ผมเรียนอยู่โรงเรียนประจำผมรู้สึกอึดอัดไม่มีความสุขและไม่มีความเป็นส่วนตัว ผมเคยเปิดใจพูดกับแม่แล้วแต่กลับบอกว่าผมเห็นแก่ความอิสระของตัวเอง อิจฉาเพื่อน ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ผมแค่อยากกลับไปนอนที่บ้าน อยากให้แม่ทำกับข้าวให้กิน อยากอยู่กับคนที่รัก ทั้งๆที่ผมบอกไปแล้วแต่แม่ผมกลับขู่ว่าถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องเรียน แม่จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมทั้งที่ โปลิเทคนั้นถูกกว่า แล้วคุณภาพก็ดีเหมือน กันแต่แม่กลับบอกผมว่าถ้าเป็นแบบนี้ ปีหน้าแม่จะไม่อยู่แล้ว แม่จะไปทำงานต่างประเทศแล้วจะไม่ติดต่อผมอีกเลย ผมเสียใจมากที่ได้ยินคำพูดแบบนี้จากคนเป็นแม่ที่ผมรักผมแค่อยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง ผมผิดมากเหรอ
รู้สึกแย่มากเลยที่โดนคนที่รักพูดใส่แบบนี้:(