เริ่มเรื่องมาเลย.   คือตอนที่เราอายุประมาณ10-11 เราไปแถวชายแดนกัมพูชากับพ่อและแม่กับพี่ชาย  เพราะว่าตอนนั้นขนของให้พ่อย้ายกลับบ้าน  เราขับรถจากจังหวัดเดิมไปแถวจังหวัดแถบอีสานใต้ประมาณหลายกิโล  ระหว่างทางเราก็ซื้อสะเบียงอาหารมาด้วยตั้งแต่เช้าจนเริ่มค่ำ
มันค่ำและวังเวงมากเพราะว่าที่ทำงานพ่อ(โรงเรียน)มันเป็นโรงเรียนตำบล
แล้วต้องเลี้ยงหลายซอยเข้าลึกๆ บรรยากาศแบบอีสานมาก(ชอบ)มันดูแบบมืดแบบมืดที่แท้จริงพอถึงโรงเรียนเราก็เข้าโรงเรียนไปแถบบ้านพักครู เสร็จก็เข้าบ้านพ่อที่เป็นบ้านพักครู บ้านพักครูจะมีประมาณ4หลังและระยะห่างของบ้านจะแบ่งเขตด้วยต้นกล้วยและหญ้าซึ่งมันสูง บ้านครูก็จะเป็นต้นไม้สูง
แล้วก็นกจะร้อง(นกแปลกๆ) ซึ่งพอถึงบบานก็เอาของลงเสร็จสับ แล้วก็สำรวจบ้าน ซึ่งมันน่าจะปาไป2ทุ่ม-3ทุ่มแล้วล่ะ พอเราอาบน้ำเสร็จ เราว่าจะไปต้มมาม่ากิน ซึ่งเราต้มแล้วเทใส่มาม่าแล้วพามาม่าไปกินนอกบ้าน เพราะว่ามีหมาตัวสีดำอยู่ข้างนอกก็เลยอยากไปจับซึ่งนอกบ้านมีตะแคร่อยู่มองไปข้างหนั้าจะเห็นอาคารอีกฝั่งนึงจะเห็นบ้านครู พอมาม่าเราได้ที่แล้วเราก็กินมาม่าไปด้วยเล่นกับหมาไปด้วย อยู่ๆหมาก็เดินหนี ตอนนั้นเราก็ไม่คิดไรมากนะ เลยหาอย่างอื่นโฟกัสเราเลยโฟกัสไปที่ข้างบ้านซึ่งไม่มีคนอยู่และตาเรากระแทกเห็นไปอยู่กัยต้นกล้วยที่อยู่ระหว่างบ้านเรากับเขา พอเราทอดสายตาไป ครั้งแรกที่เจอ เรามองเห็นเป็น เด็กหญิงผมสั้นๆตัวเตี้ยๆ ประมาณ10-7ขวบ กำลังมองเรา ใส่เสื้อสีขาว อยู่หลังต้นกล้วย ตอนนั้นเราก็คิดว่ามันควรจะเป็นต้นกล้วย ในตอนนั้นเราเริ่มมองดีๆมันก็คงจะไม่ใช่ต้นกล้วยด้วยลักษณะของมัน ที่เหมือนมนุษย์มากๆ เราก็เลยวิ่งหน้าซีดเข้าบ้าน เราก็ไม่กล้าเล่าให้แม่ฟังตอนเช้าเราเลยไปถามพ่อว่า ตอนที่กินมาม่านอกบ้านไปเห็นอะไรมา แต่พ่อไม่ได้ซีเรียสมาก พ่อให้เอากล้วยกัยผลไม้เล็กๆน้อยๆไปให้เขากินตอนเช้า และก็วางไว้ที่ๆเจอ เราเลยไปวางไว้ใกล้ๆต้นกล้วยที่เจอเลย หลังจากออกบ้านเสร็จพ่อเราก็ไปคุยกับครูผู้หญิงอีกคนนึงซึ่งเราพึ่งรู้ว่าเขาเป็นครูทีอยู่บ้านหลังใกล้ๆต้นกล้วยต้นนั้นพ่อเลยบอกเราให้ถามเรื่องนั้นเราเลยบอกลักษณะไปซึ่งมันก็ตรงกับที่เขาคิดไว้ เหมือนว่ามันน่าจะเป็นผีบ้านผีเรือนที่ปกปักรักษา ไม่ได้มาทำร้าย ครูที่บ้านนั้นเลยบอกว่า"เขาน่าจะมาสังเกตุดูเฉยๆ" นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องผี