ลาออกจากงานมา ไม่อยากไปทำงานอีกเลย แต่บางวันก็อยากไป แต่ลึกๆแล้วสับสนไปหมดเลยค่ะ

เรียนจบ เราได้งานบริษัทหนึ่ง เราเป็นเด็กที่เริ่มเรียนรู้ใหม่ในการเข้าสังคม รวมถึงการทำงาน เราได้ทำงานร่วมกับพี่อีกคนที่ประจำจุดนั้น จุดนั้นประจำอยู่ได้ไม่เกิน2คน ช่วงแรกเข้างานใหม่เราได้ไปเทรดเบื้องต้นมาแล้ว ละก็มาทำจริงๆ กับพี่คนนี้ ช่วง1-2เดือนแรก เงียบๆ ไม่ค่อยพูดไร พอมาเดือนที่3สนิทกัน เริ่มมีการพูด เวลาพี่เขาสีหน้าเศร้า เราก็จะถามว่าพี่ทำไมวันนี้หน้าดูเศร้า พี่มีปัญหาหรอ พี่เขาก็เล่าปัญหาเพื่อนในบริษัทนี้ให้ฟังเราก็ฟัง บ่อยๆ เราก็อือๆออๆไป เพราะไม่ได้สนิทกับเพื่อนเขาเราไม่รู้นิสัยใจคอ แต่มาช่วงหลังๆทำงานได้6-7เดือนสนิทไปสนิทมา เริ่มมีน้ำเสียงที่รุนแรง ด่าเสียงดัง เราทำพลาด พี่แกขึ้นเสียงใส่ทุกครั้ง แล้วก็ทำให้ดูแบบไม่พอใจ  มีบางครั้งที่เราไม่มั่นใจในการตัดสินใจ แต่พี่เขาให้เราลองตัดสินใจเอง พอเราตัดสินใจเอง เบิกของมา แต่ของบางตัว ยังไม่ต้องใช้ของวันนั้นๆ แต่ในเครื่องมันจะหมด ขึ้นจำนวนจะหมด เราเลยตัดสินใจเบิกมาเพราะถ้ามันหมดจริงๆ เครื่องมันก็จะชะงักหมด เพราะเคยเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น ทำให้เรากับพี่คนนี้โดนด่าพร้อมกันว่า ไม่ดูเครื่องหรอมันหมดไม่เบิก เราเลยเลือกที่จะเบิกมาสำรองไว้ แต่บางตัวที่เบิกมาก็ต้องใช้เยอะจริงๆ แต่พอเเค่ เราเบิกมาไว้ มันผิดขนาดนั้นเลยหรอ โดนด่าจนคนรอบข้างมอง ผ่านไปสักระยะ เริ่ม ไม่ค่อยมาช่วยเรา เหมือนแต่ก่อน แวปมาละก็ฝากดูเครื่อง แล้วก็ไปหาเพื่อน กลับมาไปเข้าห้องน้ำบ้าง นานสองนาน แวปมาทีละก็ไป อยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ยังมีคำพูดที่รุนแรง+กับกู แล้วตะคอก บางวันก็อายคนรอบข้างที่เขาได้ยินบ่อยๆบางทีเราทำไม่ทัน เพราะมันต้องช่วยกัน พี่คนอื่นๆตรงข้ามก็มาช่วย เวลาพี่เขาไปเข้าห้องน้ำนาน เราโดนตะคอกอยู่บ่อยๆ

ก่อนลาออก เราชวนพี่อีกเครื่องไปเบรค ซึ่งมันจะเที่ยงแล้วอีกแค่5นาที ต้องไปล้างมือ เดินออกไปสแกนนิ้วออก  พอพักเสร็จกลับเข้ามาอยู่ห้องน้ำ พี่ที่ทำงานประจำจุดเรา เดินเข้ามาเรียกอี.. เสียงดัง แล้วเราก็ตกใจ พูดแบบไปทำไรไว้ เนี่ยไปชวนเขาเบรคเที่ยง ทำไมต้องให้เขารีบไป ไปเบรคได้เลย แต่เขายัง เพราะพี่คนที่เขามาสลับยังไม่เข้ามาเลย เราเลยบอกว่า หนูไม่รู้ว่าพี่ที่อยู่กับเขายังไม่มาพี่เขาก็ไม่เห็นบอกอะไรหนู ปกติหนูก็เบรคเที่ยงพร้อมพี่เขาไปเวลานี้
นะ พี่แกก็บอกว่า เขามาว่าให้กูว่าไม่บอกหรอ คิดว่าไง ก็คุยกันนาน2นานวันนั้นเป็นวันสุดท้ายก่อนหยุดยาว หยุดยาวนานเป็นอาทิตย์ ไปทำงานวันแรก พร้อมความรู้สึกเดิมๆ โดนทิ้งคนเดียวอีกแล้ว ไปเข้าห้องน้ำหาเพื่อนอีกแล้ว…จบวันนั้นไป เราเริ่มรู้สึกเบื่อ ไม่สดใสไม่ค่อยอยากจะไปทำงาน บางวันแต่งตัวขับรถมาจะถึงบริษัทก็วนรถกลับ เราก็ไม่ชัวร์กับความรู้สึกตัวเอง เราไม่ไปทำงาน2-3วัน ทบทวนตัวเอง ตัดสินใจลาออก

ก่อนจะลาออก เราคิดเสมอนะว่าพ่อแม่เราต้องด่าเราแน่ๆที่อ่อนแอแบบนี้ ทุกครั้งที่เราไม่อยากไปแล้วก็มีพ่อแม่ที่อยากให้ไป แต่พอมาวันนี้เราเริ่มไม่ไหว มันอึดอัดกับความรู้สึกเหล่านี้ ตอนนี้เราไม่เชิงว่ามีความสุขแต่ก็ไม่ทุกข์ อยากไปทำงาน พอผ่านมาอีกวันใจก็แน่วแน่ว่ายังไม่อยากไป ต้องอยู่กับความรู้สึกนี้อีกนานไหม😢 คนรอบข้างบอกตลอดเลยนะคะว่าหนักกว่านี้เขาก็เจอมาแล้วยังอยู่ได้เลย ทำไมเราถึงอ่อนแอต่อโลกขนาดนี้ เราเป็นคนพูดมากกับคนที่สนิท เวลาโดนด่าโดนดุเราไม่โต้ตอบเป็นคนเงียบๆ เก็บมาคิดมากตลอดเลยค่ะ