พระอริยบุคคลตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป ยังมีความรู้สึกว่า นี่คือชาติของเรา นี่คือดินแดนของเรา นี่คือสมบัติชาติของเรา หรือไม่

หรือว่ามีเมตตาไม่มีประมาณ แผ่ไปได้ทั่วทุกทิศ ไม่ว่าจะเชื้อชาติใด ประเทศใด ศาสนาใด  ถ้าสามารถช่วยเหลือได้ ก็ช่วย โดยไม่เลือกว่า จะต้องช่วยสายเลือดของเราก่อน ช่วยญาติพี่น้องของเราก่อน  ช่วยเพื่อนของเราก่อน ช่วยคนในหมู่บ้านของเราก่อน ช่วยคนในจังวัดของเราก่อน ช่วยพรรคพวกของเราก่อน คนของเราก่อน  ช่วยภายในประเทศของเราก่อน เพราะใกล้ชิดกับเรามากกว่า ผูกพันกับเรามากกว่า

พระโสดาบันขึ้นไป จะยังมีความเป็นตัวเราของเรา พี่น้องเรา เพื่อนฝูงเรา พรรคพวกเรา หรือไม่  หรือหมดความเป็นตัวเราของเรา จึงสามารถช่วยเหลือคนได้ไม่เลือกเพศ เชื้อชาติ ศาสนา ว่าจะต้องช่วยเหลือใครก่อน มีโอกาสช่วยใครได้ และสามารถช่วยได้ ก็ช่วยเหลือทันที

ขอเชิญร่วมแสดงความเห็นตามคำถามกันได้เลยครับ