เราอยู่ ม.ปลาย คือเรารู้สึกแพนิคนิดๆในการไม่มีเพื่อน ขี้เหงา เนื่องจากกลุ่มเพื่อนเราเปลี่ยนไปแปลกๆจนไม่กล้าเข้าไปยุ่ง พอลองออกมาก็ไม่มีใครถามหรืออะไรซักคน แถมลง
สตอรี่แชทกลุ่มใหม่ที่ไม่มีเราฉ่ำ เราแอบเสียใจนิดๆ ส่วนเพื่อนร่วมห้องก็ไปกับกลุ่มเพื่อนเขาที่สนิทตั้งแต่ ม.ต้น กันหมด เราไม่กล้าบอกพ่อแม่เลย เราไม่อยากให้ท่านรู้ว่าเราโดดเดี่ยวขนาดไหน เล่าเรื่องให้เพื่อนออนไลน์ให้พี่ฟัง ปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยก็กล้าเปิดใจคุยให้โล่งใจขึ้นนิดๆ