ปัจจุบันอายุเลข2กลางๆทำงานสายอาหารอยู่ภัตตาคาร ตื่นตี5ไปทำงานส่งผักที่ตลาดถึง8โมงเช้าเสร็จขับรถต่อไปทำงานประจำ9โมงเช้าถึง4ทุ่มหลังเลิกงานวิ่งไลนืเเมนต่อยันเที่ยงคืนบางทีก็ตี1 กลับมาบ้านนอนตื่นมาทำงานต

ขอเกริ่นก่อนนะคะ เราโสด เข้าวัยกลางคนแล้ว  และคิดว่าคงไม่มีครอบครัว  เราคิดว่าเมื่อเราแก่ตัวลง เราจะดำเนินชีวิตเพื่อเป้าหมายอะไรดีคะ อยากหาไอเดีย เป้าหมายเราตอนนี้คือพ่อแม่สุขสบายเท่านั้นเอง

ไม่คิดว่าจะมาโสดตอนอายุป่านนี้  ที่ทำงานก็แทบไม่มีผู้หญิง เพื่อนก็มีครอบครัวมีลูกกันหมดแล้ว จะให้ไปจีบก็ไม่รุ้จะไปจีบใคร แอฟหาคู่เล่นแล้วผมก็งงๆนะ มีใครมีคำแนะนำไหมครับ?

คุณคิดว่าเราควรบริจาคร่างกายให้แก่โรงพยาบาล ดีไหมคะ เพราะถ้าเราแก่ตัวลง ถ้าเป็นคนไม่มีครอบครัว เป็นคนโสด จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน. และเรายังได้ทำบุญด้วย

มีคำถามที่สงสัย ภรรยาควรหารค่าคลอด ค่าฝากครรภ์ ค่าบำรุงครรภ์ กับสามีไหม คุณภรรยาและคุณสามีคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้ แต่ละบ้านมีการจัดการค่าใช้จ่ายส่วนนี้กันอย่างไรบ้างคะ ขอบคุณค่า

ไม่รู้ ทำไมสังคมไทยถึงเป็นอย่างนี้ ถึงผมเป็นรุ่นใหม่ก็จริง แต่ผมก็มีแนวทางและเป้าหมายชีวิตที่ต่างจากคนรุ่นใหม่ส่วนใหญ่ ผมเป็นคนที่รักตัวเองก็จริง แต่ผมไม่ชอบหาความสุขใส่ตัวเองจนเกินไป ผมต่อต้านวัตถุ

สังคมยุคใหม่...ให้คุณค่ากับ “ความรัก” เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ............ คำพูดที่ว่า “อยู่กันไปก็รักกันไปเองแหละ” อาจฟังดูย้อนแย้งและไร้ความโรแมนติกสำหรับหลายคน แต

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ