ผมกับแฟนเรียนมหาลัยไกลกัน ห่างกัน100โล ช่วแรกๆผสมมีกิจกรรมเยอะเลยไม่มีเวลาไปหาเขา1เดือมเต็มที่ไม่เจอหน้ากันจริง เขาคิดว่าผมไม่อยากไปหา คิดว่าผมมีคนอื่น แต่ผมแค่ยุ่งกับมหาลัยผมบอกเขาไปแล้ว เขาบอกโอเคร เขาจะไม่งี่เง่าไม่งอแง หลังจากนั้นเขาดูเปลี่ยนไป ตอบผมช้าเริ่มทะเลาะกันบ่อย
ผมกลับการเป็นแบบเขาตอนผมยุ่ม งี่เง่างอแง กลัวเขามีคนอื่น จนทะเลาะกันหนักได้นั่งคุยกัน เขาบอกว่าเขาไม่รู้สึกงี่เง่าแล้วไม่รู้สนี้ผมร้องง่วงนี้เขาชอบไปเที่ยวกับเพื่อน กลับดึก ตี1ถึงตี3บ้าง แล้วเริ่มบ่อย เวลาคุยกันก็น้อย พูดไรไปก็จะทะเลาะกันตลอด ผมก็น้อยใจเขา แต่ผมคุยกันว่ารักกันอยู่ยังอยากมีกันอยู่แต่ต้องใช้เวลา ผมต้องแก้ไงค้าบ แก้ที่ผมที่ผมน้อยใจเขาตลอด หรือยังไงค้าบ

มีอีกอย่างเวลาเขาไปเที่ยวกันเพื่อนเขาบอกไม่มีไร มันก็ไม่มีไรจริงแบบที่เขาพูดแต่พอเขาไปที่ไรผมจะรู้สึกห่วง บวก หวงตลอด
ช่วยคุยกันน้อยมาก
มันเหมือนช่วงแรงผมให้ความรักเขาไม่มากพอผมพึ่วงมาทำให้เขาตอนเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว

ช่วยผมที่ค้าบ เรายังรักกันแต่แค่ไม่เข้าใจไรกันค้าบ


ผมก็รู้สึกผิดที่ทำในั้นาเป็นแบบนั้น ผมเองเวลาทะเลาะชอบน้อยใจหนัก แต่คุยกันก็ดีขึ้นแปปเดียว

ความรู้ผมคืออยากให้เราไม่ทะเลาะกันอีกเขายังรักผมในแบบที่ผมไม่ชินกันเขาแบบนี้