กระทู้นี้ อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุจะ23 ซึ่งเอาจริงๆมันยังถือว่าเป็นเลขไม่เยอะ แต่เราไม่มีความรู้สึกอยากอยู่ต่อแล้ว เราอยากนอนเป็นผักเฉาไปเรื่อยๆ แต่คนเราก็ต้องอยู่ต่อ เราก็ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่รู้สึกอยากไปไหน อยากกินอะไร หรืออยากทำสิ่งที่เคยอยาก จากที่เคยชอบร้องเพลงสุดๆ ตอนนี้มันไม่มีความสุขที่ได้ทำ หรืออยากเปรงเสียงออกมาเลย หรือเป็นเพราะปกติ เรามีเสียงในหัวคุยด้วยตลอด ตอนนี้มันเงียบ เราเลยไม่ชินหรือป่าวคะ
เคยไปพบจิตแพทย์
"การที่เราเงียบขึ้น อยู่กับตัวเองขึ้นก็แปลว่าเราโตขึ้นอีกก้าว" แพทย์กล่าว
เรารู้สึกเข้าใจ แต่ก็งงในทันที ชีวิตมันมีแค่นี้จริงๆหรอ เราอยากรู้สึกว่าชีวิต มันมีอะไรมากกว่านี้ หรืออยู่กับมันให้ได้ ช่วยบอกทีได้ไหมคะ ว่าเราควรทำยังไงกับความรู้สึกตรงนี้ดี มันทรมานใจมากๆเลยค่ะ