คนแรกที่ไว้ใจ
ผมเคยมีเพื่อนคนหนึ่งรู้จักกันตอนมัธยมต้นแล้วเราก็เริ่มสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกันอะไรที่ไม่เคยได้ทำก็ทำพร้อมกันผ่านเรื่องร้ายๆลำบากสุขด้วยกันมาตลอดคับแถมตอนนั้นเพื่อนเราเยอะมากคับเป็นกลุ่มไหญ่เลยอะคับตอนนั้นผมมีความสุขมากเหมือนไปไหนก็มีแต่เพื่อนอยากไปเที่ยวไกลแค่ไหนเพื่อนก็พาขับรถไปคือ ส่วนเพื่อนคนนี่ผมไว้ใจมากๆเลยคับเขาก็ไว้ใจผมเขาก็เล่าทุกอย่างให้ผมฟังแล้วก็เคยพูดว่าเขาไว้ใจคนยากแต่ผมคนแรกเลยที่เขาไว้ใจ ก็อยู่เป็นเพื่อนกันคับตอนนั้นเราสนิทกันถึงขั้นที่บ้านเราทั้ง2รู้จักกันคือถ้าผมหายเขาก็ถามแม่ฝั่งเพื่อนถ้าเพื่อนผมหายเขาก็จะถามแม่ฝั่งผมก็คือคอยดูแลช้วยกันคับแล้วเหมือนแม่ทั้ง2จะคุยถูกคอกันไปอีกคับตอนแรกผมก็คิดว่าคนนี่น่าจะเป็นเพื่อนที่พระเจ้าส่งมาให้เจอผมแต่สุดท้ายก็มาเสียคนตอนมันมีแฟนอะคับพอมีแฟนคือมัยเปรี่ยนหมดเลยตอนนั้นเหมือนมันหน้ามืดคงามรักมันบังตามันเอาเรื่องผมไปเล่าให้คนอื่นฟังหมดแถมยังดูไม่ได้เห็นหัวผมด้วยซ้ำตอนน้นผมก็ถอยออกมาคับตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย (หลังจากที่ผมออกมาจากเพื่อนกลุ่มไหญ่ๆก็เริ่มเหลือน้อยลงคับจากขับไปไหนมาไหนก็ขับมอไซ6-10 คันคับไปกันเยอะมากแต่หลังจากที่ออกเหลืออยู่จริงๆ 4-5คันเองคับตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรมากคับเหลือแค่นี่ก็อยู่ด้วยกันแค่นี่แหละ)
คนที่2
ต่อมาผมก็ได้มารู้จักกับเพื่อนคนนี่เป็นผู้หญิงที่จักกันผ่านเพื่อนของเพื่อนอีกคนนี่ผมขอเรียกว่าAนะคับคือA เนี่ยก็เคยอยู่ในกลุ่มของเพื่อนคนแรกอะคับแต่หลังจากมีปัญหากันก็เลยแยกมากับผมตอนั้นเราสนิทกันแบบไปไหนมาไหนด้วยกันจนหลายคนคิดว่าเป็นแฟนกันเลยอะคับเธอลำบากผมก็โอนเงินให้ไช้แบบไม่ได้คิดอะไรเพราะอยากช้วยผมไว้ใจเธอมากคับเล่าทุกอย่างให้เธอฟังแต่เธอก็ไม่เคยบ่นแล้วรับฟังทุกอย่างพร้อมให้คำปลึกษาเวลาเธอลำบากขอคำปลึกษาผมก็ช้วยก็คือช้วยประคับประคองกับอยู่แบบนี่อะคับจนช่วงหนึ่งที่เราเริ่มห่างกันก็สาเหตุเดิมคับเธอมีแฟนหลังจากมีแฟนช่วงแรกๆก็ดีนะแต่พอเลิกเธอก็มาให้ผมปลอบวนๆอยู่แบบนี่หลายคนจนผมเริ่มสังเกตุทุกครั้งที่เริ่มคุยกันเธอจะชอบเล่าว่าไม่มีตังซื้อนั้นซื้อนี่ผมก็โอนให้ตลอดแต่ตอนนั้นผมไม่เอาละผมไม่โอนเธอก็ไม่ได้ว่าไรแต่หลังจากนั้น2-3อาทิตอะคับไม่คุยกับผมเลยอะตอบก็ตอบเย็นชาๆตอบคำ2คำแบบ อ๋อ,เคเลย,เอ้า ตอบพอไม่ให้เราเสียใจอะคับจากที่เคยให้คำปลึกษาได้ก็ไม่ได้เลยตอนนั้นผมเหนื่อยมากละผมก็ออกมาจากเพื่อนคนนั้นแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก( หลังจากออกจากคนนี้จากที่กลุ่มเราไปไหนมาไหนจะมีรถขับกันไป 4-5 คันตอนนี้เหลือแค่3คันคือผมแล้วก็เพื่อนอีก3-4คนก็พอจะรู้ตักกันแต่ไม่ค่อยสนิท)
คนที่3
ก็มาจากกลุ่มที่เหลือ3-4คนอะคับช่วงแรกๆก็ไปไหนมาไหนด้วยกันคับเอาแค่ไช้ชีวิตให้สนุกก็คุยกันอยู่ด้วยกันแค่3-4คนอะคับตอนนั้นก็เล่นกันหนุกๆยังไม่ได้สนิทจนผ่านมาหลายเดือนก็เริ่มสนิทกับB(ขอเรียกว่าBละกันคับ)พอเริ่มสนิทผมก็พึ่งรู้ว่าเรามีหลายอย่างที่ชอบเหมือนกันทั้งเรื่องการลงทุนเรื่องการเทรดหุ่น ตอนนั้นก็คุยกันตลอดคับจากความลับที่ไม่กล้าบอกไครก็เล่าให้กันฟังคับผมทั้งเรื่องคนที่ชอบทั้งให้คำปลึกษาก็คิดว่าจะดีแต่สุดท้ายๆเหมือนๆเดิมคับจากที่ตอบแชทผมไวมากๆทุกวันนี้ส่งไป3วันยังไม่อ่านเลยคับ (มาตอนนี้ผมไม่เหลือสักคนคับ เหลือแค่ตัวผมคนเดียวพึ่งรู้ว่าตัวเองโดดเดี่ยวก็ตอนที่ไม่รู้จะกดส่งข้อความหาไครหรือกดโทรหาไครในวันที่ต้องการไครสักคนอยู่ข้างๆแต่ทำให้รู้ว่าไม่มีไครเลย)
ทุกวันที่ผมตื่นนอนมาผมเอาแต่รีบเปิดโทรศัพเพราะคิดว่าจะมีคนทักมามันอาจจะเป็นความเคยชินของผมแต่เงียบคับไม่มีสักคนไม่มีไครเลยผมเอาแต่รอแชทว่ามีจะคนทักมาทุกวันก็ไม่มีคับ ทุกวันนี้ผมโครตเหนื่อยแต่ระบายให้ไครฟังไม่ได้เลยแอบร้องให้คนเดียวทุกคืน มองไปรอบๆกายก็ไม่มีไครเลยจากเพื่อนนับ10-20คนไม่เหลือสักคนส่วนไหญ่ที่ทักมาก็มีแต่ทักมายืมเงินแล้วก็ชวนผมคุยพอเป็นพิธีแล้วก็หายไปมองดูคริปที่หลายคนอยู่กับเพื่อนโตไปพร้อมๆกันแค่มองดูตัวเองแล้วมันโครตจะว่างเปล่าเลยคับทุกวันนี่ผมยังสงสัยอยู่ว่าผมอยู่ไปทำไมที่พิมกระทู้นี่ขึ้นมาก็แค่อยากระบายเฉยๆแหละคับเผื่อจะดีขึ้น ;/
รู้ตัวอีกทีก็ไม่เหลือไครสักคนที่ไว้ใจได้
ผมเคยมีเพื่อนคนหนึ่งรู้จักกันตอนมัธยมต้นแล้วเราก็เริ่มสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกันอะไรที่ไม่เคยได้ทำก็ทำพร้อมกันผ่านเรื่องร้ายๆลำบากสุขด้วยกันมาตลอดคับแถมตอนนั้นเพื่อนเราเยอะมากคับเป็นกลุ่มไหญ่เลยอะคับตอนนั้นผมมีความสุขมากเหมือนไปไหนก็มีแต่เพื่อนอยากไปเที่ยวไกลแค่ไหนเพื่อนก็พาขับรถไปคือ ส่วนเพื่อนคนนี่ผมไว้ใจมากๆเลยคับเขาก็ไว้ใจผมเขาก็เล่าทุกอย่างให้ผมฟังแล้วก็เคยพูดว่าเขาไว้ใจคนยากแต่ผมคนแรกเลยที่เขาไว้ใจ ก็อยู่เป็นเพื่อนกันคับตอนนั้นเราสนิทกันถึงขั้นที่บ้านเราทั้ง2รู้จักกันคือถ้าผมหายเขาก็ถามแม่ฝั่งเพื่อนถ้าเพื่อนผมหายเขาก็จะถามแม่ฝั่งผมก็คือคอยดูแลช้วยกันคับแล้วเหมือนแม่ทั้ง2จะคุยถูกคอกันไปอีกคับตอนแรกผมก็คิดว่าคนนี่น่าจะเป็นเพื่อนที่พระเจ้าส่งมาให้เจอผมแต่สุดท้ายก็มาเสียคนตอนมันมีแฟนอะคับพอมีแฟนคือมัยเปรี่ยนหมดเลยตอนนั้นเหมือนมันหน้ามืดคงามรักมันบังตามันเอาเรื่องผมไปเล่าให้คนอื่นฟังหมดแถมยังดูไม่ได้เห็นหัวผมด้วยซ้ำตอนน้นผมก็ถอยออกมาคับตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย (หลังจากที่ผมออกมาจากเพื่อนกลุ่มไหญ่ๆก็เริ่มเหลือน้อยลงคับจากขับไปไหนมาไหนก็ขับมอไซ6-10 คันคับไปกันเยอะมากแต่หลังจากที่ออกเหลืออยู่จริงๆ 4-5คันเองคับตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรมากคับเหลือแค่นี่ก็อยู่ด้วยกันแค่นี่แหละ)
คนที่2
ต่อมาผมก็ได้มารู้จักกับเพื่อนคนนี่เป็นผู้หญิงที่จักกันผ่านเพื่อนของเพื่อนอีกคนนี่ผมขอเรียกว่าAนะคับคือA เนี่ยก็เคยอยู่ในกลุ่มของเพื่อนคนแรกอะคับแต่หลังจากมีปัญหากันก็เลยแยกมากับผมตอนั้นเราสนิทกันแบบไปไหนมาไหนด้วยกันจนหลายคนคิดว่าเป็นแฟนกันเลยอะคับเธอลำบากผมก็โอนเงินให้ไช้แบบไม่ได้คิดอะไรเพราะอยากช้วยผมไว้ใจเธอมากคับเล่าทุกอย่างให้เธอฟังแต่เธอก็ไม่เคยบ่นแล้วรับฟังทุกอย่างพร้อมให้คำปลึกษาเวลาเธอลำบากขอคำปลึกษาผมก็ช้วยก็คือช้วยประคับประคองกับอยู่แบบนี่อะคับจนช่วงหนึ่งที่เราเริ่มห่างกันก็สาเหตุเดิมคับเธอมีแฟนหลังจากมีแฟนช่วงแรกๆก็ดีนะแต่พอเลิกเธอก็มาให้ผมปลอบวนๆอยู่แบบนี่หลายคนจนผมเริ่มสังเกตุทุกครั้งที่เริ่มคุยกันเธอจะชอบเล่าว่าไม่มีตังซื้อนั้นซื้อนี่ผมก็โอนให้ตลอดแต่ตอนนั้นผมไม่เอาละผมไม่โอนเธอก็ไม่ได้ว่าไรแต่หลังจากนั้น2-3อาทิตอะคับไม่คุยกับผมเลยอะตอบก็ตอบเย็นชาๆตอบคำ2คำแบบ อ๋อ,เคเลย,เอ้า ตอบพอไม่ให้เราเสียใจอะคับจากที่เคยให้คำปลึกษาได้ก็ไม่ได้เลยตอนนั้นผมเหนื่อยมากละผมก็ออกมาจากเพื่อนคนนั้นแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก( หลังจากออกจากคนนี้จากที่กลุ่มเราไปไหนมาไหนจะมีรถขับกันไป 4-5 คันตอนนี้เหลือแค่3คันคือผมแล้วก็เพื่อนอีก3-4คนก็พอจะรู้ตักกันแต่ไม่ค่อยสนิท)
คนที่3
ก็มาจากกลุ่มที่เหลือ3-4คนอะคับช่วงแรกๆก็ไปไหนมาไหนด้วยกันคับเอาแค่ไช้ชีวิตให้สนุกก็คุยกันอยู่ด้วยกันแค่3-4คนอะคับตอนนั้นก็เล่นกันหนุกๆยังไม่ได้สนิทจนผ่านมาหลายเดือนก็เริ่มสนิทกับB(ขอเรียกว่าBละกันคับ)พอเริ่มสนิทผมก็พึ่งรู้ว่าเรามีหลายอย่างที่ชอบเหมือนกันทั้งเรื่องการลงทุนเรื่องการเทรดหุ่น ตอนนั้นก็คุยกันตลอดคับจากความลับที่ไม่กล้าบอกไครก็เล่าให้กันฟังคับผมทั้งเรื่องคนที่ชอบทั้งให้คำปลึกษาก็คิดว่าจะดีแต่สุดท้ายๆเหมือนๆเดิมคับจากที่ตอบแชทผมไวมากๆทุกวันนี้ส่งไป3วันยังไม่อ่านเลยคับ (มาตอนนี้ผมไม่เหลือสักคนคับ เหลือแค่ตัวผมคนเดียวพึ่งรู้ว่าตัวเองโดดเดี่ยวก็ตอนที่ไม่รู้จะกดส่งข้อความหาไครหรือกดโทรหาไครในวันที่ต้องการไครสักคนอยู่ข้างๆแต่ทำให้รู้ว่าไม่มีไครเลย)
ทุกวันที่ผมตื่นนอนมาผมเอาแต่รีบเปิดโทรศัพเพราะคิดว่าจะมีคนทักมามันอาจจะเป็นความเคยชินของผมแต่เงียบคับไม่มีสักคนไม่มีไครเลยผมเอาแต่รอแชทว่ามีจะคนทักมาทุกวันก็ไม่มีคับ ทุกวันนี้ผมโครตเหนื่อยแต่ระบายให้ไครฟังไม่ได้เลยแอบร้องให้คนเดียวทุกคืน มองไปรอบๆกายก็ไม่มีไครเลยจากเพื่อนนับ10-20คนไม่เหลือสักคนส่วนไหญ่ที่ทักมาก็มีแต่ทักมายืมเงินแล้วก็ชวนผมคุยพอเป็นพิธีแล้วก็หายไปมองดูคริปที่หลายคนอยู่กับเพื่อนโตไปพร้อมๆกันแค่มองดูตัวเองแล้วมันโครตจะว่างเปล่าเลยคับทุกวันนี่ผมยังสงสัยอยู่ว่าผมอยู่ไปทำไมที่พิมกระทู้นี่ขึ้นมาก็แค่อยากระบายเฉยๆแหละคับเผื่อจะดีขึ้น ;/