อยากออกจากงานประจำไปทำอะไรเป็นของตัวเอง

อยากออกจากงานประจำไปทำอะไรของตัวเอง แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี เพราะตั้งแต่เรียนจบมาก็ทำงานเลย อยู่ในระบบมาตลอด ไม่เคยได้เสี่ยงเลยว่าจะเจ้ง หรือ รอด เลยไม่รู้ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่ด้วยทำงานออฟฟิศมานานๆ เลยคิดว่าเราจะอยู่แบบนี้ไปจนแก่เลยหรอ แล้วก็ไม่มีทางที่จะเก็บเงินเกษียณได้มากพอที่จะใช้จนแก่ ไม่อยากเป็นป้าแก่ๆ ที่ต้องคอยมาทำงานกับเด็กในอนาคต อยากมีอะไรสักอย่างเป็นของตัวเอง ไว้แก่แล้วก็ยังทำได้เรื่อยๆ แต่พอปรึกษาใครๆ ทุกคนก็กลัวเรื่องเศรษฐกิจ ว่าออกจากงานจะลำบาก ขายของก็เสี่ยง แต่ชีวิตเราเหมือนหุ่นยนต์มากทุกวันนี้ ตื่นเช้ามาทำงานกลับบ้านทำกับข้าวอาบน้ำนอน วนลูปอยู่แบบนี้จนถึงวันหยุด แล้วก็ใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆ ไม่ถึงขั้นลำบาก เพราะเดียวสิ้นเดือนก็ได้เงิน รู้สึกว่าชีวิตคนเรามันแค่นี้จริงๆหรอ ถามตัวเองทุกวันว่าทำไมเราต้องอดทน เพียงเพราะหนี้สิ้น ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ แต่ยังไม่มีลูกน่ะ แล้วคิดว่าถ้าไม่มีลูกเราต้องรีบดิ้นรน เพื่อวันนึ่งถ้าเกิดมีมันจะได้มีเวลาให้มากกว่านี้ ทั้งๆที่เวลามีค่ากว่าเงิน แต่เรากลับต้องการหาแต่เงินมากกว่าที่จะจัดการชีวิตตัวเองให้มีเวลามากกว่านี้ ทั้งเศร้า ทั้งเครียด แล้วการที่เราคิดต่างกับแฟน เราไม่ได้เห็นด้วยในแบบที่เค้าคิด เค้าก็ไม่ได้เห็นด้วยในแบบที่เราคิด แล้วก็เรายึดว่าตัวเราเองต้องมีรายได้ตลอดเพราะว่าเราพึ่งพาใครไม่ได้ในวันนึ่งเงินต้องมีเป็นของตัวเอง แฟนเราเลี้ยงดูน่ะ แต่ว่าการมีเงินของตัวเองมันดีกว่า ตั้งแต่เล็กๆ เราชอบขายของมาก แต่ทำกับข้าวไม่ได้เป็นมาก แค่พอกินได้บางเมนู จะขายของกินไม่น่ารอด จะขายเครื่องสำอางก็เป็นคนไม่ค่อยแต่งหน้า พอพูดให้ใครฟังก็จะชอบบอกว่าชีวิตดีกว่าคนอื่นตั้งเยอะ คือเค้าไม่เข้าใจหรือยังไงว่าเราไม่ได้จะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร จะรวยกว่า จนกว่ามันเรื่องของบุคคลนั้นๆไป แต่เราตั้งคำถามเพื่อจัดการแค่ตัวเรา แล้วเราคุยกับตัวเองบ่อย มันมีอีกคนในตัวเราที่คอยโต้งเถียงเหมือนคนบ้าสองคนที่สมองสองฝั่งต่อต้านกัน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เป็นนี่คืออะไร โรคซึ่มเศร้าหรอ ครอบครัวเราดีมาก แม่รักมากตามใจทุกอย่าง แฟนก็ยอมแล้วรักเรามากๆทุกอย่าง เพื่อนร่วมงานโคตรดี สนุกทุกวัน แต่รู้สึกเหมือนตัวเองวนลูปชีวิตอยากออกนอกกรอบ ตื่นสาย ไม่ต้องรีบตอนเช้าๆเพื่อรีบขับรถเสี่ยงทุกวัน เปิดร้านขายของหน้าร้านเล็กๆ แต่ทำไมเราทำมันไม่ได้สักที เป็นท้อมาก