คือเราก็หิวและก็เครียดมาก
กับเรื่องตัวเองเราก็ไปเฉยๆเวลาไปต่างจังหวัดที่ไรแม่ค้านิสัยทุกจังหวัดเลยกว่าจะได้กินข้าวก็คนสุดท้ายบ้าง และอาหารสั่งก็ตามป้ายรายการอาหารทั้งนั้นจะถามก่อนน่ะว่ามีไหม   ถ้าไม่ขายก็บอกก่อนฉันจะได้เอาตังไปทำบุญดีกว่าเสียตังแบะไม่ได้กินดีทุกจังหวัดเลยและไม่มีความอร่อยด้วยและจะบอกให้ในอนาคตเราอาจไม่มีพื้นที่นาไว้กินข้าวหรอกเมกาจะสั่งห้ามทำนา  ไปถึงที่ไม่เคยได้กินดี     ฝากถึงแม่ค้าพ่อค้า หากพวกเธอเจอฉันไม่ขายก็ไม่ต้องขายฉันจะได้มีตังๆอ่ะจำนวนนี้ที่ซื้ออาหารที่พวกเธอคิดราคาแพงอ่ะ มันจะได้มีบุญมากกว่า และในใจและไปไหนกูคนนึงเกลียดคนเยอะไม่ชอบอย่างมาก คนโดนตัวเพราะกูชอบไม่สบ่ายบ่อย
อยากจะแสดงความคิดเห็นอะไรก็ตามสบายเลย
นี่ความในใจล้วน
คงเป็นเวรกรรมของกูที่ต้องชดใช้ในชาตินี้พอน้ะ