ๆต้องเกริ่นก่อนว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะไม่ได้อยากใช้เป็นข้ออ้างนะคะช่วงแรกๆคิดเรื่องฆาตตบ่อยครั้งจนมีวันนึงเราได้เจอเพื่อนคนนึงเรารู้สึกว่าเรากับเขาเข้ากันได้มากๆคอยช่วยเหลือและให้คำปรึกษาเรามาตลอดจนทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากอยู่คนเดียวการที่ได้อยู่ด้วยกันกับเขารู้สึกเหมือนว่าเราได้เติมเต็มช่องว่างในจิตใจ เป็นเพื่อนคนเดียวของเราและเป็นคนที่สำคัญกับเรามากๆเป็นทุกๆอย่างสำหรับเรา แต่เมื่อหลายวันก่อนเราทำสิ่งที่แย่มากกีบเขาเราโมโหและใช้คำพูดที่ดูรุนแรงเกินไปมันแย่มากๆและเรารู้ว่าเขาคงรู้สึกแย่มากเลยค่ะเราทำแบบนี้หลายครั้งจนรอบล่าสุดมันแย่เกินไปมากจริงๆจนเพื่อนคนนั้นตัดสินใจขอเลิกเป็นเพื่อนกีบเรา เรารู้สึกผิดและขอโทษในสิ่งที่ได้ทำไปแต่เราเข้าใจค่ะว่ามันยากที่จะให้อภัย ส่วนตัวเราเองก็ไม่อยากให้เขาต้องมาคิดมากต้องมาอยู่กับคนแบบเรา แต่ในใจมันรู้สึกว่างเปล่าเราดิ่งมากๆยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแย่เราทำทุกอย่างพังทำให้คนที่เป็นห่วงและรักเราต้องรู้สึกแบบนั้น บางทีก็คิดที่จะทำร้ายตัวเองโผล่ขึ้นมาหลายครั้งเราดูเห็นแก่ตัวมากก็เลยมั้ยคะเราอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ทุกคนว่าเราควรพยายามคุยกับเขาเข้าใจให้มากกว่านี้หรือควรให้เพื่อนที่ดีคนนี้ได้เจอเพื่อนใหม่ๆที่ไม่ทำให้เขาเสียใจดีคะ...