ขอปรึกษาหน่อยสำหรับท่านที่ผ่านมาเจอ
ขอเล่าเรื่องส่วนตัวก่อนนะคะ ตั้งแต่เรียนจบ ป.ตรี มาเราไม่สามารถไปทำงานประจำที่ไหนได้เลย เนื่องจากปู่ป่วยติดเตียงและมีย่าค่อยดูแลบวกพ่อไม่อยากให้ไปทำงานไกลบ้านด้วย พวกท่านเลี้ยงเรามาและส่งเสียค่าเล่าเรียนจนเพิ่งมาทราบว่าเป็นหนี้เพราะส่งเราเรียนด้วย เราไม่เคยรู้เลยคิดว่าพวกท่านหาเงินทัน จนกระทั่งปู่ล้มป่วย เราไม่สามารถปล่อยให้พวกท่านอยู่ดูแลกันตามลำพังได้ เพราะไม่แข็งแรงทั้งคู่ เราจึงพยายามหาสมัครงานประจำใกล้ๆแต่ก็ไม่มีที่ไหนรับเลยช่วงนั้น เราจึงตัดสินใจทำธุรกิจออนไลน์เล็กๆขึ้นมาคือ "วาดภาพเหมือน" รายได้ช่วงนั้นพอประทังชีวิตแค่เดือนชนเดือน พอได้ช่วยย่าจ่ายค่าไฟในบ้านได้บ้าง และเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆในหมู่บ้านให้ย่าด้วย นานวันเข้าอาการปู่เริ่มทรุดลงจนย่าไม่สามารถขายก๋วยเตี๋ยวได้อีกต่อไป เนื่องจากเรื่องความสะอาด ดูแลผู้ป่วยแล้วมาขายของกินเกรงว่าลูกค้าจะรังเกียจและย่าก็อายุมากแล้วด้วย
เราเลยกลับมาคิดใหม่ว่าควรทำอะไรต่อเพื่อหารายได้มาเลี้ยงครอบครัว รายจ่ายเยอะและอยากใช้หนี้ด้วย เรากับย่าเลยหันมาเปิดร้านค้าออนไลน์บนแพลตฟอร์มดังอันหนึ่ง เราขาย "ต้นไม้" ช่วงนั้นรายได้ดีอยู่ค่ะอาจจะไม่ได้อย่างเงินเดือนแต่เหลือใช้และซื้อของเข้าบ้านได้ แถมยังซื้อแพมเพิสให้ปู่ได้ แต่แล้วปู่ก็มาด่วนจากไปค่ะ เราแย่มากเลยช่วงนั้น อาการเหมือนคนเป็นซึมเศร้าและวิตกกังวลไปเลย
ตตอนนั้นไม่อยากได้อะไรเลย ไม่อยากสู้ท้อแท้ ไม่รู้จะทำไปทำไม ทำไปปู่ก็ไม่เห็นความสำเร็จของเรา พอมาคิดใหม่คือ เราจะมาท้อไม่ได้ เราต้องสู้เพื่อดูแลสิ่งปู่สร้างมา ต้องสู้เพื่อดูแลย่าด้วย เราเลยปาดน้ำตาแล้วเข้มแข็งต่อ
ตอนเราทำธุรกิจนั้นมาเรื่อยมาประมาณ 6 ปีได้ค่ะอายุ 29 แต่เราอยากทำงานดูบ้างแต่จะสมัครงานใจมันมีความกังวลว่ากลัวจะโดนปฏิเสธแบบที่ผ่านมา อายุเรามากเกินไปไหม เราไม่มีประสบการณ์ด้านการทำงานที่ไหนเลยตั้งแต่เรียนจบ แล้วเราจะใส่ในเรซูเม่ยังไง เล่าซะยืดยาวเลย ถ้าท่านใดอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากค่ะ
อายุ 29 เพิ่งเริ่มหางานประจำทำช้าไปไหมคะ
ขอเล่าเรื่องส่วนตัวก่อนนะคะ ตั้งแต่เรียนจบ ป.ตรี มาเราไม่สามารถไปทำงานประจำที่ไหนได้เลย เนื่องจากปู่ป่วยติดเตียงและมีย่าค่อยดูแลบวกพ่อไม่อยากให้ไปทำงานไกลบ้านด้วย พวกท่านเลี้ยงเรามาและส่งเสียค่าเล่าเรียนจนเพิ่งมาทราบว่าเป็นหนี้เพราะส่งเราเรียนด้วย เราไม่เคยรู้เลยคิดว่าพวกท่านหาเงินทัน จนกระทั่งปู่ล้มป่วย เราไม่สามารถปล่อยให้พวกท่านอยู่ดูแลกันตามลำพังได้ เพราะไม่แข็งแรงทั้งคู่ เราจึงพยายามหาสมัครงานประจำใกล้ๆแต่ก็ไม่มีที่ไหนรับเลยช่วงนั้น เราจึงตัดสินใจทำธุรกิจออนไลน์เล็กๆขึ้นมาคือ "วาดภาพเหมือน" รายได้ช่วงนั้นพอประทังชีวิตแค่เดือนชนเดือน พอได้ช่วยย่าจ่ายค่าไฟในบ้านได้บ้าง และเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆในหมู่บ้านให้ย่าด้วย นานวันเข้าอาการปู่เริ่มทรุดลงจนย่าไม่สามารถขายก๋วยเตี๋ยวได้อีกต่อไป เนื่องจากเรื่องความสะอาด ดูแลผู้ป่วยแล้วมาขายของกินเกรงว่าลูกค้าจะรังเกียจและย่าก็อายุมากแล้วด้วย
เราเลยกลับมาคิดใหม่ว่าควรทำอะไรต่อเพื่อหารายได้มาเลี้ยงครอบครัว รายจ่ายเยอะและอยากใช้หนี้ด้วย เรากับย่าเลยหันมาเปิดร้านค้าออนไลน์บนแพลตฟอร์มดังอันหนึ่ง เราขาย "ต้นไม้" ช่วงนั้นรายได้ดีอยู่ค่ะอาจจะไม่ได้อย่างเงินเดือนแต่เหลือใช้และซื้อของเข้าบ้านได้ แถมยังซื้อแพมเพิสให้ปู่ได้ แต่แล้วปู่ก็มาด่วนจากไปค่ะ เราแย่มากเลยช่วงนั้น อาการเหมือนคนเป็นซึมเศร้าและวิตกกังวลไปเลย
ตตอนนั้นไม่อยากได้อะไรเลย ไม่อยากสู้ท้อแท้ ไม่รู้จะทำไปทำไม ทำไปปู่ก็ไม่เห็นความสำเร็จของเรา พอมาคิดใหม่คือ เราจะมาท้อไม่ได้ เราต้องสู้เพื่อดูแลสิ่งปู่สร้างมา ต้องสู้เพื่อดูแลย่าด้วย เราเลยปาดน้ำตาแล้วเข้มแข็งต่อ
ตอนเราทำธุรกิจนั้นมาเรื่อยมาประมาณ 6 ปีได้ค่ะอายุ 29 แต่เราอยากทำงานดูบ้างแต่จะสมัครงานใจมันมีความกังวลว่ากลัวจะโดนปฏิเสธแบบที่ผ่านมา อายุเรามากเกินไปไหม เราไม่มีประสบการณ์ด้านการทำงานที่ไหนเลยตั้งแต่เรียนจบ แล้วเราจะใส่ในเรซูเม่ยังไง เล่าซะยืดยาวเลย ถ้าท่านใดอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากค่ะ