O ดวงตาคู่นั้น .. O

.
.
0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง
ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา
แล้วร่องรอยรูปสอางค์ก็ค้างคา
เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน
0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ
แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน
มือที่มองไม่เห็นบีบเค้น-เตือน
อย่าแชเชือนเก็บงำหรืออำพราง
0 เมื่อจักขุวิญญาณไม่ลาญสิทธิ์
ย่อม-จริตรูปน้อย, รูปรอยขนาง
แวดล้อมติดตรึงอยู่เกินรู้วาง
อุปาทานที่คาค้าง-ฤาล้างลง?
0 ในความคิดคำนึง, ที่ตรึงอยู่
ย่อมเพียงผู้พ้องผ่านประสานประสงค์
มรคาจำหลักประจักษ์ประจง
ด้วยรูปองค์ผจัญรูปทุกวูบคะนึง
0 ทุกท่าทีกอปรจริตยามพิศเพ่ง
แววตาเปล่งปลั่งประภาพก็วาบถึง
แวดล้อมพะเน้าพะนอเหมือนรอตรึง
ด้วยงามซึ้งสอดแทรกจนเต็มทรวง
0 กลางอ้อมกอดอวลอณูแรงชู้ผชัญ
ความไหวสั่นก็เร้ารุกไปทุกช่วง
อ่อนหวานที่กระหนาบลงทาบทวง
คล้ายเคลิ้มคลอคีตะสรวงบำบวงพร
0 ประกายวับวามสื่อราวยื้อยุด
และมุ่งมาดก็ประดุจจะสุดถอน
ทั้งรอคอย-รูปเยาว์ส่งเง้างอน
แนบออดอ้อนพริ้มพรับทุกวับแวว
0 แสนยากเย็นห่วงละห้อยจักคล้อยผ่าน
ด้วยสังสารรติคีตเริ่มหวีดแว่ว
อุ่นในอกเมื่อยกตัวอยู่ทั่วแนว
ความผ่องแผ้วก็เผยตัวอยู่ทั่วตา
0 แววตาจึงต้องกวาดอย่างวาดหวัง
เทียมสุมสั่งอย่าล่วงความห่วงหา
เร่งละห้อยคอยเห็นที่เป็นมา
ต้องลึกซึ้งตรีงตราห้ามล้าเลือน
0 อักษรร่ายรำเสริมเพื่อเติมแต่ง
อาลัยแฝงเร้นกระชับเข้าขับเคลื่อน
อ่อนไหวแสนอ่อนหวานให้ผ่านเยือน
จนสุดเกลื่อนสุดกลบให้กลับกลาย
0 หวัง-แวววาบ-วนวิ่งงามยิ่งนั้น
จัก-ไหวสั่นระยับช่วงสองดวงฉาย
อารมณ์ผูกผ่านคำล้อมรำบาย
หวังคลี่คลายตอบกลับ .. เข้ารับรอง !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=07-2025&date=25&group=11&gblog=701