อึดอัดบอกแฟนและคนรอบตัว เพื่อน ครอบครัว ไม่ได้ว่าทำเชียร์เบียร์

ขอแนะนำและเล่าจากประสบการณ์ตัวเอง ลองพิจรณาดูนะคะว่าควรคิดและตัดสินใจอย่างไร

เราเป็นคนนึงที่เชียร์เบียร์มาหลายปีตั้งแต่อายุ18ทำก่อนเข้ามหาลัย(ดรอปไว้1ปีเพื่อหาเงินเรียนเอง) ไม่เคยมุ่งเรื่องผู้ชาย ลูกค้า เสี่ยเลี้ยงไร และไม่ชอบที่ลูกค้ามีแตะตัวถึงขั้นมีเรื่องได้บ่อยๆ เพราะเราทำงานไม่หวังทางลัด แต่หวังทิปจากการบริการที่ดี

เรามองว่ามันหาเงินง่าย ข้าวก็ฟรี เราทำไปด้วยเรียนคณะสถาปัตยกรรม เรียน5ปี  เราทำแค่อาทิตย์ละ3วัน ได้เงินต่อเดือนมากกว่า12kขึ้นไป ไม่รวมรายได้พิเศษ ทิป รางวัลขยันจากเจ้าจองร้าน เรียกได้ว่ามีเงินเรียนสบายๆไม่ต้องทำงานทุกวัน เพื่อนรู้ดีเรากล้าบอก  แต่พ่อแม่ครอบครัวไม่เคยให้รู้ มีปัญหาแน่ซึ่งแน่นอนว่าเราติดกับความคิดแบบนี้

หลังเรียนจบแทนที่เราจะไปทำงานตรงสาย แต่เราเลือกทำร้านอาหาร บาร์กลางคืนเพราะเงินมันง่าย มันสนุก เราทำต่อหลังเรียนจบอีก2ปี ทั้งที่ความคิดคือต้องเป็นสถาปนิกให้ได้ แต่แพ้ความชอบทำงานกลางคืน พอมาถึงจุดนึงที่เราโตขึ้นเราอยากหาความมั่นคงในอนาคต เลยหางานตรงสายมันยากมากเพราะเราไม่เคยมีประสบการณ์เลยหลังเรียน เด็กจบใหม่ก็เก่งขึ้นๆตลอดทุกปี จนถึงตอนนี้เราทำงานด้านออกแบบแต่ไม่ก็ตรงสาย100% มันทำให้เรานึกเสียดายเวลาที่ผ่านมามาก เรามองหาความสบายก่อนความมั่นคง  มันเบยทำให้เราลำบากตอนนี้เพราะประสบการณ์ทำงานจริงแทบไม่ได้เลย ทำงานก็แบบไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะเรียนกับทำงานจริงมันก็ต่างกันอยู่  สิ่งที่เรานึกเสียใจทุกวันเลยคือเราทำตามใจแล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่อัพสกิลตัวเองเลย เราเสียใจมากจริงๆเชียร์เบียร์แค่ถึงเรียนจบเราว่ามันควรพอแล้ว ไปหาโอกาสหาประสบการณ์ดีกว่า ไม่เกิน30ก็โดนปลดแล้วเพราะงานใช้หน้าตาบุคคลิกขายของด้วย  สบายวันนี้ลำบากวันหน้าจริงๆนะคะ แต่เราก็ยังขอบคุณงานเบียร์ที่มีส่วนให้เราได้เรียนได้กินเหมือนเพื่อนๆอยู่เสมอ  อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปวันๆแบบไม่ได้เรียนรู้เลยค่ะ เสียดายความสามารถของคุณ