คุณเคยไม่เหลือใครเลยในชีวิตกันไหม มีความรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง

เราอยากมาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรา ณ ตอนนี้ เรื่องมีอยู่ว่า เราเข้ามาทำงานกรุงเทพฯกระเป๋าใบเดียวมากับแฟนที่เขาอยู่กรุงเทพเขาชวนมาทำ เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนนี้ลูกอยู่กับพ่อแม่เรา ตอนนี้แม่เราป่วยพิการครึ่งซีก ส่วนพ่อเราเส้นเลือดหัวใจตีบ พักอยู่แคมป์ คนงานที่จังหวัดลพบุรี  เรามีความมุ่งมั่นอยากมีหน้าที่การงานมั่นคง เราจึงตัดสินใจเรียนป.ตรี ตอนนี้อยู่ปีที่3 เราชอบทำงานด้านธุรการมากจนกระทั่งฝึกฝนตัวเองมาทำงานในกรุงเทพในธนาคารไทยพาณิชย์สำนักงานใหญ่ แต่เรายังเป็นได้แค่สัญญาจ้างรายปี 1,2000/ด ไม่มีสวัสดิการอะไร เรามีความคิดว่าใครที่คิดเข้ามาในกรุงเทพต้องมีเงินทุนถึงจะอยู่รอด เราโคตรท้อเลย เราไม่ค่อยได้กินข้าวและใช้ชีวิตเหมือนคนอื่น บางวันยังต้องกินน้ำประทัง เพราะเราต้องส่งเงินไปที่บ้าน และเราไม่มีใครให้หยิบยืมเพราะเราตัวคนเดียว พ่อแม่เรามีลูก5คนไม่มีคนเหลียวแลเลยมีแต่เราที่แวะซื้อข้าวสารอาหารแห้งและนำเงินไปให้เราอดได้แต่ครอบครัวเราต้องรอดทุกครั้งที่เราไม่มีตังกินข้าว เราขายทุกอย่างในห้องแทบไม่มีเหลือ เราไม่สามารถนำมือถือไปจำหรือขายได้เพราะเราต้องใช้ติดต่อที่บ้าน และเราไม่ได้ใช้มือถือดีๆเหมือนคนอื่น เราใช้รุ่นทรูมูฟ  เพื่อนๆมีวิธีทำอย่างไรให้ชีวิตดีขึ้นบ้างเราท้อมากๆเลย หากเราเรียนจบคงได้นำวุฒิไปต่อยอดบ้าง ใครคิดว่าวุฒิไม่จำเป็นเราว่าไม่ถูกนะ มันจำเป็นในการได้รับฐานเงินเดือนและงานที่มั่นคงมาก