆ ข้ามลำธารเล็กๆไป เดินไปสักพัก เจอน้ำตก เราเลยเดินเลาะๆไป ข้างๆ แล้วเราเจอ
พี่ผช. คนหาหน่อไม้คนนั้นเดินสวนมาตรงหน้า เดินมาตัวเปล่าๆ เราเลยมองหน้าเขา และกำลังจะทักทาย ตามประสา คนเฟรนลี่ชอบทักทายชอบคุยกับคนแปลกหน้าโดยเฉพาะคนทำมาหากินอะไรแบบนี้ อยากคุยกับเค้าว่ามาหาหน่อไม้หรอ ได้เยอะมั้ยอะไรแบบนี้ แต่เค้าไม่มองหน้าเราเลย
แต่เขาเดินสูงไปอีกฝาก หายไปในดงต้นไม้เยอะๆ ไวมาก เราเลนไม่ได้สนใจ แต่ก็รู้สึกอุ่นใจ นิดๆ ที่อย่างน้อยมีชาวบ้านอยู่แถวนี้ สักคน
แล้วเราคิดว่าไหนๆ ก็มาถึงตรงนี้แล้ว เราเลยควัก ฟิกเกอร์ที่พกมาด้วย ถ่ายรูปเล่นไปสักพัก
พอถึงเวลาที่อยากกลับเราชวนเขากลับ เรารู้สึกจำทางกลับกันไม่ได้ แต่ทางก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น อาศัยเดินตาม ลำธารที่เดินมาในตอนแรก
และได้ยินเสียง มัดฟันหน่อไม้เลยเดินตามเสียงไปกะ ว่าจะไปถามเค้าสักหน่อย แต่พอเดินตามเสียงไป สรุป คับคล้ายคับคา ว่ามัน น่าจะคือทางออก
เราเลยเดินตรงไป เราก็เจอเหมือนเดิมเลย ภาพพี่ผช. หาหน่อไม้ ที่เดิมที่เราเจอในตอนแรกที่เข้ามา
ในใจก็คิดว่าเค้ามาอยู่ที่เดิม อีกแล้วไวมาก ตอนนั้นที่เราถ่ายรูปยังรู้สึกเหมือนแกเดิน ไปมาแถวๆ ที่เราอยู่ เห็นด้วยหางตา
ส่วนตัวเราความรู้สึกในตอนนั้นมันแปลกๆ ที่เจอ แต่ก็คิดในแง่ดีว่า คนหาหน่อไม้ชัวร์ๆ แต่จะอะไรก็ช่าง เราก็รู้สึกดี ที่มีเพื่อนในป่าด้วยวันนั้นค่ะ
มีใครเคยไปเที่ยวในป่าเราเจอคนหาหน่อไม้ลักษณะนี้บ้างคะ เรื่องที่เราเล่าอาจจะไม่ใช่เรื่องลี้ลับหรือเรื่องแปลกอะไร
แต่อยากมีแชร์ว่า เวลาไปเที่ยวหรือเข้าป่าในที่เราไม่คุ้นเคยอยากให้ระวังด้วย นะคะ
เจอคนหาหน่อไม้ในป่าตอนไปเที่ยว
ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งรีสอท หรือจังหวัดที่ไป และไม่มีแพลนแบบ ไปเรื่อยเปื่อยมากและไม่มีกำหนดวันกลับแต่คิดไว้ในคือ2 วัน แต่คนพาไป
อยากอยู่แบบไม่มีกำหนดกลับ รีสอทที่กว้างขวาง รอบข้างเต็มไปด้วยป่าทึบ
ตกเย็นของวันแรกที่เราพักเวลาประมาณ 5-6โมงเย็น เขาพาเราเดินเล่น แล้วอยู่ดีๆ นึกอยากเข้าไปในป่า
เราลังเล และถามเค้าว่าจะดีหรอ ไม่มีใครรู้ว่าเราจะเข้าไปในป่านะ แต่เขาก็เข้าไปเราเลย
เดินตามไปทางไม่ได้เป็นทางจริงๆ เป็นพงหญ้าสูงๆ พอจะเอาขาเดินแหวกไปได้ รอบข้างมีแต่ป่า และต้นไผ่
ไปไปไกล ระยะนึง สายตา ไปสะดุดเราเจอผู้ชายคนนึง หน้าตาดีเลยทีเดียวและดูวัยอายุไม่เกิน40 ใจนึงแอบคิดเล่นๆ แวปในหัวว่า
คนหาหน่อไม้ที่เราเข้าใจ ว่าต้องเป็น คุณป้า คุณลงไม่ใช่เลย วัยนี้ก็หาทำอะไรแบบนี้ได้เหมือนกันแหะ
ลักษณะเขาใส่กางเกงขาสั้นสีออกครีมๆ ใส่เสื้อยืดสีขาวๆ กำลังใช้มีด อีโต้ ตัดหน่อไม้อยู่ แต่ไม่มีตะกร้าใส่หน่อไม้
เห็นไกล ๆ ข้างล่าง ที่ลึกลงไป
แล้วพอเราเดินไปเรื่อยๆ ข้ามลำธารเล็กๆไป เดินไปสักพัก เจอน้ำตก เราเลยเดินเลาะๆไป ข้างๆ แล้วเราเจอ
พี่ผช. คนหาหน่อไม้คนนั้นเดินสวนมาตรงหน้า เดินมาตัวเปล่าๆ เราเลยมองหน้าเขา และกำลังจะทักทาย ตามประสา คนเฟรนลี่ชอบทักทายชอบคุยกับคนแปลกหน้าโดยเฉพาะคนทำมาหากินอะไรแบบนี้ อยากคุยกับเค้าว่ามาหาหน่อไม้หรอ ได้เยอะมั้ยอะไรแบบนี้ แต่เค้าไม่มองหน้าเราเลย
แต่เขาเดินสูงไปอีกฝาก หายไปในดงต้นไม้เยอะๆ ไวมาก เราเลนไม่ได้สนใจ แต่ก็รู้สึกอุ่นใจ นิดๆ ที่อย่างน้อยมีชาวบ้านอยู่แถวนี้ สักคน
แล้วเราคิดว่าไหนๆ ก็มาถึงตรงนี้แล้ว เราเลยควัก ฟิกเกอร์ที่พกมาด้วย ถ่ายรูปเล่นไปสักพัก
พอถึงเวลาที่อยากกลับเราชวนเขากลับ เรารู้สึกจำทางกลับกันไม่ได้ แต่ทางก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น อาศัยเดินตาม ลำธารที่เดินมาในตอนแรก
และได้ยินเสียง มัดฟันหน่อไม้เลยเดินตามเสียงไปกะ ว่าจะไปถามเค้าสักหน่อย แต่พอเดินตามเสียงไป สรุป คับคล้ายคับคา ว่ามัน น่าจะคือทางออก
เราเลยเดินตรงไป เราก็เจอเหมือนเดิมเลย ภาพพี่ผช. หาหน่อไม้ ที่เดิมที่เราเจอในตอนแรกที่เข้ามา
ในใจก็คิดว่าเค้ามาอยู่ที่เดิม อีกแล้วไวมาก ตอนนั้นที่เราถ่ายรูปยังรู้สึกเหมือนแกเดิน ไปมาแถวๆ ที่เราอยู่ เห็นด้วยหางตา
ส่วนตัวเราความรู้สึกในตอนนั้นมันแปลกๆ ที่เจอ แต่ก็คิดในแง่ดีว่า คนหาหน่อไม้ชัวร์ๆ แต่จะอะไรก็ช่าง เราก็รู้สึกดี ที่มีเพื่อนในป่าด้วยวันนั้นค่ะ
มีใครเคยไปเที่ยวในป่าเราเจอคนหาหน่อไม้ลักษณะนี้บ้างคะ เรื่องที่เราเล่าอาจจะไม่ใช่เรื่องลี้ลับหรือเรื่องแปลกอะไร
แต่อยากมีแชร์ว่า เวลาไปเที่ยวหรือเข้าป่าในที่เราไม่คุ้นเคยอยากให้ระวังด้วย นะคะ