อยู่ในโลกจินตนาการมากไป

ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเราอยู่ในช่วงฝันกลางวันบ่อยมาก ยอมรับเลยว่าช่วงนี้เราทำอะไรไม่ได้ดั่งที่ฝันเลย เลยชอบจินตนาการไปเองตลอดปลอบใจตัวเอง ตอนแรกเราก็แค่คิดให้มีแรงทำให้ได้ตามที่หวัง จนตอนนี้รู้สึกว่ามันมีผลกระทบต่อชีวิตของประจำวัน เวลาส่วนใหญ่ตอนว่างไม่คิดจะทำงานทำอะไร รู้สึกเสียเวลามากๆ พอเราจะทำอะไรแล้วออกมาไม่ตรงที่อยากให้เป็นก็จะชอบคิดไปไกลตลอด เหมือนไม่อยากยอมรับตัวเองที่เป็นอยู่ตอนนี้ว่าเราตามหลังคนอื่นเยอะมากๆ คนรู้จักก็เติบโตแล้วก้าวเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ แต่เรากลับมีแต่ถอยลง ตอนที่พิมพ์ก็จะ4:00AM เรานอนไม่หลับแล้วมานั่งฝันหลายชั่วโมงแล้ว แล้วเพิ่งรู้ตัว ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ เราอยากจะรู้ว่ามันต้องทำยังไง เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ