อยากตาย

คุณคงอ่านไม่ผิดหรอกค่ะ ในฐานะเด็กนักเรียนชั้นม.ปลายคนนี้เราอยากตายค่ะ เเต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะลงมือทำด้วยตัวเองเท่าไหร่ เเค่หวังว่าซักวันฟ้าจะผ่าลงมาหรือไม่ก็โดนรถชน มันปลงถึงขนาดเราเกือบโดนรถชนมา2ครั้งยังไม่รู้สึกถึงความกลัวถึงสถานการณ์เฉียดตายเลยด้วยซ้ำ(ทั้งๆที่ปกติเราต้องกลัว) ดีไม่ดีบางครั้งยังนั่งนึกเสียดายอยู่เลยว่าทำไมรถถึงไม่ชนเราไปเลย546454554444

ถึงอย่างนั้นก็ยังฝืนใช้ชีวิตอยู่ค่ะ เเต่ไม่เต็มที่เลยเเละฝืนใช้ชีวิตอมทุกข์ขมๆไปวันๆ
อะไรรอบตัวก็เริ่มจะจางลง เเม้เเต่เเพลนอนาคตหรือมหาลัยที่อยากเข้าหนูโฟกัสกับมันไม่ค่อยได้เเล้ว จะบอกว่ามันเป็นความรู้สึกคล้ายชาๆก็คงจะทำนองนั้นมั้ง(?)
หนูเป็นเเค่มนุษย์คนนึงเท่านั้นเอง หนูเป็นเเค่ฟันเฟืองในสังคมอันเล็กๆที่ถ้าหลุดออกไปมันคงไม่ทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาอะไรทำนองนั้นหรอกค่ะ
ความตายก็เช่นกัน

ไม่ยำเกรงต่อเรื่องนรกสวรรค์หรือหลักธรรมศาสนาเลยหรอ ต้องขอบอกหน่อยนะคะว่าหนูไม่สามารถมีศรัทธาหรือเชื่อกับเรื่องนี้ได้เเล้วจริงๆ เเต่ไม่ได้หมายความว่าจะลบหลู่ศาสนานะคะ หนูเคารพเเละไม่ก้าวก่ายจริงๆ

ตอนนี้เหนื่อยมากๆ หนูพยายามหาคุณค่าของตัวเองเเล้ว เข้าใจดีค่ะว่าความคิดนี้เหมือนต้องการทิ้งภาระไว้ข้างหลังเเล้วชิ่งตายไปเลย เเต่เเค่ตอนนี้หรือตอนไหนๆเเค่หายใจเเต่ละวันยังหนักอกยังไงยังงั้น
หนูควรไปพบจิตแพทย์เเล้วจริงๆ เเต่มีเหตุผลที่หนูไม่สามารถไปได้จากการโดนห้าม มันคงจะเป็นเพราะที่ตัวหนูเเละสันดานหนูเองก็ได้ หนูเองก็ไม่สามารถรู้ได้

หนูในตอนนี้ไม่สามารถเกลียดใครได้นอกจากตัวของหนูเองเเล้วค่ะ